Po pierwszej literackiej wzmiance (na tyle, na ile możemy to stwierdzić badając zachowaną literaturę) w Romeo i Julii, pojawia się w dziełach XVII-wiecznej poezji, zwłaszcza w „The Entertainment at Althorp” Bena Jonsona i „Nymphidia” Michaela Draytona. W dziele Poole’a Parnassus, Mab jest opisana jako królowa wróżek i konsort Oberona, cesarza wróżek.
„Queen Mab” to pantomima z 1750 roku autorstwa aktora Henry’ego Woodwarda.
Queen Mab: A Philosophical Poem (1813) to tytuł pierwszego dużego utworu poetyckiego napisanego przez słynnego angielskiego poetę romantycznego Percy’ego Bysshe Shelleya (1792-1822).
Epicka amerykańska powieść Hermana Melville’a Moby-Dick (1851) zawiera rozdział zatytułowany „Queen Mab”, a opisuje on sen Stubba, drugiego oficera kapitana Ahaba.
W książce J. M. Barrie’ego The Little White Bird (1902), Królowa Mab mieszka w Ogrodach Kensington i spełnia życzenie Piotrusia Pana – który dowiedział się, że jest chłopcem, a więc nie może już latać – aby znów latać.
Amerykański filozof George Santayana napisał krótki fragment zatytułowany „Królowa Mab”, który pojawił się w jego książce Soliloquies in England and Later Soliloquies z 1922 roku. Ten szczególny solilokwium uważa angielską literaturę za pośrednią formę autoekspresji, w której angielski pisarz „będzie śnił o tym, co Królowa Mab sprawia, że inni ludzie śnią”, zamiast ujawniać siebie.
W serii The Dresden Files Jima Butchera, Królowa Mab z Zimowego Dworu (znana również jako „Królowa Powietrza i Ciemności”) jest ważną powracającą postacią z tajemniczymi motywami. Władczyni Unseelie Sidhe, Mab mieszka w mrocznym zamku z lodu znajdującym się w świecie Fey Nevernever i ogólnie jest uważana za niesamowicie okrutną, zimną i twórczynię niezłomnych paktów.
Królowa Mab jest królową Sądu Unseelie w serii The Iron Fey Julie Kagawy.
Królowa Mab jest jedną z trzech starożytnych królowych Fae, siostrą Maeve (która jak się później okazało wcale nie była Fae, lecz królową Valg) i Mory, w serii Tron ze szkła Sarah J. Maas.
Królowa Mab jest powracającą postacią drugoplanową w serii komiksów Hellboy. Jest ona przedstawiana jako królowa nad irlandzkimi wróżkami znanymi jako Tuatha Dé Danann i jest żoną Dagda. Pomimo obserwowania Hellboya przez większą część jego życia, spotykają się tylko raz, w Helllboy: the Wild Hunt.
Jawi się jako pani Mabb w opowiadaniu Susanny Clarke o tej samej nazwie w The Ladies of Grace Adieu and Other Stories, kradnąc uczucia Reynarda-podobnego kapitana Foxa od bohaterki Venetii Moore, która następnie musi uratować go z niewoli.
Królowa Mab pojawia się na krótko w serii komiksów Neila Gaimana The Sandman. Instruuje swojego dworzanina, faerie Cluracan, do ingerowania w niektóre śmiertelne sprawy polityczne, które „nie byłyby dobrą rzeczą dla Faerie.”
W książce Stephena i Owena Kinga Sleeping Beauties, pod pseudonimem Evie Black, główna antagonistka książki sugeruje, że jest tą, do której zwraca się królowa Mab w przemówieniu Merkucja w Romeo i Julii.
W opowiadaniu Andrzeja Sapkowskiego Złote popołudnie, które jest postmodernistycznym retellingiem Przygód Alicji w Krainie Czarów, Królowa Kier okazuje się być tak naprawdę Królową Mab.