Zasadnicze znaczenie ma obecnie rozszerzenie terapii beta-blokerami na jak największą liczbę pacjentów z HF, w tym na osoby w podeszłym wieku i pacjentów z chorobami współistniejącymi. Aby to osiągnąć, ważne jest stworzenie systemów zarządzania chorobą, które pozwoliłyby na rozpoczęcie i aktualizację leczenia.
Wnioski
Do chwili obecnej beta-blokery są najskuteczniejszymi środkami poprawiającymi funkcję LV i rokowanie u pacjentów z przewlekłą HF. Leki te działają na wewnętrzne mechanizmy powodujące dysfunkcję LV – dlatego ich efekty pojawiają się powoli, ale utrzymują się, a nawet nasilają w dłuższej perspektywie. Bisoprolol, karwedilol i bursztynian metoprololu wiązały się ze zmniejszeniem śmiertelności i liczby hospitalizacji w porównaniu z placebo. Nebiwolol również poprawił wyniki u starszych pacjentów z przewlekłą HF. Ponieważ istnieją istotne różnice między poszczególnymi beta-blokerami, należy podawać tylko te leki, których skuteczność wykazano w badaniach z randomizacją. Podawanie beta-blokerów jak największej liczbie pacjentów i miareczkowanie ich dawek do docelowych dawek, które okazały się skuteczne, powinno być głównym celem w leczeniu pacjentów z HF.
.