Autoimmuunziekten zijn een mysterie. Wetenschappers over de hele wereld, waaronder diegenen die bij Genentech werken, zijn voortdurend op zoek naar een antwoord op de vraag: wat veroorzaakt dat het lichaam zich plotseling tegen zichzelf keert? Hoewel we nog geen antwoord hebben gevonden, hebben we hieronder een aantal van wat het veld in de loop der jaren heeft geleerd, evenals links naar meer specifiek werk dat we hebben gedaan (voor een inleiding op auto-immuunziekten, kijk op Autoimmuunziekte 101).
Auto-immuunziekte in kaart brengen
Een belangrijk onderdeel van het begrijpen van auto-immuunziekten is het identificeren van de cellulaire paden en moleculaire processen die worden onderbroken als onderdeel van de ziekte. Met andere woorden, waar worden de signalen gekruist op cellulair niveau die een gezond immuunsysteem ertoe brengen het lichaam aan te vallen? Er is vastgesteld dat B-cellen, T-cellen, cytokinen en kinasen een cruciale rol spelen bij auto-immuunziekten, en kennis van hun afwijkende signaalwegen is gebruikt om behandelingen te ontwikkelen die de ziekte remmen of onderdrukken.1,2
B-cellen, een type witte bloedcel, zijn een van de belangrijkste onderdelen van het afweersysteem van het lichaam, dat infecties en vreemde lichamen bestrijdt. Bij mensen met een normaal immuunsysteem helpen B-cellen vreemde antigenen op te sporen en antilichamen te produceren om ze te blokkeren en onschadelijk te maken. T-cellen zijn een ander type witte bloedcellen die indringers in het lichaam aanvallen.2 Maar soms slaat dit afweersysteem op hol en in plaats van vreemde antigenen te bestrijden, stuurt het lichaam een cascade van immuunreacties uit tegen de eigen weefsels. Deze overactieve immuunreactie kan leiden tot auto-immuunziekten zoals vasculitis en lupus.2
Geslacht
In de VS is 75 procent van de door auto-immuunziekten getroffen personen vrouw, velen nog in de vruchtbare leeftijd.1 Sommige auto-immuunziekten treffen vooral vrouwen, zoals reumatoïde artritis (RA), waaraan drie keer zoveel vrouwen als mannen lijden, en systemische lupus erythematosus (SLE), beter bekend als lupus, waarbij 90% van de getroffen personen vrouwen zijn.1,3 Hoewel er auto-immuunziekten zijn die mannen en vrouwen in gelijke mate treffen, zijn er geen die vooral mannen treffen. Bovendien is aangetoond dat de menopauze en zwangerschap een invloed hebben op auto-immuunziekten – zowel in positieve als in negatieve zin.3,4 Het is dan ook niet verwonderlijk dat een aanzienlijke hoeveelheid onderzoek aan deze kwestie is gewijd en de hypothese heeft ondersteund dat hormonen een factor spelen.
Genetica
De relatie tussen de incidentie van auto-immuunziekten binnen dezelfde familie, en dat sommige auto-immuunziekten meer voorkomen bij bepaalde bevolkingsgroepen, heeft wetenschappers ertoe gebracht de genetische link van auto-immuunziekten te onderzoeken.4 Zo komt reusachtige celarteritis (GCA), die zich gewoonlijk na het 50e levensjaar ontwikkelt, vaker voor bij mensen van Noord-Europese afkomst; SLE komt bijna uitsluitend voor bij vrouwen en vaker bij vrouwen van Afro-Amerikaanse, Latijns-Amerikaanse en inheemse afkomst; pemphigus vulgaris (PV) komt vaker voor bij mensen van mediterrane afkomst.4,5
Familiaire predispositie is ook vastgesteld bij auto-immuunziekten, met name bij RA en SLE, hoewel het interessant genoeg niet altijd om dezelfde ziekte gaat.4,6 Een vrouw van wie de moeder RA heeft, kan SLE ontwikkelen.1 Inzicht in de rol van populatiegenetica en familiaire auto-immuniteit kan helpen bij het voorspellen en voorkomen van ziekteontwikkeling, en bij het op maat maken of personaliseren van de geneeskunde bij auto-immuunziekten.4
Milieu-/Leefstijlfactoren
Onderzoek heeft ook aangetoond dat milieu- en leefstijlfactoren een belangrijke rol kunnen spelen bij de ontwikkeling en progressie van auto-immuunziekten.7 Bijvoorbeeld, een studie tussen tweelingen die het verschil onderzochten tussen een getroffen tweeling met een autoimmuunziekte en hun niet getroffen tegenhanger toonde aan dat roken sterk gecorreleerd is met de ontwikkeling van RA en andere autoimmuunziekten.8 Bijkomende studies suggereren dat diegenen die in een stedelijke omgeving leven meer vatbaar zijn voor het ontwikkelen van een autoimmuunziekte na blootstelling aan verschillende vervuilende stoffen. Net zoals roken, kunnen vervuilde lucht en chemicaliën die vaak aanwezig zijn in steden longontsteking en irritatie van het immuunsysteem induceren. En onderzoek door een Amerikaanse overheidsinstantie heeft blootstelling aan bepaalde chemicaliën en oplosmiddelen in verband gebracht met de ontwikkeling van sommige auto-immuunziekten.7 Om onbekende redenen komen auto-immuunziekten steeds vaker voor, wat heeft geleid tot een vermoeden dat er een verband is met het milieu.7
Hoewel wetenschappers vele factoren hebben gevonden die een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van auto-immuunziekten, en de consensus is dat een combinatie van genetische en omgevingsfactoren een rol spelen bij het uitlokken van auto-immuunziekten, weten we nog steeds niet precies waarom ze zich ontwikkelen.1 Met meer dan 80 auto-immuunziekten is het onwaarschijnlijk dat er ooit één enkel antwoord zal zijn. Er is meer onderzoek nodig om een beter inzicht te krijgen in de factoren die tot deze ziekten leiden, wat op zijn beurt zou kunnen leiden tot preventierichtlijnen of behandelingsopties voor auto-immuunziekten.
Lees meer over waar we aan hebben gewerkt om een beter begrip te krijgen van auto-immuunziekten:
- Insight to Inhibitor
- A Decade in the Making
- Are Biomarkers the Future of RA Treatment?
- Putting the “B” in Rheumatology