2K Shares

Opowieść o tym, jak Kuba ukradła swoje narodowe danie ropa vieja z Wysp Kanaryjskich. Podążaj za mną w tej kubańskiej podróży, gdy będę snuć opowieść o tym, jak do tego doszło!

Co to jest ropa vieja?

Szatkowana wołowina i warzywa, które przypominają stertę kolorowych starych szmat – to właśnie ropa vieja. Jest to jedno z najbardziej popularnych i uwielbianych dań na Kubie, co oznacza „stare ubrania”. Tak popularna, że jest jednym z narodowych dań tego kraju.

Ropa vieja jest popularnym daniem Wysp Kanaryjskich i Kuby. Oryginalny przepis składa się z dania przygotowanego z resztek z cocido (lub cozido). Jest to tradycyjny gulasz spożywany jako danie główne w Hiszpanii, Portugalii, Brazylii i innych krajach latynoskich. W obu Amerykach, jest to rozdrobniony stek z boczku, szpondra lub spódnicy w bazie sosu pomidorowego.

Wariacje ropa vieja znalezione na Karaibach

Wariacje dania można znaleźć na całych Karaibach, szczególnie w Republice Dominikany (carne ripiada) i Puerto Rico.

W Wenezueli, ropa vieja jest znana jako carne mechada (rozdrobniona wołowina) i jest częścią dania narodowego zwanego pabellón criollo. Pabellón criollo składa się z porcji carne mechada w towarzystwie czarnej fasoli, smażonych plantanów, białego ryżu, a czasem arepitas de maíz (frytki kukurydziane).

W Veracruz i Tabasco, Meksyk, ropa vieja jest wykonana z rozdrobnionej wołowiny, mięty, czosnku, pomidorów i cebuli, i gotowane z jajkami.

To danie wydaje się pochodzić z czasów średniowiecza i jest luźną adaptacją dania Żydów sefardyjskich, które do dziś jest popularne w południowej i środkowej Hiszpanii.

Tradycyjnie, było używane jako sposób na spożywanie resztek gulaszu, takich jak puchero lub cocida, które tak jak oryginalna hiszpańska wersja ropa vieja, są również przygotowywane na bazie garbanzo. Dopiero później to danie zostało przywiezione na Kubę, gdzie Kubańczycy stworzyli swoją własną wersję.

Jaki kawałek wołowiny jest używany w ropa vieja?

Tradycyjnie, ropa vieja jest przygotowywana ze stekiem z boczku, który pochodzi z dolnej części krowy. Oznacza to, że zazwyczaj przynosi mniej smaku, jest chudszy i twardszy niż inne kawałki wołowiny.

Stek z boczku jest rzeczywiście zazwyczaj najlepiej nadaje się do szybkiego gotowania w wysokiej temperaturze, jak grillowanie. Nie jest to najlepszy wybór dla powolnego gotowania, ponieważ przy niskiej zawartości tłuszczu i tkanki łącznej, mięso ma tendencję do wysychania podczas powolnego procesu gotowania. Stek z boczku był kiedyś jednym z tańszych kawałków wołowiny.

Ale ceny wzrosły w ciągu ostatnich kilku dekad, to cięcie jest nadal używany w ropa vieja receptur. Jednym z powodów, dla których stek z boczku jest nadal używany, jest fakt, że w wyniku cięcia uzyskuje się długie pasma rozdrobnionej wołowiny przypominające podarte ubranie, stąd nazwa w języku hiszpańskim.

Stek z boczku działa dobrze, ale kaczka jest bardziej przystosowana do powolnego gotowania. Rzeczywiście, długi czas gotowania na małym ogniu pomaga rozbić chrząstki i topi tłuszcz. Pomaga to również utrzymać wilgotność kawałka wołowiny, dodając jednocześnie dodatkowego smaku. To jest powód, dla którego kaczka jest jednym z najbardziej popularnych kawałków wołowiny do powolnego gotowania i rozdrabniania.

Jakie jest pochodzenie ropa vieja?

Pochodzenie ropa vieja pochodzi z Wysp Kanaryjskich, które są hiszpańskimi wyspami u wybrzeży Afryki Północnej na Oceanie Atlantyckim. Pierwotna wersja tego dania zawierała resztki, ale później stała się daniem z rozdrobnionego mięsa z fasolą garbanzo i ziemniakami na Wyspach Kanaryjskich.

