Wanneer ik de uitdrukking “werknemers in de meest actieve leeftijd” hoor, heb ik de grootste moeite om niet aan veestapels te denken. Maar dat ligt aan mij. Het gaat eigenlijk alleen om werknemers tussen 25 en 54 jaar, die in de “bloei” van hun werkende leven zijn. Het is een nuttig concept omdat het zaken als schoolgaande kinderen en oudere volwassenen uitsluit die misschien in een ander tempo met pensioen gaan. De veronderstelling is dat tussen de 25 en 54 jaar in principe iedereen die wil werken ook beschikbaar is om te werken. Dat maakt het een goede metriek voor het analyseren van de beroepsbevolking.
Dit schoot me te binnen na het lezen van het zoveelste verhaal over hoe er nu meer vrouwen dan mannen in de beroepsbevolking zijn. In het bijzonder maakten vrouwen 50,04 procent uit van de beroepsbevolking in de meest recente telling. Maar dat is inclusief iedereen, en er zijn ook enkele andere statistische artefacten die hierin sluipen. Een betere manier om dit te bekijken is het percentage werkende vrouwen in de meest actieve leeftijdsgroep in verhouding tot het percentage werkende mannen in de meest actieve leeftijdsgroep. Hier is het:
Als mannen en vrouwen in de meest actieve leeftijdsgroep evenveel zouden werken, zou deze verhouding 100 procent zijn. In werkelijkheid is het slechts 85 procent. Dat is veel – echt veel – meer dan in de afgelopen 40 jaar, maar het is nog steeds veel minder dan even. Onder werknemers in de meest actieve leeftijdsgroep is het percentage werkende mannen nog steeds aanzienlijk hoger dan het percentage werkende vrouwen.