11 Korte Indiase Mythologische Verhalen Met Moraal Voor Kinderen

De Purana’s staan vol mythologische verhalen die ons vertellen over de tradities van die tijd, het leven van de helden en de waarden van het leven.

Indiase mythologische verhalen zijn een uitstekende manier om kinderen belangrijke morele waarden bij te brengen. In dit bericht presenteert MomJunction u een lijst met mythologische verhalen voor kinderen om te lezen en een aantal belangrijke levenslessen te leren.

11 Beste Indiase Mythologische Verhalen Voor Kinderen

De dappere Abhimanyu

Abhimanyu was de zoon van Arjuna en Subhadra. Toen Subhadra zwanger was van Abhimanyu, besloot Arjuna, een van de vijf Pandava broers, zijn vrouw te vertellen over de Chakravyuh oorlogstechniek.

Arjuna vertelde aan Subhadra hoe de Chakravyuh, een labyrint gevormd door gewapende soldaten om de vijand in de val te lokken, te doorbreken en binnen te gaan. Abhimanyu hoorde en onthield het hele proces van binnenuit Subhadra’s baarmoeder.

Maar tegen de tijd dat Arjuna haar vertelde over het naar buiten komen uit de Chakravyuh, viel Subhadra in slaap. Als gevolg daarvan, leerde Abhimanyu alleen het labyrint binnen te gaan, maar kon niet weten hoe eruit te komen. Later in zijn leven, toen de jonge Abhimanyu vocht in de grote Kurukṣhetra Oorlog van Mahabharata, moest hij het opnemen tegen de Chakravyuh formatie van de vijand. Hij kon in de formatie komen, maar kon er niet uit komen.

Abhimanyu nam een wagenwiel en zwaaide het rond, terwijl hij ongewapend tegen vijanden vocht. Hij gaf niet gemakkelijk op en vocht dapper tot zijn laatste adem.

Moraal: Het verhaal van Abhimanyu leert ons om vastberaden te blijven, zelfs wanneer de situatie niet in ons voordeel is. Men moet nooit opgeven, hoe moeilijk het ook wordt.

Ekalavya’s trouw aan zijn leraar

Ekalavya was een jonge prins van Nishada, een jagersstam. Hij wilde een groot krijger worden door de vaardigheden te leren van Dronacharya, de leraar van de Pandava’s en de Kaurava’s. Hij benaderde Dronacharya maar deze wees hem af omdat Ekalavya uit een lagere kaste in de gemeenschap kwam.

Ekalavya was gekwetst maar gaf zijn wil om boogschutter te worden niet op. Hij verzamelde de aarde waarop Dronacharya liep en maakte er een afgodsbeeld van. Hij behandelde Dronacharya’s afgodsbeeld als de symbolische leraar en perfectioneerde zich in het boogschieten door verscheidene jaren van oefening.

Toen Dronacharya van Ekalavya’s vaardigheid hoorde, bezocht hij hem om van zijn goeroe te weten te komen. Ekalavya toonde hem toen het afgodsbeeld en zei: “U bent mijn goeroe.” Dronacharya was bezorgd dat Ekalavya een betere boogschutter zou worden dan Arjuna, Dronacharya’s favoriete leerling. Daarom vroeg hij Ekalavya zijn rechterduim af te staan als Goeroe Dakshina (leraarsgratificatie).

Zonder dat er vragen werden gesteld, hakte Ekalavya zijn duim af en gaf hem weg aan Dronacharya, waarmee hij een kans verspeelde om een betere boogschutter te worden dan Arjuna.

Moraal: Dit verhaal leert over het gericht zijn op het eigen doel, en het respecteren van de leraren.

Prahlada’s geloof in God

Prahlada was de zoon van koning Hiranyakashipu en koningin Kayadhu. Hiranyakashipu geloofde dat hij de God was en dat er geen andere god was dan hij. Maar Prahlada was een vroom volgeling van Heer Vishnu en bleef Hem bidden ondanks herhaalde waarschuwingen van zijn vader.

Hiranyakashipu hield niet van Vishnu omdat deze laatste Hiranyaksha, de kwade broer van Hiranyakashipu, had gedood. Hij minachtte Prahlada’s toewijding en probeerde zijn zoon verscheidene malen te doden, maar iedere keer werd de jongen gered door Heer Vishnu.

