The Union League of America (lub Loyal League) była pierwszą afroamerykańską radykalną organizacją republikańską w południowych Stanach Zjednoczonych. Liga powstała na północy w czasie amerykańskiej wojny secesyjnej jako patriotyczny klub do wspierania Unii. Oficjalnie została założona w maju 1863 roku, kiedy to przyjęto wspólną konstytucję. Do końca 1863 roku Liga twierdziła, że ma ponad 700 000 członków w 4 554 radach w całym kraju.
Po wojnie secesyjnej Liga rozprzestrzeniła się na całym Południu, głównie, ale nie wyłącznie wśród wolnych ludzi. Płatni organizatorzy, w tym zwolennicy wolnych ludzi i antykonfederaci z klubów unionistycznych, udali się na południe, by promować Ligę i lojalność wobec rządu federalnego w stanach byłej Konfederacji. Wielu świeżo wyzwolonych niewolników lub wyzwolonych ludzi widziało w tym szansę na uzyskanie sprawiedliwego traktowania i równych praw od rządu federalnego i rządów stanowych.
Do lata 1867 roku tysiące wyzwolonych ludzi przyłączyło się do Ligi i stała się ona silną siłą polityczną. Ze względu na strach przed grupami terrorystycznymi, takimi jak Ku Klux Klan, Liga spotykała się potajemnie w domach członków i w kościołach, gdzie dyskutowali o sprawach, które ich dotyczyły, w tym o ziemi uprawnej, prawach do szkół publicznych dla ich dzieci i zapewnieniu możliwości zeznawania w sądzie. Angażowali się politycznie poprzez składanie petycji, strajki i organizowanie wieców kampanijnych. Coraz bardziej z powodu Unii League więcej African American liderów politycznych pojawiły się w obu North i South.
The Union League również wywierały wpływ społeczny i adresowane problemy rolnicze. Prowadziła kampanię na rzecz zakończenia rolnictwa plantacji i promowania własności ziemi wśród byłych niewolników.
Sukces Ligi rozwścieczył grupy terrorystyczne, takie jak Ku Klux Klan, który zwiększył swoją przemoc wobec organizacji. Liga była głównym celem Klanu podczas wyborów prezydenckich w 1868 roku, które były pierwszym krajowym konkursem, w którym głosowali Afroamerykanie. W 1869 roku Liga zaczęła podupadać. Straciła władzę wraz z malejącą liczbą członków. Do 1872 roku przetrwało tylko kilka rad League. Pomimo krótkiego życia krajowej Union League, jej znaczenie i spuścizna przeszły do historii, ponieważ wprowadziła tysiące wolnych ludzi do amerykańskiej polityki.