Na de overwinning van de Unie in de Chattanooga Campagne in de herfst daarvoor, gebruikt de Unie de stad Chattanooga, Tennessee (de “Poort naar het Zuiden”) als startpunt voor twee grote invasies in het Zuiden. Terwijl generaal Grant zijn troepen naar Richmond en Petersburg leidt in de Overland Campagne, valt generaal-majoor William Tecumseh Sherman in mei 1864 Georgia binnen en komt daar tegenover het leger van Tennessee te staan, dat onder bevel staat van de confederale generaal Joseph E. Johnston. In meer dan een dozijn gevechten blijft Sherman de Geconfedereerde strijdkrachten ondermijnen. De campagne wordt gekenmerkt door de vervanging van generaal Johnston door de agressievere generaal John Bell Hood, die er op zijn beurt niet in slaagt een strategische overwinning op Sherman te behalen, ondanks een aantal roekeloze aanvallen op de strijdkrachten van de Unie. Hood’s leger van de Tennessee ontsnapt ongeschonden, maar op 2 september 1864 geeft de stad Atlanta zich over. Deze wending maakt het noordelijke publiek duidelijker dat de oorlog in hun voordeel is beslist en komt op tijd om de herverkiezingscampagne van president Abraham Lincoln in de komende verkiezingen van november te redden. Door Lincolns herverkiezing veilig te stellen, zorgt de Atlanta Campagne er ook voor dat het Noorden vastbesloten zal zijn om de oorlog voort te zetten tot de hereniging van de natie. Kort na de val van Atlanta achtervolgt generaal-majoor George H. Thomas Hood, terwijl Sherman zijn leger voorbereidt op een gedurfde mars naar Savannah, Georgia, diep in het gebied van de Confederatie.