In het midden is een eenvoudige plek van gras en sprinkhaanbomen, waarvan men denkt dat het de soort boom is die voor de ophangingen gebruikt kan zijn. Naast de banken loopt een zandpad waar bezoekers kunnen wandelen en nadenken.
Stil kijkend van net over de muur staan de grafstenen van de aangrenzende begraafplaats Old Burying Point Cemetery, de oudste begraafplaats in Salem en een van de oudste in de Verenigde Staten. Onder de bijgestelden bevinden zich de magistraten van de heksenprocessen John Hathorne en Bartholomew Gedney.
Het Salem Witch Trials Tercentary Committee werd op 22 april 1986 door de burgemeester van de stad Salem opgericht met als voornaamste doel een permanent gedenkteken te creëren voor de slachtoffers van de heksenprocessen.
Een openbare ontwerpwedstrijd, uitgeschreven door vijf bekende vakmensen, leverde 246 inzendingen op. De winnende inzending, ontworpen door Maggie Smith en James Cutler van Bainbridge Island, Washington, werd op 14 november 1991 door de bekende toneelschrijver Arthur Miller aan de pers en het publiek gepresenteerd. Een van de opmerkelijke werken van Miller is The Crucible, waarin de heksenprocessen van Salem werden gebruikt als allegorie voor het McCarthyisme van eind jaren veertig en begin jaren vijftig.
The Witch Trials Memorial werd op 5 augustus 1992 gewijd door Nobelprijswinnaar, Holocaust-overlevende en auteur Elie Wiesel, die opmerkte: “Als ik niet alle haat over de hele wereld in alle mensen kan stoppen, kan ik het stoppen op één plaats in mij,” eraan toevoegend: “We hebben nog steeds onze Salems.”
Dit stille en vreedzame gedenkteken, gelegen in het centrum van Salem, biedt mensen een plaats om hun respect te betuigen, om na te denken over tolerantie en begrip, en om de inspirerende verhalen van persoonlijke moed te herdenken die in 1692 aan het licht kwamen.