Od Chin po Brazylię trwa dynamiczny boom budowlany megaprojektów hydroenergetycznych. To, czy korzyści z nowych zapór przewyższą koszty, pozostaje nierozstrzygnięte pomimo kontrowersyjnych debat. Badamy tę kwestię za pomocą „spojrzenia z zewnątrz” lub „prognozowania klasy referencyjnej” opartego na literaturze z zakresu psychologii dotyczącej podejmowania decyzji w warunkach niepewności. Znajdujemy przytłaczające dowody na to, że budżety są systematycznie zaniżane w stosunku do rzeczywistych kosztów dużych zapór wodnych – z wyłączeniem inflacji, znacznej obsługi długu, kosztów środowiskowych i społecznych. Wykorzystując największe i najbardziej wiarygodne dane referencyjne tego typu oraz wielopoziomowe techniki statystyczne zastosowane po raz pierwszy do dużych zapór, udało nam się dopasować modele pozwalające przewidzieć przekroczenia kosztów i harmonogramu. Zewnętrzny pogląd sugeruje, że w większości krajów duże zapory wodne będą zbyt kosztowne w wartościach bezwzględnych, a ich budowa będzie trwała zbyt długo, aby zapewnić dodatni zwrot z inwestycji skorygowany o ryzyko, chyba że uda się w przystępny sposób zapewnić odpowiednie środki zarządzania ryzykiem, opisane w niniejszym dokumencie. Decydentom politycznym, szczególnie w krajach rozwijających się, zaleca się preferowanie elastycznych alternatyw energetycznych, które mogą być budowane w krótszych horyzontach czasowych, zamiast megaprojektów energetycznych.