10 Faktów o Niewiarygodnym Życiu Leonarda da Vinci

Od Mona Lisy do Człowieka witruwiańskiego, tak wiele z dzieł sztuki Leonarda da Vinci jest ikonami. Oryginalny człowiek renesansu, Leonardo był nie tylko malarzem, ale także naukowcem, muzykiem, inżynierem i matematykiem. Wiele z jego naukowych rozmyślań i teorii zostało później odkrytych jako mające podstawy w rzeczywistości, a jego obrazy wywarły niezatarte piętno na historii sztuki.

Wraz z Michałem Aniołem i Rafaelem, Leonardo jest uważany za jeden z filarów włoskiego renesansu. Urodzony w 1452 roku, jego kariera rozpoczęła się, gdy ten wielki okres w sztuce się rozgrzewał, a on nadal dotrzymywał kroku swoim młodszym kolegom przez całą swoją karierę.

Co więc wiemy o życiu tego wielkiego myśliciela? Skąd wzięła się jego żądza wiedzy i dokąd go zaprowadziła? Jak można sobie wyobrazić, jego zamiłowanie do nauki i twórczy umysł prowadziły go w wielu różnych kierunkach. Przyjrzyjmy się kilku ciekawym faktom z życia Leonarda da Vinci, aby lepiej zrozumieć jego niesamowity umysł.

10 faktów o oryginalnym człowieku renesansu, Leonardo da Vinci

Nie miał prawdziwego nazwiska

Choć często mówi się o nim po prostu „da Vinci”, w rzeczywistości Leonardo nie miał nazwiska, przynajmniej nie w takim znaczeniu, w jakim myślimy o nim współcześnie. Da Vinci dosłownie tłumaczy się na „z Vinci”, które jest jego rodzinnym miastem. Było to powszechne w tamtych czasach. Za życia Leonarda dziedziczne nazwiska stały się bardziej popularne wśród klasy wyższej, ale nie były powszechną praktyką aż do połowy XVI wieku. Dlatego w większości muzeów i podręczników akademickich Leonardo określany jest po prostu jako Leonardo.

Był nieślubnym dzieckiem

Leonardo urodził się jako nieślubne dziecko Ser Piero, bogatego florenckiego notariusza, i młodej wieśniaczki o imieniu Caterina. Matka Leonarda wyszła za mąż za rzemieślnika wkrótce po jego narodzinach.

Leonardo był traktowany jako prawowity syn Ser Piero i dorastał w rodzinnej posiadłości. Miał również 12 przyrodniego rodzeństwa ze strony ojca, które było znacznie młodsze od niego i z którym miał niewielki kontakt.

Nie miał formalnego wykształcenia

Przy całym jego geniuszu, zaskakujące może być to, że Leonardo nie otrzymał zbyt wiele formalnego wykształcenia. Nauczył się podstaw czytania, pisania i arytmetyki, ale wiele z jego głębokiej nauki przyszło później w życiu.

Na przykład, łaciny, która była językiem akademickim w tamtym czasie, nauczył się w dużej mierze sam. A zaawansowana matematyka, temat, który go pasjonował, wkroczyła do jego życia dopiero w wieku 30 lat, kiedy zaczął się jej poświęcać.

Nie malował tak dużo

Chociaż Leonardo jest uważany za jednego z największych artystów wszech czasów, jego dorobek artystyczny był stosunkowo niewielki. W rzeczywistości istnieje tylko około 17 zachowanych dzieł, które mogą być ostatecznie przypisane do niego.

Część z tego wynikała z jego zajętego umysłu. Zajęty badaniami naukowymi i sprawami inżynieryjnymi, często zdarzały mu się długie okresy, w których nie przyjmował zleceń ani nie malował zbyt wiele.

Niektóre z jego słynnych dzieł, jak Bitwa pod Anghiari i Leda, znane są jedynie dzięki szkicom przygotowawczym lub kopiom wykonanym przez innych malarzy po tym, jak zostały utracone, zniszczone lub z czasem uległy zniszczeniu. Jednak jego niezrównana reputacja świadczy o sile jego artyzmu. Nawet przy tak niewielu kompletnych obrazach nie sposób zaprzeczyć jego wpływowi na artystów z jego własnych czasów i na kolejne pokolenia.

Zaczął terminować w wieku 15 lat

Jak to było typowe w tamtych czasach, Leonardo rozpoczął swoje artystyczne szkolenie jako nastolatek. Dzięki dobrej reputacji ojca, w wieku 15 lat mógł wstąpić do pracowni szanowanego artysty Andrei del Verrocchio.

To właśnie tutaj nauczył się nie tylko podstaw malarstwa i rzeźby, ale także inżynierii i sztuk technicznych. Obejmowało to takie rzeczy jak chemia, kreślarstwo, metalurgia i obróbka metalu. W tym samym czasie pracował również w warsztacie Antonio Pollaiuolo, który znajdował się tuż obok sklepu.

W wieku 20 lat został przyjęty do florenckiej gildii malarzy, ale spędził kolejne pięć lat pod okiem Verrocchio, zanim zaczął działać na własną rękę.

