Znajdź pomoc w poruszaniu się po systemie

Prawo Kendry jest prawem stanu Nowy Jork dotyczącym niedobrowolnego zobowiązania ambulatoryjnego i przyznaje sędziom prawo do upoważnienia osób otrzymujących usługi w zakresie zdrowia psychicznego do przyjmowania leków psychiatrycznych, regularnego poddawania się leczeniu psychiatrycznemu lub obu.

Kendra’s Law jest prawem stanu Nowy Jork dotyczącym niedobrowolnego zobowiązania ambulatoryjnego i przyznaje sędziom prawo do upoważnienia osób otrzymujących usługi w zakresie zdrowia psychicznego do przyjmowania leków psychiatrycznych, regularnego poddawania się leczeniu psychiatrycznemu, lub obu.

NAMI-NYS Leader’s Update
by Glenn Liebman, Past Executive Director

ROLA RODZIN I INNYCH OSÓB, KTÓRE MOGĄ SKŁADAĆ PETYCJE DO SĄDÓW

Ważność roli rodzin w zobowiązaniach ambulatoryjnych jest podkreślana w całym ustawodawstwie. Najważniejszą rolą rodzin w tym ustawodawstwie jest ich zdolność do składania petycji o opiekę zleconą przez sąd dla ich bliskich. W przypadku możliwości złożenia wniosku do sądu, definicja użyta w odniesieniu do rodziny to „członkowie bliskiej rodziny”. W następnej sekcji wyszczególniono osoby, które kwalifikowałyby się do leczenia ambulatoryjnego.

Innymi osobami, które mogą złożyć petycję do sądu, są: każda osoba w wieku 18 lat lub starsza, z którą zamieszkuje osoba, której dotyczy petycja; dyrektor szpitala, w którym osoba jest hospitalizowana; dyrektor jakiejkolwiek publicznej organizacji charytatywnej, agencji lub domu świadczącego usługi w zakresie zdrowia psychicznego osobie, której dotyczy petycja; wykwalifikowany psychiatra, który nadzoruje leczenie lub leczy osobę, której dotyczy petycja, z powodu choroby psychicznej; dyrektor ds. usług społecznych lub osoba przez niego wyznaczona; oraz urzędnik ds. zwolnień warunkowych lub kurator wyznaczony do nadzorowania osoby, której dotyczy petycja.

KWALIFIKACJA DO KRYTERIÓW LECZENIA OUTPATIENT

Aby kwalifikować się do leczenia nakazanego przez sąd, musisz spełniać następujące kryteria:

• 18 lat lub więcej.
• Cierpiący na chorobę psychiczną.
• Pacjent jest mało prawdopodobne, aby badać w społeczności bez nadzoru, w oparciu o ustalenia kliniczne.
• Pacjent ma historię braku zgodności z leczeniem choroby psychicznej, która: a) Co najmniej dwa razy w ciągu ostatnich 36 miesięcy była znaczącym czynnikiem powodującym konieczność hospitalizacji, b) Doprowadziła do jednego lub więcej aktów poważnej przemocy wobec siebie lub innych osób, lub gróźb, lub prób wyrządzenia poważnej krzywdy fizycznej sobie lub innym w ciągu ostatnich 48 miesięcy.
• Pacjent, w wyniku swojej choroby psychicznej, prawdopodobnie nie będzie dobrowolnie uczestniczył w zalecanym planie leczenia. Jest prawdopodobne, że pacjent odniesie korzyści z leczenia wspomaganego w warunkach ambulatoryjnych.
• Jeśli pacjent udzielił pełnomocnictwa do spraw opieki zdrowotnej, wszelkie wskazówki zawarte w takim pełnomocnictwie będą brane pod uwagę przez sąd przy ustalaniu pisemnego planu leczenia, ale nic nie wyklucza, że osoba posiadająca pełnomocnictwo do spraw opieki zdrowotnej będzie podlegać wnioskowi.

PROCES SKŁADANIA PETYCJI

Następujące kryteria składania petycji do sądu:

• Przedstawienie faktów potwierdzających przekonanie składającego petycję, że podmiot spełnia każde z kryteriów (jak opisano w ostatniej sekcji).
• Do petycji dołączone jest oświadczenie lub deklaracja lekarza, który nie jest autorem petycji, stwierdzające, że lekarz ten osobiście zbadał podmiot nie później niż dziesięć dni przed złożeniem petycji; że zaleca on wspomagane leczenie ambulatoryjne dla osoby, której dotyczy petycja, i jest gotów zeznawać na rozprawie; lub że podjął stosowne, lecz bezskuteczne próby zbadania osoby, ma powody podejrzewać, że osoba ta spełnia kryteria leczenia wspomaganego, i jest gotów zbadać tę osobę oraz zeznawać na rozprawie w sprawie petycji.

