Proces wytwarzania napoju różni się w zależności od grupy etnicznej, ale generalnie jest on wytwarzany z kiełkujących w ciemności ziaren kukurydzy, które są mielone w metate i gotowane w wystarczającej ilości wody przez kilka godzin, aby uzyskać żółtawy kleik, który po wystygnięciu jest odcedzany. Odzyskany płyn przelewa się do garnków tesgüineras, dodaje się katalizator lub wzmacniacz i pozostawia do fermentacji na 1-10 dni lub dłużej. Należy zauważyć, że garnki tesgüineras nigdy nie są myte i dlatego do ich ścianek przylegają pozostałości z poprzednich fermentacji. Tesgüino nie jest ani filtrowane, ani pasteryzowane, więc zawiera żywe mikroorganizmy, które wytwarzają fermentację, substancje przez nie metabolizowane i pozostałości użytych warzyw.
Z drugiej strony, tejuino jest mestizo i jest napojem orzeźwiającym, który można znaleźć również w Guadalajara i Mazatlán, wśród innych miast. Chociaż jest również robiony z kiełkującej kukurydzy, dodaje się do niego piloncillo lub cukier.
Pijany z cytryną, solą i chile piquín do smaku lub bez dodawania czegokolwiek, ma słodko-kwaśny smak i niską zawartość alkoholu. Tejuino jest oferowane przez ulicznych sprzedawców w miastach regionu, rzadko można je znaleźć w lodziarniach lub lodziarniach.
Istnieją dwa uznane rodzaje: tejuino i tesgüino; tejuino może lub nie może mieć pewną fermentację nie mocniejszą niż tepache, tesgüino jest fermentowane do maksimum w celu wytworzenia likieru.
Istnieją również dwa rodzaje tejuino: białe tejuino i ciemne tejuino, robione z piloncillo.
Święta San Sebastián odbywają się w Nochistlan. Podczas tego festiwalu tradycyjnie przygotowuje się tejuino z kukurydzy, według przepisu starożytnych Caxcanes, którzy zamieszkiwali ten region. Każdej nocy, od 17 do 20 stycznia, tejuino jest rozdawane w dzbankach uczestnikom uroczystości, które odbywają się w domach świętujących. Do jego produkcji wykorzystuje się specjalny rodzaj kukurydzy. Ma silny gorzki smak, jest gęsty i ma brązowy kolor. Oryginalna receptura nie jest modyfikowana, jest brana naturalnie, tzn. nie dodaje się lodu, soli ani cytryny.
Są tacy, którzy robią tejuino przez fermentację masy (kukurydza w nixtamal, zmielona do postaci pasty, z której robi się tortille).
Są tacy, którzy dodają śnieg cytrynowy jako substytut lodu i cytryny. Są też tacy, którzy zamiast lodu wiórowego dodają lód golony (używany do „raspados” lub „nieve raspada”).
Huicholes używają go głównie w swoich świętach i działaniach, przeprowadzając proces fermentacji (napój alkoholowy).
.