Po zwycięstwie Unii w Kampanii Chattanooga poprzedniej jesieni, Unia wykorzystuje miasto Chattanooga, Tennessee („Brama do Południa”) jako punkt startowy dla dwóch dużych inwazji na Południe. Podczas gdy generał Grant prowadzi swoje siły w kierunku Richmond i Petersburga w kampanii lądowej, generał dywizji William Tecumseh Sherman wkracza do Georgii w maju 1864 roku i stawia czoła Armii Tennessee, dowodzonej przez konfederackiego generała Josepha E. Johnstona. W kilkunastu bitwach Sherman kontynuuje rozbijanie sił Konfederacji. Johnem Bellem Hoodem, któremu nie udaje się odnieść strategicznego zwycięstwa nad Shermanem, mimo wielu lekkomyślnych ataków na siły Unii. Armia Tennessee Hooda uchodzi nietknięta, ale 2 września 1864 roku kapituluje miasto Atlanta. Taki obrót wydarzeń sprawia, że północna opinia publiczna zaczyna rozumieć, że wojna obróciła się na ich korzyść i przychodzi w samą porę, by uratować kampanię prezydenta Abrahama Lincolna o reelekcję w nadchodzących listopadowych wyborach. Zapewniając Lincolnowi reelekcję, kampania w Atlancie gwarantuje również, że Północ będzie miała determinację, by kontynuować wojnę aż do zjednoczenia narodu. Wkrótce po upadku Atlanty, generał major Unii George H. Thomas ściga Hooda, podczas gdy Sherman przygotowuje swoją armię do śmiałego marszu na Savannah w stanie Georgia, głęboko na terytorium Konfederacji.