W niniejszym przeglądzie podsumowano dane dotyczące odporności gospodarza na zakażenia w cukrzycy oraz wpływu ostrego zakażenia na stan endokrynologiczno-metaboliczny pacjenta z cukrzycą. Chociaż wiadomo, że ostre infekcje prowadzą do trudności w kontrolowaniu stężenia cukru we krwi i że infekcje są najczęściej udokumentowaną przyczyną kwasicy ketonowej, nadal istnieją kontrowersje co do tego, czy pacjenci z cukrzycą są bardziej podatni na infekcje niż dobrane pod względem wieku i płci osoby z grupy kontrolnej bez cukrzycy. Nasze dane uzyskane z kart 241 pacjentów z cukrzycą, którzy byli obserwowani jako pacjenci ambulatoryjni, wykazują uderzającą bezpośrednią korelację między ogólną częstością występowania infekcji (p < 0,001) a średnimi poziomami glukozy w osoczu (reprezentującymi trzy lub więcej oznaczeń glukozy na czczo podjętych w czasie, gdy nie było dowodów na infekcję). Stwierdzono istotne zmniejszenie wewnątrzkomórkowej aktywności bakteriobójczej leukocytów wobec Staphylococcus aureus i Escherichia coli u osób ze źle kontrolowaną cukrzycą w porównaniu z grupą kontrolną. Aktywność opsoniczna surowicy zarówno dla Staph. aureus, jak i E. coli była istotnie niższa niż u osób z grupy kontrolnej. Podsumowując, wyniki opublikowanych doniesień oraz nasze dane sugerują, że dobra kontrola poziomu cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą jest pożądanym celem w zapobieganiu niektórym infekcjom (na przykład Candida vaginitis) oraz w celu zapewnienia utrzymania prawidłowych mechanizmów obronnych gospodarza, które warunkują odporność i odpowiedź na infekcje.