Published in the February 2005 issue of Today’s Hospitalist
Czy wiesz, jak prawidłowo zakodować nakłucie lędźwiowe w warunkach szpitalnych, zwłaszcza niekompletne?
Kiedy pacjenci zgłaszają się z bólem głowy, szyi i gorączką o nieznanej etiologii, możesz wykonać nakłucie lędźwiowe, aby wykluczyć zapalenie opon mózgowych. Istnieje kilka interesujących punktów, o których należy pamiętać podczas wykonywania tej procedury w warunkach szpitalnych.
W artykule z tego miesiąca skupię się na ogólnych kwestiach kodowania i sposobach stosowania modyfikatorów podczas wystawiania rachunków za nakłucie lędźwiowe.
Złe losowanie
Według „The Coder’s Desk Reference”, CPT 62270 wymaga od lekarzy podjęcia kilku działań. Umieszczasz pacjenta w pozycji do nakłucia kręgosłupa, wprowadzasz igłę biopsyjną i pobierasz płyn do oddzielnie raportowanego testu. Po zakończeniu procedury usuwasz igłę i opatrujesz ranę.
Co się jednak stanie, jeśli wykonasz nakłucie lędźwiowe, które nie przyniesie pożądanego rezultatu? Na przykład, co się stanie, jeśli pobierzesz krew zamiast płynu rdzeniowego?
Możesz być zaskoczony tym, jak wielu lekarzy zakłada, że nie może użyć kodu CPT 62270, ponieważ nie spełnili wymagań tego kodu w powyższym scenariuszu. Przejrzyj powyższy opis nakłucia lędźwiowego, a przekonasz się, że w rzeczywistości wykonałeś tę procedurę w całości. Innymi słowy, właściwe jest zaksięgowanie kodu CPT 62270.
Modyfikatory
Rozważmy inny scenariusz: Próbujesz wykonać nakłucie lędźwiowe, a u pacjenta zaczynają występować trudności w oddychaniu. Po namyśle decydujesz się przerwać procedurę, aby nie zaszkodzić pacjentowi.
AMA podaje następujące dwa modyfikatory, aby wskazać, że jakakolwiek procedura (nie tylko nakłucie lędźwiowe) jest niekompletna, ograniczona lub przerwana:
„¢ Modyfikator -52. Użyj tego kodu, aby zgłosić usługi, które są częściowo ograniczone lub wyeliminowane według własnego wyboru. Upewnij się, że dokumentacja wyjaśnia okoliczności, które doprowadziły do przerwania procedury przed jej zakończeniem.
„¢ Modyfikator -53. Użyj tego kodu, gdy przerywasz zabieg, ponieważ życie pacjenta jest zagrożone. CPT mówi, że należy użyć tego modyfikatora tylko wtedy, gdy pacjent został już przygotowany i znieczulony.
Należy pamiętać, że w przypadku użycia któregokolwiek z powyższych modyfikatorów należy oczekiwać, że płatnicy zmniejszą normalną i zwyczajową płatność, ponieważ procedura nie została przeprowadzona w całości.
Usługi oceny i zarządzania oraz opieki krytycznej
Z uwagi na złożoność większości pacjentów w warunkach szpitalnych, nie jest rzadkością wystawianie rachunku za usługę oceny i zarządzania wraz z nakłuciem lędźwiowym.
Należy jednak pamiętać, że należy użyć modyfikatora -25 wraz z usługą E/M, aby wskazać, że wykonano istotną i oddzielnie identyfikowalną usługę E/M w tym samym dniu procedury.
Dopuszczalne jest również wystawienie rachunku za usługi opieki krytycznej, które wykonano podczas tego samego spotkania, co nakłucie lędźwiowe. Aby obliczyć czas, za który wystawia się rachunek za usługi opieki krytycznej, należy pamiętać o odliczeniu czasu poświęconego na wykonanie nakłucia lędźwiowego oraz wszelkich innych opłat podlegających odrębnemu rozliczeniu.
Skutek? Rozważ kroki wymagane do spełnienia definicji procedury i nie używaj żadnych niepotrzebnych modyfikatorów tylko dlatego, że procedura nie przyniosła pożądanego wyniku końcowego. Możesz znacznie zmniejszyć przychody, które są słusznie twoje.
Tamra McLain może być osiągnięty przez e-mail. Prześlij jej swoje pytania, na które odpowiedzi znajdą się w kolejnych numerach Today’s Hospitalist.