W chromatografii anionowymiennej, złoże stacjonarne ma jonowo dodatnio (+) naładowaną powierzchnię, podczas gdy jony próbki mają ładunek ujemny (-). Technika ta jest stosowana prawie wyłącznie w przypadku próbek jonowych lub dających się zjonizować. Im silniejszy ładunek ujemny na próbce, tym silniej będzie ona przyciągana do ładunku dodatniego na fazie stacjonarnej, a tym samym tym dłużej będzie trwała jej elucja. Elucja w chromatografii jonowej zależy od pH fazy ruchomej i siły jonowej oraz, w mniejszym stopniu, od temperatury pracy. Możliwość stosowania pełnego zakresu pH i podwyższonych temperatur to wyraźne zalety w porównaniu z nośnikami krzemionkowymi.
Wydajność wymiany jonowej
Wydajność wymiany jonowej to pomiar liczby ładunków ujemnych (anionów), z którymi żywica wymienna może się związać i jest podawana w równoważnikach pojedynczo naładowanych jonów na 1 gram żywicy. Pojemność wymienna zależy od pH fazy ruchomej i w chromatografii anionowymiennej; wraz ze spadkiem kwasowości fazy ruchomej (wzrost pH) maleje pojemność wymienna.
Hamilton oferuje sześć polimerowych materiałów opakowaniowych do separacji anionowymiennych.
Przeglądaj Wymiana anionowa
.