Wykrywanie i ocena bólu u zwierząt jest kluczowa dla poprawy ich dobrostanu w różnych kontekstach, w których ludzie są do tego etycznie lub prawnie zobowiązani. Dlatego też jasne standardy pozwalające ocenić, czy u jakiegokolwiek gatunku zwierząt może wystąpić ból, są niezbędne, aby podjąć decyzję o jego uśmierzeniu lub udoskonaleniu procedur w celu zmniejszenia inwazyjności, a tym samym zminimalizowania bólu. Definiujemy dwa kluczowe pojęcia, które mogą być wykorzystane do oceny możliwości wystąpienia bólu zarówno u bezkręgowców jak i kręgowców. Po pierwsze, reakcje na szkodliwe, potencjalnie bolesne zdarzenia powinny wpływać na neurobiologię, fizjologię i zachowanie w inny sposób niż bodźce nieszkodliwe, a kolejne zachowania powinny być modyfikowane, w tym uczenie się unikania i reakcje ochronne. Po drugie, zwierzęta powinny wykazywać zmianę w stanie motywacyjnym po doświadczeniu bolesnego zdarzenia, tak że przyszły behawioralny proces decyzyjny ulega zmianie i może być mierzony jako zmiana uwarunkowanej preferencji miejsca, samopodawanie analgezji, ponoszenie kosztów dostępu do analgezji lub unikanie bolesnych bodźców i zmniejszona wydajność w równoległych wydarzeniach. Zakres, w jakim kręgowce i wybrane grupy bezkręgowców spełniają te kryteria jest omówiony w świetle dowodów empirycznych, a tam, gdzie istnieją luki w naszej wiedzy, proponujemy przyszłe badania, które są niezbędne do poprawy naszej oceny bólu. Ten przegląd podkreśla argumenty dotyczące bólu u zwierząt i definiuje kryteria, które wykazują, ponad wszelką wątpliwość, czy zwierzęta danego gatunku odczuwają ból.