Niektóre wersje na Wyspach Kanaryjskich zawierają wołowinę, kurczaka lub wieprzowinę, lub połączenie któregokolwiek z tych trzech. Ropa vieja jest dziś powszechnie przygotowywana na Karaibach. Jest on wymieniony wśród tradycyjnej kuchni panamskiej, kuchni kubańskiej, kuchni portorykańskiej, kuchni dominikańskiej i Canarian cuisine.

Ale co to stare ubrania (ropa vieja w języku hiszpańskim) mają do czynienia z hiszpańskim przepis? To prawdopodobnie dlatego, że danie jest rzeczywiście pochodzi z innego dania, hiszpański gulasz fasola.

Making gulasz był sposób, aby skorzystać z resztek, gdy hiszpański gulasz został ugotowany. Dokładne pochodzenie tego dania nie jest tak naprawdę znane, ale przepisy są przekazywane od dziesięcioleci.

Ziarna fasoli garbanzo były istotną częścią codziennej diety w Hiszpanii do około 50 lat temu i były uważane za żywność dla mas ze względu na ich niedrogą naturę. Jest to bardzo zdrowa fasola i podstawa wielu diet, a jej popularność w Stanach Zjednoczonych wzrosła w ostatnich latach.

Dzisiaj, nawet jeśli poziom życia w Hiszpanii nie wymaga tak oszczędnych sposobów, kucharze często przygotowują dodatkowe mięso w swoich domach, aby mogli zrobić ropa vieja następnego dnia.

Jak w przypadku wszystkich tradycyjnych potraw, istnieje wiele odmian, a niektóre z nich wynikają z różnych regionów. Ropa vieja jest nadal jednym z klasycznych, pocieszających posiłków, które Hiszpanie z sentymentem wspominają jako dzieci jedzone przy stole mamy lub babci.

Ropa vieja, narodowe danie Kuby, jest posiłkiem przesiąkniętym historią. To rustykalne, skromne danie tak doskonale opowiada o kulinarnej i kulturowej ewolucji kraju w ciągu ostatniego półwiecza. To fascynująca i idealna lektura, jeśli czujesz się trochę głodny.

Historia stojąca za ropa vieja

Podróż geograficzna może być dość łatwa do prześledzenia, ale historia jej wynalezienia wymaga nieco więcej wyobraźni. Jak wiele wspaniałych elementów kultury kubańskiej, ropa vieja rozpoczęła swoje życie w Hiszpanii.

Historia głosi, że pewien starzec bez grosza przy duszy rozdrabniał i gotował własne ubrania, ponieważ nie było go stać na jedzenie dla swojej rodziny. Modlił się nad bulgoczącą miksturą i zdarzył się cud, zamieniając mieszaninę w smaczny, bogaty gulasz mięsny.

Nie jesteśmy całkowicie pewni, że ta historia jest absolutnym faktem, ale mimo to jest wspaniała. Wiemy, że przepis na ropa vieja ma ponad 500 lat i pochodzi od Żydów sefardyjskich na Półwyspie Iberyjskim w Hiszpanii. Ponieważ gotowanie nie było dozwolone w szabat, Sefardyjczycy gotowali na wolnym ogniu obfity gulasz poprzedniego wieczoru. I pozwól mi powiedzieć, aromaty doprowadzą cię do szaleństwa przez całą noc.

Ale poza tym, co opowiada historię i miejsce, gdzie mówi się, że to pyszne danie pojawiło się, jest już częścią kubańskiej sztuki kulinarnej. Prawda jest taka, że ci, którzy odwiedzają Kubę i próbują tego dania, mają możliwość zabrania ze sobą, na zawsze, smaku Kuby.

Potrawa zawędrowała do obu Ameryk wraz z Hiszpanami, gdzie stała się podstawowym daniem na Karaibach i na Kubie. I chociaż przepis był zmieniany przez lata, fundamentalna podstawa ropa vieja pozostaje dziś taka sama jak zawsze.

To danie jest lubiane w całej Hiszpanii półwyspowej i na Wyspach Kanaryjskich. Mimo, że jest bardzo popularna w Ameryce Łacińskiej, szczególnie na Karaibach, sposób przygotowania jest tam jednak inny. Rzeczywiście, wołowina jest duszone z cebulą, sos pomidorowy, i warzywa, a następnie rozdrobnione i podawane wraz z fasoli, ryżu i plantains.