Op een dag daagde Hiranyakashipu Prahlada uit om Heer Vishnu te laten zien, of hij werkelijk bestond. Toen zijn zoon antwoordde dat God overal en in alles was, liet Hiranyakashipu een pilaar zien en vroeg Prahlada of Heer Vishnu zich daarin bevond. Toen Prahlada ‘ja’ zei, werd zijn vader woedend en hief zijn zwaard op om hem te doden.

Lord Vishnu verscheen uit de zuil in de gedaante van Narasimha, een half mens-half leeuw, en doodde Hiranyakashipu.

Moraal: Wees trouw aan wat je gelooft en laat je niet ontmoedigen door nee-zeggers.

Shravan Kumar’s toewijding aan zijn ouders

Shravan Kumar, een arme jongen, woonde bij zijn bejaarde ouders, die blind waren. Op een dag gaven zijn ouders te kennen op pelgrimstocht te willen gaan. Maar omdat ze blind waren, kon Shravan ze onmogelijk alleen sturen.

Dus maakte hij twee grote stevige manden en bond elke mand aan weerszijden van een lange bamboestok. Hij liet de ouders in de twee manden zitten en droeg ze op zijn schouder, op reis naar pelgrimsplaatsen.

Op een dag, toen ze in een bos aan het rusten waren, ging Shravan op zoek naar water voor zijn ouders. Daar werd hij per ongeluk gedood door een pijl van de boog van koning Dasarath.

Zelfs in zijn laatste adem, vroeg Shravan aan koning Dasarath (de vader van Heer Ram) om de dorst van zijn ouders te lessen en hen op de hoogte te stellen van de tragedie.

Moraal: Dit verhaal helpt kinderen om hun ouders te leren respecteren en voor hen te zorgen als ze de schemering ingaan.

Arjuna’s concentratie

Op een dag hadden de Pandava’s les in boogschieten bij goeroe Dronacharya. Dronacharya plakte een houten vogel aan de boom en vroeg elke Pandavabroeder om op het oog van de vogel te schieten.

Maar voordat ze de pijl afschoten, vroeg Dronacharya elk van hen naar wat ze zagen. Elke Pandava zei dat ze de boom, de lucht en de bladeren konden zien. Dronacharya vroeg hen om de pijl later af te schieten.

Het was uiteindelijk Arjuna’s beurt. Toen Dronacharya hem vroeg wat hij zag, antwoordde Arjuna dat hij niets anders kon zien dan het oog van de vogel, die hij moest afschieten. Dronacharya was onder de indruk van zijn antwoord en vroeg Arjuna de pijl af te schieten, die recht door het oog van de houten vogel ging.

Moraal: Concentratie en volledige focus zijn de sleutel tot succes.

Ganesha en Ved Vyas

Sage Ved Vyas wilde Mahabharata reciteren en zocht een discipel om de tekst te schrijven terwijl hij vertelde. Ved Vyas benaderde Heer Ganesha om hulp, en deze stemde toe om het te schrijven.

Ved Vyas had als voorwaarde dat het verhaal in één keer geschreven moest worden, zonder enige pauze. Heer Ganesha stemde toe. Tijdens het schrijven van de Mahabharata brak echter de ganzenveer waarmee Heer Ganesha aan het schrijven was. Er was geen tijd om een nieuwe ganzenveer te halen, want het verhaal moest in één keer geschreven worden.

Lord Ganesha dacht snel na, brak een van zijn slagtanden, en gebruikte het scherpe uiteinde om de rest van het verhaal te schrijven.

Moraal: Maak je niet druk om een probleem. Denk eerlijk na en je kunt een oplossing vinden.

Vibhishana’s toewijding

Vibhishana was de jongere broer van Ravana, de koning van Lanka. Hij maakte deel uit van Ravana’s hof en was altijd omringd door mensen die Heer Ram haatten en Ravana aanmoedigden in zijn wandaden.

Vibhishana waarschuwde zijn broer om zijn slechte manieren op te geven, maar Ravana zou nooit luisteren en in plaats daarvan Vibhishana belachelijk maken omdat hij zwak en volgzaam zou zijn. Het ontmoedigde Vibhishana nooit en hij hield altijd vast aan het edele pad. Zijn rechtschapenheid betaalde zich uiteindelijk uit toen Ram Ravana versloeg en Vibhishana tot koning maakte.

Moraal: Het maakt niet uit hoeveel tegenstanders je om je heen hebt, blijf altijd op het rechte pad.

