Istnieją tysiące odmian stylów oprawiania, ale istnieje kilka podstawowych typów:
Bezel settingEdit
Najwcześniejszą znaną techniką mocowania kamieni do biżuterii było bezel setting. Bezel jest pasek metalu wygięte w kształt i rozmiar kamienia, a następnie lutowane do kawałka biżuterii. Kamień jest następnie włożona do ramki, a krawędź metalu z ramki wciśnięty nad krawędzią kamienia, trzymając go w miejscu. Ta metoda działa dobrze zarówno dla kaboszonów lub faseted stones.
Prong settingEdit
A prong setting jest najprostszym i najbardziej powszechnym typem ustawienia, głównie dlatego, że używa najmniejszej ilości metalu do utrzymania kamienia w miejscu, wyświetlając większość kamienia i tworząc bezpieczne ustawienie. Generalnie, prong ustawienie jest utworzony z liczby krótkich, cienkich pasków metalu, zwanych prongs, które są ułożone w kształcie i wielkości do przechowywania danego kamienia, i są ustalone na podstawie. Następnie frez odpowiedniej wielkości jest używany do cięcia, co jest znane jako „łożysko”, który jest nacięcie, które odpowiada kątom kamienia. Burr najczęściej używany jest nazywany „hart bur”, i jest pod kątem i wielkości do pracy ustawienia diamentów. Łożysko jest cięte równomiernie do wszystkich kołków i na tej samej wysokości nad podstawą. Kamień jest następnie włożona, a szczypce lub popychacz są używane do zginać zęby delikatnie nad koroną kamienia, z góry zęby są odcięte z snips, spiłowane do równej wysokości nad kamieniem, i gotowe. Zazwyczaj używa się „frezu kubkowego”, aby nadać szlifowi ładny, okrągły wierzchołek. A wiertło puchar jest w kształcie półkuli z zębami na wewnętrznej stronie, do podejmowania zaokrąglone końcówki na druty i prongs.
Istnieje wiele odmian ustawień prong w tym tylko dwa prongs, bardziej powszechne cztery prong ustawienie lub do 24 lub więcej, z wielu odmian obejmujących dekoracji, wielkości i kształtów prongs się, i jak są one ustalone lub używane w biżuterii. Metoda ustawienia jest generalnie taka sama dla wszystkich, bez względu na to, ile prongs are present.
Channel settingEdit
A channel setting jest metodą, w której kamienie są zawieszone pomiędzy dwoma prętami lub paskami metalu, zwanymi kanałami. Typowo, linia małe kamienie ustawić między dwoma barami nazywa ustawienie kanału, a projekt, gdzie bary przekroczyć kamienie nazywa bar set. Kanał jest odmianą kształtu „U”, z dwoma bokami i dnem. Boki są nieco węższe niż szerokość kamienia lub kamieni, które mają być ustawione, a następnie, przy użyciu tych samych wierteł jak w ustawieniu prong, małe nacięcie, zwane łożyskiem, jest wycięte w każdej ścianie. Kamień jest umieszczony na miejscu w tych nacięciach, a metal na górze jest wciśnięty w dół, dokręcając kamień w miejscu. Właściwym sposobem na ustawienie kanału jest wycięcie nacięcia dla każdego kamienia, ale dla tańszej pracy produkcyjnej czasami rowek jest wycięty wzdłuż każdego kanału. Ponieważ metal może być bardzo sztywny i mocny, tłok młot, podobny do młota pneumatycznego, ale wielkości biżuterii, może być używany do młotka w dół metalu, jak to może być trudne do zrobienia ręcznie. Metal jest następnie spiłowany w dół i wykończone, a wewnętrzna krawędź w pobliżu kamieni oczyszczone i wyprostowane w razie potrzeby. Podobnie jak w przypadku całej biżuterii, może być wiele odmian pracy kanału. Czasami ściany będą podniesione – czasami kamień centralny będzie osadzony pomiędzy dwoma prętami, które wznoszą się wysoko od pierścienia bazowego – lub kanał może być wycięty bezpośrednio na powierzchni, dzięki czemu kamienie są zrównane z metalem.
Oprawianie koralikówEdit
.
„Bead setting” jest ogólnym terminem dla osadzania kamienia bezpośrednio w metalu za pomocą gravers, zwanych również wiertłami, które są w zasadzie małymi dłutami. Otwór jest wywiercony bezpośrednio na powierzchni metalu, zanim piłka wiertła jest używany do wklęsłe depresji wielkości kamienia. Niektórzy seterzy osadzają kamień we wklęsłym zagłębieniu, a niektórzy używają frezu hart, aby wyciąć łożysko wokół krawędzi. Kamień jest następnie wprowadzany do przestrzeni, a gravers lub burins są używane do podnoszenia i popychania maleńki kawałek metalu do i nad krawędzią kamienia. Następnie narzędzie do beadingu – prosty stalowy wałek z wklęsłym wgłębieniem wyciętym na czubku – jest wciskany na kawałek metalu, zaokrąglając go i wygładzając, wciskając go mocno w kamień i tworząc „koralik”.
Istnieje wiele rodzajów ustawień, które wykorzystują technikę beadingu. When many stones are set closely together in this fashion, roughly 1 millimetre (0.039 in) apart, covering a surface, this is known as a „pavé” setting, from the French for „paved” or „cobblestoned”. Kiedy długa linia jest wygrawerowana w metalu aż do każdego z koralików, jest to znane jako „star settibg”. Inne powszechne użycie tego ustawienia jest znane jako „bead and bright”, „grain setting” lub „threading” w Europie, wraz z wieloma innymi nazwami. Jest to sytuacja, gdy po ustawieniu kamienia w sposób opisany powyżej, tło metalowe wokół kamienia jest odcinane, zazwyczaj w geometrycznych kształtach, w wyniku czego kamień jest pozostawiony z czterema koralikami w obniżonym kształcie pudełka z krawędzią wokół niego. Często jest to rząd kamieni, więc będzie to w długim kształcie z podniesioną krawędzią i rzędem kamieni i koralików w dół centrum. Ten typ ustawienia jest nadal często używany, ale był bardzo powszechny na początku i w połowie XX wieku.
Burnish settingEdit
Burnish setting, określany również czasami jako flush setting, shot setting, lub ustawienie cygańskie, jest podobny do ustawienia koralików, ale po kamień jest włożony do przestrzeni, zamiast używać graver podnieść koraliki, narzędzie do wypalania jest używany do pchania metalu wokół kamienia. Kamień będzie z grubsza zrównany z powierzchnią, z wypaloną lub przetartą krawędzią wokół niego. Ten rodzaj ustawienia ma długą historię, i widział odrodzenie we współczesnej biżuterii. Czasami, metal jest wykończony za pomocą piaskowania.
.