Jak w Hiszpanii, istnieje wiele odmian tego dania w Ameryce Łacińskiej. Jest to szczególnie popularne na Kubie, gdzie istnieje jeszcze więcej odmian. Pomimo różnic, jednak większość ludzi odnosi się do tego jako klasycznego comfort food.

Poszukaj tego pysznego dania podczas swojej podróży na Kubę i upewnij się, że podzielisz się jego historią ze swoimi przyjaciółmi.

Ropa Vieja

Ropa vieja, która składa się z rozdrobnionej duszonej wołowiny gotowanej na wolnym ogniu z warzywami, jest jednym z narodowych dań Kuby i jest popularna w całej Ameryce Łacińskiej.
Prep Time30 mins
Cook Time1 hr 15 mins
Total Time1 hr 45 mins

Course: Danie Główne
Kuchnia: Karaibska, Kubańska

Porcje: 6 osób
Autor: Nita Ragoonanan

Ingredients

  • 2 lb beef chuck roast (flank steak, or brisket)
  • 1 red hot pepper , julienned
  • 8 cloves garlic , zmiażdżony
  • 2 cebule, pokrojone w paski
  • 2 liście laurowe
  • 1 łyżeczka kminku
  • ½ łyżeczki oregano
  • 1 czerwona papryka , julienned
  • 8 łyżek stołowych przecieru pomidorowego
  • ¼ łyżeczki czarnego pieprzu
  • ¼ szklanki oleju roślinnego
  • 5 łyżek stołowych białego wytrawnego wina
  • Sól
.

Sprzęt

  • Przygotowanie w szybkowarze

Instrukcje

  • Wyjąć mięso z lodówki i pozostawić na 30 minut w temperaturze pokojowej.
  • Umieścić mięso w szybkowarze.
  • Dodać cebulę i 1 łyżeczkę zmiażdżonego czosnku. Doprawić solą i pieprzem.
  • Dodać wodę tak, aby przykryła mięso na 2 cale (5 cm) i gotować na średnim ogniu przez 45 minut od momentu osiągnięcia temperatury wrzenia.
  • Sprawdzić kruchość mięsa widelcem. Jeśli nie jest wystarczająco miękkie, kontynuuj gotowanie przez 20 minut od zagotowania.
  • Gdy mięso jest już miękkie jak widelec, wyjmij je z bulionu i zachowaj bulion.
  • Gdy mięso jest letnie, rozdrobnij je i umieść w dużej misce. Przykryj miskę plastikową folią i odstaw na bok.
  • W głębokim holenderskim piekarniku, podgrzej olej roślinny i smaż cebulę, pozostały czosnek, a także czerwoną ostrą paprykę przez 1 minutę na średnim ogniu, mieszając regularnie.
  • Dodaj 3 łyżki stołowe pozostałego bulionu mięsnego, 2 liście laurowe, kminek, oregano, czarny pieprz i przecier pomidorowy.
  • Dobrze wymieszaj, następnie dodaj mięso i ponownie wymieszaj. Dodaj 3 łyżki wina i wymieszaj.
  • Gotuj bez przykrycia na dużym ogniu przez 5 minut.
  • Przykryj holenderski piekarnik i gotuj przez kolejne 15 minut na średnim ogniu, aż sos stanie się kremowy.
  • Na minutę przed zdjęciem patelni z ognia, dodać pozostałe dwie łyżki białego wina i pokrojoną w kostkę czerwoną paprykę, a następnie delikatnie wymieszać.
  • Podawać na gorąco, z białym ryżem i chipsami z plantanów.

Wideo

Przypisy

Aby uzyskać bardziej płynny sos, dodać trochę więcej bulionu mięsnego.

Nita jest blogerką kulinarną stojącą za Tastesspicy. Pochodzi z małej wyspy Trynidad i Tobago na Karaibach, a obecnie mieszka w zimnej tundrze Minnesoty w USA, gdzie lubi dzielić się przepisami z całego świata, a w szczególności z Karaibów, w których pojawiają się potrawy pikantne, ale pełne smaku.

2K Shares

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.