Ik sta volledig achter uw kernwaarden. Hier is mijn verhaal: Ik had een geloofscrisis vanaf 2016 in verband met de hypocrisie in het hoofdkantoor van een goed doel dat ik steunde. Ik was vrijwilliger, donateur en lid van het lokale bestuur van een project ten dienste van daklozen. Ik promootte rentmeesterschap in de vorm van elementaire zakelijke grondbeginselen (boekhouding, communicatie, het bijhouden van gegevens) in de wetenschap dat rentmeesterschap God eert. Het is essentieel voor integriteit, transparantie, verantwoording, maar het is echt ondergeschikt aan de liefde die we toonden aan de mensen die we op straat ontmoetten. Ik werd eerst gemeden door het hoofdkantoor en daarna gevraagd ontslag te nemen. Ik moedigde hen aan om de problemen aan te pakken, maar zij bleven volhouden dat ik het probleem was. Ik nam ontslag en trok ten strijde. Toen het stof was opgetrokken, hadden de financieel manager, de voorzitter van het bestuur en de nationaal directeur ontslag genomen. Ze stuurden ook 10.000 dollar naar een andere christelijke liefdadigheidsinstelling in de stad die daklozen helpt. Het toppunt was dat ik een geheimhoudingsverklaring moest ondertekenen. (Waar staat dat in de bijbel?) De hele zaak is klote. Iedereen, ik ook, gedroeg zich op een manier die niet verheffend was. Na 45 jaar mijn leven voor Christus in de gemeenschap te hebben geleefd, ben ik in de woestijn. De impact is verwoestend. Ik voel me niet veilig in de kerk. Ik heb het vertrouwen in het christelijk leiderschap verloren. Broeders en zusters nodigen me uit om terug te komen, maar ze waren er niet toen ik ze nodig had. Ik ben verloren. De liefde, vreugde en vrede die ik de voorgaande 18 jaar in mijn gemeenschap voelde, is verdwenen. De verwondering en groei die ik heb ervaren op mijn reis sinds 1973, toen ik mijn leven aan Jezus gaf, zijn verdampt. Ik ben aan het worstelen om mijn leven opnieuw te beoordelen en op te bouwen. Het vinden van uw website en het onderzoeken van de verschillende uitingen van het christendom in Noord-Amerika geeft me hoop. Niemand van ons heeft alle antwoorden. Er is een evenwicht tussen niet-oordelend zijn en het opgeven van onze verantwoordelijkheid voor onderscheidingsvermogen. Sommige dingen zijn gewoon niet juist. Hoewel er bepaalde christelijke essenties zijn, moet ieder van ons zijn persoonlijke relatie met God opbouwen parallel aan onze plaats in de wereld. Ik probeer me te concentreren op de instructies van Jezus over hoe te leven (Mattheüs 25:31-46) in plaats van te discussiëren over hoeveel engelen er kunnen dansen op de kop van een speld. Hier eindigt mijn epistel. (Dat is een grapje. Ik hoop dat ik niet arrogant, prekerig of zelfingenomen klink.) David