PRAWA OSÓB INDYWIDUALNYCH W PROCESIE ROZPATRYWANIA PETYCJI

• Podmiot składający petycję ma prawo do bycia reprezentowanym przez służby prawne ds. higieny psychicznej lub innego obrońcę na koszt podmiotu składającego petycję, na wszystkich etapach postępowania.
• Osoba składająca fałszywe oświadczenie lub składająca fałszywe zeznania w petycji lub na rozprawie podlega odpowiedzialności karnej.
• Pacjent, usługi prawne w zakresie higieny psychicznej lub jakakolwiek osoba działająca w imieniu pacjenta może złożyć wniosek o zawieszenie, uchylenie lub zmianę nakazu. Odwołania mogą być składane zgodnie z sekcją 9.35 niniejszego artykułu.
• Podmiotowi składającemu petycję zapewnia się możliwość przedstawienia dowodów, powołania świadków w imieniu podmiotu oraz przesłuchania świadków przeciwnych.

SYSTEM SĄDOWY STOSOWANY DO SKŁADANIA PETYCJI

Petycja o wydanie nakazu zezwalającego na leczenie wspomagane w trybie ambulatoryjnym może zostać złożona w sądzie najwyższym lub okręgowym, w którym podmiot, którego dotyczy petycja, jest obecny lub co do którego można przypuszczać, że jest obecny.

KRYTERIA ROZPRAWY

• Po otrzymaniu przez sąd petycji, sąd wyznacza datę rozprawy w terminie nie późniejszym niż trzy dni od daty otrzymania petycji przez sąd (z wyłączeniem weekendów i świąt).
• Odroczenie rozprawy jest dopuszczalne jedynie w przypadku uzasadnionej przyczyny. Przy przyznawaniu odroczenia sąd bierze pod uwagę potrzebę przeprowadzenia dalszych badań przez lekarza lub potencjalną potrzebę szybkiego zapewnienia wspomaganego leczenia ambulatoryjnego.
• Jeżeli osoba, której dotyczy petycja, nie stawi się na rozprawę, a odpowiednie próby nakłonienia jej do wzięcia w niej udziału nie powiodły się, sąd może przeprowadzić rozprawę pod jej nieobecność.
• Jeżeli osoba, której dotyczy wniosek, odmówiła poddania się badaniu lekarskiemu, sąd może zwrócić się do tej osoby o wyrażenie zgody na przeprowadzenie badania przez lekarza wyznaczonego przez sąd.
• Jeżeli osoba, której dotyczy petycja, nie wyrazi zgody, a sąd uzna, że istnieją uzasadnione podstawy, aby sądzić, że zarzuty są prawdziwe, sąd może nakazać funkcjonariuszowi organów ścigania zatrzymanie osoby, której dotyczy petycja, i przewiezienie jej do szpitala w celu zbadania przez lekarza. Zatrzymanie przedmiotu petycji na mocy nakazu nie może przekroczyć dwudziestu czterech godzin.

ROLA LEKARZA W LECZENIU ORZECZONYM PRZEZ SĄD

• Sąd nie może zarządzić wspomaganego leczenia ambulatoryjnego, chyba że lekarz przeprowadzający badanie, który osobiście zbadał osobę objętą petycją w okresie rozpoczynającym się dziesięć dni przed złożeniem petycji, zezna osobiście na rozprawie.
• Lekarz przedstawia fakty, które potwierdzają twierdzenie, że podmiot spełnia wszystkie kryteria leczenia wspomaganego w warunkach ambulatoryjnych, a leczenie jest najmniej restrykcyjną alternatywą. Jeżeli wspomagane leczenie ambulatoryjne obejmuje przyjmowanie leków, zeznanie lekarza zawiera opis klas leków, które powinny być dopuszczone.
• Sąd nie może zarządzić wspomaganego leczenia ambulatoryjnego, chyba że lekarz wyznaczony przez właściwego dyrektora opracuje i przedstawi sądowi proponowany pisemny plan leczenia. Pisemny plan leczenia powinien obejmować usługi zarządzania przypadkami lub zespoły asertywnego leczenia społecznościowego w celu zapewnienia koordynacji opieki.
• Sąd nie zarządzi wspomaganego leczenia ambulatoryjnego, chyba że lekarz złoży zeznanie wyjaśniające pisemny proponowany plan leczenia.