Krishna’s munt

Op een dag, toen een arme priester op zoek was naar aalmoezen, vond hij een zak met gouden munten. Omdat hij de eigenaar van de zak niet kon vinden, besloot hij de zak bij zich te houden. Op de terugweg naar huis zag hij een bedelaar; hij had medelijden met hem, maar gaf hem geen munt.

Toen de priester zijn weg vervolgde, zag hij een diamant glinsteren op de grond. Hij boog zich voorover om de diamant te pakken, maar een dief sprong van achteren, greep de zak met gouden munten en rende weg. De diamant was slechts een stuk glas dat de dief gebruikte om de arme man te lokken. De priester was ontmoedigd en ging terug naar het zoeken van aalmoezen.

Toen kwam Heer Krishna voorbij en gaf de priester een metalen munt. De priester vroeg zich af wat een enkele metalen munt hem zou opbrengen. Op de terugweg naar huis zag hij een visser met een paar vissen in zijn net. De priester had medelijden met de vissen en kocht ze met de metalen munt. Hij legde de vis in een aarden pot met water. Toen hij de volgende dag de pot pakte om de vis in de beek te legen, was hij verbaasd over wat hij ontdekte. Er zaten twee diamanten in het water.

De vissen hadden per ongeluk diamanten ingeslikt toen ze in de rivier waren en braken ze weer uit toen ze in de pot zaten. De priester barstte in tranen van vreugde uit en dankte Heer Krishna in gedachten.

Moraal: Help de behoeftigen, en het goede komt altijd bij je terug.

Ganesha en Kubera

De heer van de rijkdom Kubera nodigde Heer Ganesha uit voor een diner. Ganesha woonde het evenement bij, maar hield niet van Kubera’s opzichtige aard en opzichtige vertoon van rijkdom. Ganesha besloot Kubera een lesje te leren.

Hij at alle voorbereidingen voor het diner op en eiste van Kubera dat hij hem meer zou geven. Kubera stond in shock toen hij Ganesha tonnen voedsel zag verorberen. Ganesha’s honger was onverzadigbaar en hij dreigde Kubera om meer voedsel te geven of hij zou Kubera opeten.

Kubera vluchtte in paniek naar Heer Shiva. Shiva bood Ganesha een kom cornflakes aan, die onmiddellijk zijn honger stillde. Shiva wendde zich toen tot Kubera en vertelde hem dat het een les voor hem was dat hij nooit valse trots moest hebben, omdat die terug kan komen om je te bijten.

Moraal: Nederigheid is het kostbaarste juweel en veel beter dan welke hoeveelheid rijkdom dan ook.

Bhairavnath en Vaishnodevi

Bhairavnath was een geleerde wijsgeer, die zoveel kennis had vergaard dat hij er arrogant over was geworden. Op een dag werd Godin Durga als Vaishno geboren bij een echtpaar dat in hetzelfde dorp woonde als Bhairavnath.

Toen het kleine meisje opgroeide, merkte Bhairavnath op dat zij speciale vaardigheden had, en werd achterdochtig naar haar. Hij volgde haar en merkte op dat zij elke dag een grot binnenging en dan verdween.

Op een dag vond hij haar en volgde haar om zich te misdragen. Dit maakte Vaishno woedend, die veranderde in de boze Godin Kali en Bhairavnath doodde met haar drietand.

Bhairavnath was verbaasd deze vorm van de godin te zien. Met zijn laatste adem, vroeg hij om vergeving. Zijn eerlijke smeekbede deed het hart van de godin smelten, en zij aanvaardde zijn verontschuldiging. Later verleende ze haar de zegen dat de Vaishnodevi bedevaart alleen als voltooid zou worden beschouwd wanneer de pelgrims ook de Bhairavnath tempel bezochten.

Moraal: Het is nooit te laat om je ego te verwerpen en in een goed mens te veranderen.

Karna’s vrijgevigheid

Koning Karna stond bekend om zijn vrijgevigheid. In de Kurukshetra-oorlog, toen hij in de modder lag te sterven, vermomde Heer Krishna zich als een arme Brahmaan en kwam naar Karna om aalmoezen te vragen.

Die daar hulpeloos lag, kon Karna de arme Brahmaan niets geven. Dus brak hij twee van zijn gouden tanden en gaf ze aan de vermomde Krishna. De Brahmaan werd woedend dat Karna hem de met bloed besmeurde tanden gaf.

Karna doorboorde de aarde met zijn pijl, bracht een bron water naar boven, waste de tanden ermee en gaf ze aan Heer Krishna.

Moraal: Wees vrijgevig en help mensen in nood zonder egoïstisch te zijn.