Beztlenowe utlenianie metanu sprzężone z redukcją siarczanów oraz wykorzystanie etanu i propanu jako donorów elektronów przez bakterie redukujące siarczany stanowią nowe możliwości oczyszczania strumieni zanieczyszczonych oksyanionami siarki. Jednakże, wzrost populacji bakterii redukujących siarczany przy użyciu metanu, propanu lub butanu jest bardzo powolny, co utrudnia badania i rozwój bioprocesów opartych na tych konwersjach. Obliczenia termodynamiczne wskazują, że tempo wzrostu przy użyciu alternatywnych akceptorów elektronów, takich jak tiosiarczan i siarka elementarna, może być wyższe, co ułatwiłoby przyszłe badania. Tutaj, badamy wykorzystanie tych akceptorów elektronów do utleniania metanu, etanu i propanu, z osadami morskimi jako inokulum. Mieszane osady morskie pochodzące z Zatoki Aarhus (Dania) i Zatoki Eckernförde (Niemcy) były hodowane w warunkach beztlenowych przy pH pomiędzy 7,2 i 7,8 i temperaturze 15°C w obecności metanu, etanu i propanu oraz różnych akceptorów elektronów siarki. Szybkość produkcji siarczków w warunkach z metanem, etanem i propanem z siarczanem wynosiła odpowiednio 2,3, 2,2 i 1,8 μmol S L(-1) dzień(-1). W przypadku siarki nie wykazano redukcji. W przypadku tiosiarczanu wskaźniki produkcji siarczków były do 50 razy wyższe niż w przypadku siarczanu, wynosząc 86,2, 90,7 i 108,1 μmol S L(-1) dzień(-1) odpowiednio dla metanu, etanu i propanu. Ta produkcja siarczków była częściowo spowodowana dysproporcjonowaniem, 50 % w przypadku etanu, ale tylko 7 i 14 % odpowiednio w przypadku metanu i propanu. Utlenianie alkanów w obecności tiosiarczanu zostało potwierdzone przez produkcję ditlenku węgla. Jest to, według naszej wiedzy, pierwsze doniesienie o zastosowaniu tiosiarczanu jako akceptora elektronów z etanem i propanem jako donorami elektronów. Ponadto, wyniki te wskazują, że tiosiarczan jest obiecującym akceptorem elektronów do zwiększenia szybkości uruchamiania bioprocesów redukujących siarczany, połączonych z utlenianiem krótkołańcuchowych alkanów.