Purpose: We present the outcomes of children who underwent concurrent complete primary repair of bladder exstrophy and bilateral ureteral reimplantation vs those undergoing bladder exstrophy repair alone, focusing on the rate of postoperative febrile urinary tract infections.
Materiały i metody: Wykonano całkowitą pierwotną naprawę wytrzewienia pęcherza moczowego z obustronną reimplantacją moczowodów techniką cefalotrygonalną u 15 chorych (grupa 1) i bez obustronnej reimplantacji moczowodów u 23 chorych (grupa 2). Ocena pooperacyjna obejmowała badanie ultrasonograficzne i cystouretrogram pęcherza moczowego u wszystkich chorych. Pomiar wyników obejmował pooperacyjne gorączkowe zakażenia układu moczowego, wodonercze i obecność refluksu pęcherzowo-moczowodowego.
Wyniki: Średni czas obserwacji wynosił 34 miesiące (zakres od 6 do 54) w grupie 1 i 70 miesięcy (od 23 do 117) w grupie 2. Mediana wieku w chwili operacji wynosiła 3 dni w obu grupach (zakres od 1 do 140). W grupie 1 było 10 chłopców i 5 dziewczynek, a w grupie 2 11 chłopców i 12 dziewczynek. Dwóch z 15 pacjentów (13%) w grupie 1 miało pooperacyjne wodonercze w porównaniu z 10 z 23 (43%) w grupie 2 (p = 0,05). Jeden pacjent w grupie 1 (7%) miał gorączkowe zakażenie dróg moczowych w porównaniu z 11 (48%) w grupie 2 (p = 0,01). U żadnego chorego w grupie 1 nie stwierdzono pooperacyjnego refluksu pęcherzowo-moczowodowego w porównaniu z 17 (74%) w grupie 2 (p = 0,04). Nie obserwowano powikłań związanych z reimplantacją moczowodów.
Wnioski: Obustronna reimplantacja moczowodów może być bezpiecznie i skutecznie wykonana podczas pierwotnego zamknięcia wytrzewienia pęcherza moczowego u noworodków, potencjalnie zmniejszając pooperacyjne gorączkowe zakażenia dróg moczowych i wodonercze poprzez wczesną korekcję refluksu pęcherzowo-moczowodowego.