Brodawka Vatera, pomniejszona jak może być, stanowi nidus dla różnych zaburzeń klinicznych. Ze względu na jej kluczowe położenie u zbiegu dróg żółciowych i trzustkowych, wiele z tych zaburzeń klinicznych prowadzi do utrudnienia odpływu wydzieliny z wątroby i trzustki. Z tego powodu większość objawowych zaburzeń brodawkowych charakteryzuje się dość przewidywalnym i monotonnym zespołem objawów. Do najczęstszych objawów klinicznych należą: ból brzucha, żółtaczka, gorączka, świąd i zapalenie trzustki. Rzadko obserwuje się również krwawienie z przewodu pokarmowego prowadzące do anemii i utraty masy ciała. Pojawienie się ERCP na nowo rozbudziło zainteresowanie chorobami brodawek. Brodawka dwunastnicy głównej jest obecnie bardziej dostępna niż kiedykolwiek wcześniej. Endoskopista może uwidocznić brodawkę w ciągu kilku minut i pobrać odpowiednią próbkę tkanki stosując różne techniki biopsji. Ostateczna diagnoza jest więc możliwa u większości pacjentów z guzami brodawkowatymi. Wraz z ERCP, miniaturyzacja systemu perfuzyjnego o minimalnej podatności umożliwiła nam dokładną ocenę dynamiki zwieracza Oddiego (SO). To z kolei dostarczyło nam wielu informacji na temat fizjologii zwieracza Oddiego. Ponadto manometria ERCP doprowadziła do odrodzenia zainteresowania dysfunkcją SO, a zwłaszcza zwężeniem brodawki. Ostatnio zidentyfikowano kilka charakterystycznych nieprawidłowości manometrycznych. Wreszcie, wprowadzenie prawie dekadę temu endoskopowej sfinkterotomii (ES) otworzyło nowy rozdział w podejściu terapeutycznym do zaburzeń brodawkowych. Chociaż początkowo technika ta była stosowana w leczeniu kamicy przewodu żółciowego wspólnego u chorych po cholecystektomii, którzy stanowili wysokie ryzyko operacyjne, w ciągu ostatniej dekady wskazania do ES systematycznie rosły. Wieloletnie doświadczenie doprowadziło nas do przekonania, że ES jest równie skuteczna w leczeniu różnych schorzeń brodawek, w tym przetoki żółciowo-dwunastniczej, choledochocele, guzów brodawek i dysfunkcji SO. W ostatnim czasie pojawiły się również inne procedury pomocnicze, takie jak wszczepianie endoprotez, które stanowią kolejną użyteczną metodę terapeutyczną. Takie wewnętrzne stenty żółciowe okazały się być odpowiednie do ustanowienia drenażu żółciowego w nowotworach ampułkowych, gdy podejście operacyjne jest uważane za ryzykowne.