Siedem wskazówek, jak napisać książkę obrazkową dla dzieci

David O’Connell jest pisarzem i ilustratorem mieszkającym w Londynie, w Wielkiej Brytanii. Jego pierwszą książką był Monster & Chips, pierwsza z serii zabawnych (i odrażających) przygód „dziwaka” Joe Shoe’a podczas pracy w Monster Diner przyjaznego potwora Fuzzby’ego Bixingtona. Następnie współpracował z Sarah McIntyre nad książką obrazkową Jampires, zainspirowaną komiksem, który wspólnie zaimprowizowali. Współpracował również z Samem Watkinsem, Francescą Gambatesą i Tomem Nicollem. Jego najnowsza seria to The Dundoodle Mysteries, ilustrowana przez Claire Powell.

Jesteśmy zachwyceni mogąc powitać Davida w CBC jako wykładowcę naszego kursu Writing a Children’s Picture Book. Jego przyjaciółka i współautorka Jampires, Sarah McIntyre, jest wykładowcą na kursie Ilustrowanie książki obrazkowej dla dzieci – i razem prowadzą nasz połączony kurs Pisanie i ilustrowanie książki obrazkowej dla dzieci. Tutaj David daje kilka wspaniałych wskazówek, które pomogą Ci zbudować pewność siebie, rozwijać swoje pomysły i rozpocząć pisanie swojej własnej książki obrazkowej dla dzieci:

Każdy pisarz podjął inną ścieżkę, aby dostać się do publikacji, i nie ma twardych i szybkich zasad, jak to zrobić. Ludzie często zakładają, że pisanie książek obrazkowych musi być łatwą drogą, ponieważ są one krótkie i nieskomplikowane, z prostymi postaciami. To jest BŁĄD: książki obrazkowe są jednymi z najtrudniejszych rzeczy do napisania i są starannie wykonane. Każde słowo jest skrupulatnie dobierane i sprawdzane. I tak właśnie powinno być: ilu z nas pamięta jeszcze z dzieciństwa ulubioną bajkę na dobranoc? Książka obrazkowa może być dla małego dziecka pierwszym kontaktem z książką i czytaniem, wizytówką nowych pomysłów i doświadczeń, z obrazami, które przenoszą je w świat (i nie tylko). Książka obrazkowa może wywrzeć wrażenie, które będzie trwało przez całe życie. Traktuj ją z szacunkiem.

Oto moje wskazówki:

1. Zakończ historię. To może wydawać się głupie, aby umieścić na pierwszym miejscu, ale to oznacza różnicę między pisarzem i kogoś, kto chce pisać. Przenieś swoją historię na papier. Użyj dowolnych słów, zrób ją tak długą, jak chcesz. Zapomnij o gramatyce. Po prostu napisz historię i zakończ ją, z właściwym, satysfakcjonującym zakończeniem. Następnie zajmiesz się redakcją. Z doświadczeniem, będziesz edytować jak idziesz dalej.

2. Stwórz postacie, na których będzie zależało twoim czytelnikom. Nie ma znaczenia, czy twój główny bohater jest dzieckiem, księżniczką, kosmitą czy kaczką – chcesz, aby czytelnicy go polubili. Czytelnik wyrusza w podróż z bohaterem – a bohater będzie musiał zmierzyć się z otaczającym go/ją światem i poradzić sobie z nim. Chcesz, aby czytelnicy kibicowali dziecku/księciu/obcemu/kaczkowi przez całą drogę, więc upewnij się, że postać jest ujmująca, ale także, co ważne, wiarygodna. Czasami pomocne jest stworzenie profilu postaci, do którego można się odwołać, wyszczególniając osobowość i dziwactwa, aby upewnić się, że zachowanie dziecka/księcia/poznania/potwora jest spójne w całej opowieści.

3. Pamiętaj, że są obrazki. Książki obrazkowe to partnerska współpraca między pisarzem a ilustratorem. Ilustrator ma równą rolę w opowiadaniu historii, równą, ale uzupełniającą. Ilustracje nie powinny być powtórzeniem słów, powinny je wzbogacać. Nie odgradzaj ilustratora zbyt dużą ilością szczegółów i opisów. Twoja opowieść powinna sugerować obrazy, ale nie powinna ich zaklinać. Daj swojemu ilustratorowi swobodę, aby był kreatywny i dobrze się bawił: kiedy się bawi, wykona swoją najlepszą pracę.

4. Wykorzystaj w pełni format. Książka obrazkowa może być wypełniona jasnymi, odważnymi obrazami. Przewrócenie strony jest wydarzeniem. Wykorzystaj to również w swoim pisaniu. Chcesz, aby czytelnik był zdesperowany, aby zobaczyć, co się stanie na następnej stronie i kontynuować książkę do końca. Opracowuj swoją historię tak, aby zwroty akcji miały jak największy wpływ – każdy z nich to potencjalny cliff-hanger! To nie działa tylko dla dużych, dramatycznych momentów, ale dla cichych, emocjonalnych też.

5. Przeczytaj swoją historię na głos. Jeszcze lepiej, poproś kogoś innego, aby przeczytał ją na głos. Łatwiej jest usłyszeć błędy lub zdania, które nie działają. To idzie podwójnie, jeśli piszesz historię rymowania. Jeśli znajdziesz się potykając się o własne słowa, to twoi czytelnicy będą również. Nie zapominaj, że małe dziecko raczej nie będzie czytać książki samodzielnie. Rodzic lub inna osoba dorosła będzie im czytać (prawdopodobnie wielokrotnie!). To jest przedstawienie, do którego dziecko może się przyłączyć. Powtarzający się refren lub refren może sprawić, że będzie to wspólne doświadczenie czytelnika i publiczności.

6. Dodaj trochę pikanterii! Mając na uwadze ten pomysł na przedstawienie, czy są w twojej opowieści miejsca, w których tekst mógłby być bardziej interesujący, z tekstem dźwiękowym lub efektami? Na przykład, użyj 'smashed’ zamiast 'broken’, 'scurried’ zamiast 'run’ – są one bardziej wizualnie sugestywne. 'BOOM!’ to wszystko, czego możesz potrzebować, aby opisać eksplozję. A gdyby to było jedyne słowo na całej stronie? Czasami mniej znaczy więcej, jeśli chodzi o wpływ wizualny.

7. Spraw, aby początki były kuszące, a zakończenia zaskakujące. Początki i zakończenia opowiadań wymagają szczególnej uwagi. Początek musi wciągnąć czytelnika, dać mu przedsmak postaci, świata, który zamieszkuje, i poczucie tego, co ma nadejść. To dość wysokie wymagania jak na kilka linijek tekstu! Wraz z zakończeniem, zawiąż wszystkie luźne wątki i upewnij się, że twoja postać rozwiązała historię samodzielnie, bez żadnej pomocy z zewnątrz. Ale to zawsze jest zabawa, aby dodać trochę twist, aby dać czytelnikowi jedną ostatnią niespodziankę lub chuckle. To wyróżni twoją historię i sprawi, że czytelnik wróci do twojej książki ponownie i ponownie.

Przeczytaj 7 wskazówek Sary McIntyre dotyczących ilustrowania książek obrazkowych dla dzieci…

.