DOKONANIA SĄDU PODTRZYMUJĄCE WIERZYTELNIKÓW

• Jeżeli po wysłuchaniu stosownych dowodów sąd uzna, że podmiot, którego dotyczy petycja, spełnia kryteria leczenia wspomaganego w warunkach ambulatoryjnych i nie istnieje wykonalna, mniej restrykcyjna alternatywa, sąd jest uprawniony do wydania nakazu poddania się leczeniu wspomaganemu w warunkach ambulatoryjnych na początkowy okres nieprzekraczający sześciu miesięcy.
• Sąd nie może nakazać leczenia, które nie zostało zalecone przez lekarza prowadzącego badanie i uwzględnione w pisemnym planie leczenia wspomaganego leczenia ambulatoryjnego.
• Jeżeli sąd uzna, że podmiot, którego dotyczy wniosek spełnia kryteria leczenia ambulatoryjnego wspomaganego, a sąd nie otrzyma pisemnego planu leczenia, sąd nakaże dyrektorowi służb społecznych dostarczenie sądowi takiego planu.
• Sąd może nakazać pacjentowi samodzielne podawanie leków psychotropowych lub zaakceptować podawanie takich leków przez upoważniony personel w ramach programu wspomaganego leczenia ambulatoryjnego.
• Jeżeli dyrektor (nie jest jasne, czy chodzi o dyrektora szpitala, czy dyrektora okręgowego ds. higieny psychicznej) stwierdzi, że stan takiego pacjenta wymaga dalszego leczenia ambulatoryjnego, dyrektor składa wniosek, przed upływem okresu wspomaganego leczenia ambulatoryjnego nakazanego przez sąd, o wydanie drugiego lub kolejnego nakazu zezwalającego na kontynuowanie wspomaganego leczenia ambulatoryjnego przez okres nie dłuższy niż jeden rok od daty wydania nakazu.

NIEWYPEŁNIENIE ORZECZENIA SĄDOWEGO

• W ocenie klinicznej lekarza, jeżeli pacjent nie zastosował się lub odmówił zastosowania się do leczenia nakazanego przez sąd (a w ocenie lekarza podjęto wysiłki w celu nakłonienia go do zastosowania się do tego zalecenia), wówczas pacjent może zostać skierowany do odpowiedniego szpitala w celu zbadania, czy u takiej osoby występuje choroba psychiczna, z powodu której konieczna jest hospitalizacja.
• Jeżeli pacjent nie przyjmuje leków wymaganych przez nakaz sądowy lub odmawia przeprowadzenia badania krwi, analizy moczu lub testów na obecność alkoholu lub narkotyków, które są wymagane przez nakaz, wówczas lekarz może wziąć pod uwagę taką odmowę przy ustalaniu, czy hospitalizacja jest konieczna.
• Na wniosek lekarza, dyrektor okręgowy ds. higieny psychicznej może skierować funkcjonariuszy policji lub szeryfa do zatrzymania i przewiezienia każdej takiej osoby do szpitala prowadzącego program leczenia ambulatoryjnego lub do jakiegokolwiek szpitala upoważnionego przez dyrektora usług społecznych do przyjmowania takich osób.
• Osoba może być zatrzymana do siedemdziesięciu dwóch godzin w celu umożliwienia lekarzowi ustalenia, czy taka osoba ma chorobę psychiczną i jest w potrzebie przymusowej opieki i leczenia w szpitalu.

Odpowiedzialność za monitorowanie i nadzór nad wspomaganym leczeniem ambulatoryjnym

Komisarz Biura Zdrowia Psychicznego wyznaczy koordynatorów programu wspomaganego leczenia ambulatoryjnego, którzy będą odpowiedzialni za nadzór i monitorowanie programów leczenia ambulatoryjnego.

Dyrektorzy ds. higieny psychicznej w każdym hrabstwie będą współpracować z koordynatorami programu w celu koordynacji wdrażania programów wspomaganego leczenia ambulatoryjnego.

Obowiązki koordynatora programu obejmują:

a) zapewnienie, że każdy wspomagany pacjent ambulatoryjny otrzyma leczenie przewidziane w nakazie sądowym,
b) że istniejące usługi zlokalizowane w społeczności wspomaganego pacjenta ambulatoryjnego są wykorzystywane, gdy tylko jest to wykonalne,
c) że dla każdego wspomaganego pacjenta ambulatoryjnego wyznaczony jest menedżer przypadku lub zespół asertywnego leczenia społecznościowego,
d) że istnieje mechanizm dla menedżera przypadku lub zespołu ACT do zgłaszania braku zgodności wspomaganego pacjenta ambulatoryjnego z leczeniem i,
e) że usługi ambulatoryjne są dostarczane w odpowiednim czasie. Jeśli okaże się, że usługi nie są świadczone w odpowiednim czasie, koordynator programu wymaga od dyrektora programu ambulatoryjnego natychmiastowego rozpoczęcia działań naprawczych.