Zafascynowało go ludzkie ciało

Pragnienie wiedzy Leonarda objęło również ludzkie ciało. Nie zadowalając się studiowaniem tego, co już było, pogłębiał swoją wiedzę, dokonując aż 30 sekcji człowieka w szpitalach w Mediolanie, Florencji i Rzymie.

Zamiłowanie do anatomii wzrosło tak bardzo, że stała się ona dla artysty odrębną dziedziną nauki, niezależną od tego, jak wpłynęła na jego twórczość. Od wczesnych lat interesował się nie tylko strukturą anatomii, ale także rozpoczął badania fizjologiczne. Jego rysunki, które pokazują, jak mózg, serce i płuca funkcjonują jako rdzeń ciała, są do dziś znane jako wielkie osiągnięcie nauki. W rzeczywistości jego rysunki anatomiczne pomogły stworzyć podstawy nowoczesnej ilustracji naukowej.

Bill Gates posiada jego notatnik

Z tak wielkim apetytem na wiedzę, nie powinno dziwić, że był płodnym pisarzem. Wiele z notatników Leonarda znajduje się w znanych instytucjach, takich jak British Library i Victoria & Albert Museum, ale jeden z nich, w szczególności, jest w rękach współczesnego geniusza.

Kodeks Młota Leonarda, zwany również Kodeksem Leicester, został zakupiony przez współzałożyciela Microsoftu, Billa Gatesa, w 1994 roku za 30,8 miliona dolarów.

Ten 72-stronicowy notatnik został napisany między 1506 a 1510 rokiem. Zawiera szereg naukowych rozważań na temat wszystkiego, od powodów, dla których niebo jest niebieskie, przez jasność Księżyca, po to, jak działa ruch wody i jak powstały skamieliny.

Jego największe dzieło zostało zrujnowane przez wojnę

Leonardo jest dobrze znany z ikonicznych dzieł sztuki, takich jak Mona Lisa i Ostatnia Wieczerza, ale, niestety dla nas, jego największe dzieło nigdy nie zostało w pełni zrealizowane.

W 1482 roku Leonardo opuścił Florencję i udał się do Mediolanu, najwyraźniej zwabiony zamówieniem na ogromny posąg konny ku czci Franciszka Sforzy. Po ukończeniu byłby on większy niż dwa inne posągi konne Renesansu, wykonane przez Donatella i starego mentora Leonarda, Verrocchio.

Miałby ponad 16 stóp wysokości i został zamówiony przez syna Sforzy, który był księciem Mediolanu. Leonardo przez 17 lat pracował nad projektem, który otrzymał przydomek Gran Cavallo (Wielki Koń). Tak długi czas realizacji nie był dla Leonarda niczym niezwykłym, biorąc pod uwagę jego inne zainteresowania.

Po 12 latach, w 1493 roku, gliniany model rzeźby został wystawiony na widok publiczny, a Leonardo pracował nad szczegółowymi planami odlania jej w brązie. Niestety, metal, który miał być użyty do wykonania rzeźby, został przeznaczony na armaty, ponieważ zbliżała się groźba inwazji francuskiej. W rzeczywistości książę został obalony w 1499 roku, a gliniany model został zniszczony, gdy wojska francuskie najechały miasto, pozbawiając nas tego, co byłoby jednym z wielkich pomników renesansu.

Pracował jako architekt wojskowy i inżynier

Kilka lat po zakończeniu rzeźby konnej Leonardo zawarł umowę z osławionym Cesarem Borgią. Syn papieża Aleksandra VI, był naczelnym dowódcą armii papieskiej i znany był z bezwzględnego sposobu, w jaki utrzymywał kontrolę i próbował zdominować różne państwa włoskie.

Leonardo spędził 10 miesięcy jako „starszy architekt wojskowy i inżynier generalny”. Jako taki, podróżował po różnych terytoriach Borgii, aby je zbadać. Stworzył również wiele planów miast i map topograficznych, które zapowiadają nowoczesną kartografię.

Późniejsze lata spędził we Francji

Kiedy Leonardo miał 60 lat, został zmuszony do opuszczenia Mediolanu z powodu przewrotów politycznych. Doprowadziło go to do Rzymu, gdzie został przyjęty przez Giuliano de’Medici, brata papieża. Podczas gdy Leonardo miał nadzieję na znalezienie pracy w Rzymie, otrzymał po prostu stypendium i został pozostawiony samemu sobie, podczas gdy inni artyści, tacy jak Rafael i Michał Anioł, ciężko pracowali nad zleceniami dla papieża.

To bardzo sfrustrowało Leonarda i dlatego pięć lat później z radością przyjął ofertę króla Francji, aby przyjechać i pracować dla niego. Opuścił Włochy w wieku 65 lat w 1516 roku i nigdy nie oglądał się za siebie. Podczas pobytu we Francji nie malował zbyt wiele, za to dużo czasu spędzał nad swoimi projektami naukowymi. Zmarł zaledwie kilka lat po przybyciu do Francji i został pochowany w kolegiacie Saint Florentin w zamku d’Amboise. Niestety, kościół został uszkodzony podczas rewolucji francuskiej, co doprowadziło do jego zburzenia w 1802 roku. Ponieważ część grobów również uległa zniszczeniu, historykom trudno jest ustalić, gdzie znajdują się jego szczątki.