Is het juist om te spreken van Arische en Dravidische Indianen? De vraag is oud, maar de fascinerende resultaten van een opgraving in Haryana’s Rakhigarhi bieden een kans om het opnieuw te onderzoeken.
Deze resultaten staan centraal in de coverstory in de editie van deze week van het tijdschrift India Today: DNA verkregen uit een 4.500 jaar oud mannelijk skelet uit de Indus-vallei (laten we hem de Rakhigarhi man noemen) toont aan dat de oude bewoners van het gebied “een mix van twee bevolkingsgroepen” waren: Oude, voorouderlijke Zuid-Indiërs en Iraanse landbouwers, een groep die niet op het subcontinent voorkwam. Maar hier komt het interessante gedeelte. Dit DNA bevatte niet R1a1 — genetisch materiaal van een Centraal Aziatische bevolking die zich vier millennia geleden verspreidde. Zoals in het tijdschriftrapport staat, wordt R1a1 “vaak losjes ‘het Arische gen’ genoemd,” en wordt “sterk geassocieerd met Noord-Indiase volkeren van hoge kaste.”
Nou, hier is de notendop-versie van de implicaties: “De mensen en de cultuur van de Indus Vallei Beschaving verschilden van de bevolking die blijkbaar geassocieerd wordt met het begin van de Vedische (Hindoe) beschaving.
MAGAZINE |3 strengen van afstamming
Er is meer. In een ontwerp van een wetenschappelijk artikel over de opgraving in Rakhigarhi wordt gesteld dat de Rakhigarhi-mens nauwer verwant is aan de Irula, een Zuid-Indiase stammengemeenschap, dan aan Indiase bevolkingsgroepen met een hogere graad van West-Euraziatische verwantschap. Het suggereert ook dat de bewoners van de Indus Vallei in het gebied waarschijnlijk een vroege Dravidische taal spraken.
Dus, in het licht van dit alles, wat maken we van de zogenaamde Arische Invasie Theorie – een stokpaardje van Hindoe nationalisten? Kan de Indiase bevolking worden beschouwd als grotendeels voorouderlijk en inheems, of niet?
De vraag is delicaat en politiek beladen. Het rapport van het tijdschrift India Today beschrijft het relaas van een Harvard-academicus over de “extreme gevoeligheid” die Indiase wetenschappers in 2008 aan de dag legden over aanwijzingen van Euraziatische migratie naar het subcontinent. “De kwestie,” zegt het rapport, “werd uiteindelijk opgelost door middel van een terminologische goocheltruc waarbij de nomenclatuur ‘Voorouderlijk Zuid-Indiaas’ (ASI) en ‘Voorouderlijk Noord-Indiaas’ (ANI) werd gebruikt om de onthulling te verdoezelen dat ANI een populatie vertegenwoordigde met een aanzienlijke genetische bijdrage van buiten het subcontinent.”
Heeft de Rakhigiri man nu Dravidianisten gelijk gegeven en de Hindoe-rechtse vleugel reden gegeven om te broeden? Nou, we hebben het hier over wetenschap, dus het interpreteren van resultaten kan het beste met mate gebeuren. Zoals in het rapport van het tijdschrift wordt opgemerkt, hebben bevolkingsgroepen op het subcontinent zich vermengd met anderen van zowel binnen als buiten het subcontinent, en “er is ook geen bevolkingsgroep in de regio die kan beweren een ‘zuivere’ afstamming van oude Indianen te vertegenwoordigen.”
“Elke impuls om de ogenschijnlijke Dravidische verwantschap van de oude Indus Vallei mensen gelijk te stellen met de cultuur en de mensen van Zuid-India vandaag de dag, of om de laatstgenoemden aan te merken als de ‘oorspronkelijke bewoners’ van het subcontinent zou overdreven zijn.”
Voeg bij dit alles het feit dat India een fase van endogamie heeft gekend – de praktijk om binnen gemeenschappen te trouwen – en je krijgt een behoorlijk complex beeld.
Als de Rakhigiri man vandaag de dag een Facebook post zou kunnen schrijven, zou hij waarschijnlijk zeggen: “Het is ingewikkeld”.