Rapper Soulja Slim zachował prawdziwość, aż do śmierci

W wyuzdanym, napompowanym świecie gangsta rapu, największym komplementem jest to, że artysta „zachowuje prawdziwość” — pozostaje w kontakcie z walką ulicy — nawet po zakosztowaniu sukcesu. W nowoorleańskich kręgach rapowych nikt nie był bardziej prawdziwy niż Soulja Slim.

Ci, którzy znali go najlepiej, mówią, że każda linijka ostrych jak brzytwa tekstów Slima była zaczerpnięta z jego własnego życia: nadużywanie heroiny i kokainy jako młody nastolatek, ponad pięć lat w więzieniu, kłopoty z kuratelą i zwolnieniem warunkowym, blizny po kulach po dwóch strzelaninach i gat – slangowy pistolet – który nosił od czasów okradania dilerów narkotyków.

„Koka i heroina, nieokrojone s — -, zwykłem f — – z tym wszystkim. . . W ten sposób byłem rockin’, ” Slim powiedział rap magazyn Murder Dog w wywiadzie w zeszłym roku. „Mogę być tam i walnąć tego czarnucha tej nocy i być tam na koncercie z bramką w kieszeni rapując na scenie. To jest rodzaj gier, w które kiedyś grałem.”

Ten nie trzymający w napięciu wywiad byłby jego ostatnim. 26 listopada Slim – urodzony jako James Tapp – został zastrzelony przed domem przy Lafaye Street, który kupił dla swojej matki, zaledwie kilka tygodni przed teledyskiem, który miał zapewnić 26-latkowi sławę.

Zamiast tego, z przypadkiem upadku przeciwko głównemu podejrzanemu w morderstwie Tappa, a sam Tapp jest teraz pośmiertnym podejrzanym w niepowiązanym zabójstwie, jego upadek wygląda jak kolejny przykład lokalnego artysty rapu przecinającego się zbyt blisko z trudnym tematem jego sztuki.

Tapp’s śmierć przychodzi w czasie, gdy New Orleans hip-hop artyści stali się dominującymi graczami w kraju, napędzanie popularny styl znany jako Dirty South i przyciąga bazę fanów rozciągając się od getta do klasy średniej suburbia. To również zbiega się z wysypem kłopotów prawnych wśród miasta największych nazwisk, śledząc konfundujące tendencję gwiazd rapu do potknięcia się w punktach w ich karierze, kiedy mogliby wznieść się ponad rough-and-tumble.

Tylko w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, kilku członków miasta hip-hop królewskiej uczynił nagłówki gazet z niewłaściwych powodów. W październiku, C-Murder, urodzony jako Corey Miller i brat rapowego potentata Master P, został skazany za morderstwo drugiego stopnia w styczniu 2002 roku w związku z zabiciem nastoletniego fana w klubie nocnym Harvey. W styczniu, nominowany do nagrody Grammy raper Mystikal, urodzony jako Michael Tyler, został skazany na sześć lat więzienia po przyznaniu się do winy za pobicie seksualne w 2002 roku w Baton Rouge. Również w styczniu, Turk, który urodził się Virgil Tab Jr. i stał się jednym z „Hot Boys” raperów na lokalnym Cash Money Records etykiecie, został zarezerwowany z dwoma zarzutami usiłowania morderstwa pierwszego stopnia w strzelaninie dwóch policjantów w Memphis, Tenn.

I w zeszłym miesiącu, Master P, urodzony Percy Miller, multimilioner założyciel No Limit Records, przyznał się do winy w sądzie federalnym za niezłożenie 1996 korporacyjnych deklaracji podatkowych. Miller był przedmiotem wcześniejszego federalnego dochodzenia w sprawie narkotyków, ale nigdy nie został oskarżony i był powszechnie postrzegany jako jeden z niepodważalnych sukcesów nowoorleańskiej sceny muzycznej.

Ważni gracze na lokalnej scenie rapowej nie widzą trendu w pracy. Widzą te zgony jako niewczesny ciąg oddzielnych nieszczęść, a nie jako komentarz do kultury. „Może się wydawać, że to trend, ale to są naprawdę indywidualne sytuacje oparte na tym, jak każdy z tych artystów sobie radził”, powiedział KLC, producent rapowy, który pomógł odkryć Tappa.

Daniel Castillo, inny lokalny producent, który blisko współpracował z Tappem, ujmuje to w ten sposób: „Wielu artystów tutaj wie, jak być wspaniałymi artystami, ale to jest Nowy Orlean i trudno jest trzymać się z dala od kłopotów tutaj.”

Nawet jeśli ciąg wydarzeń można przypisać niewczesnemu zbiegowi okoliczności, zła passa niektórych czołowych nazwisk rapu w mieście była wyraźnie komercyjną porażką dla lokalnej sceny hip-hopowej.

Życie imitujące rap

Chaos ulicy może być siłą napędową gangsta rapu, ale nieumiejętność wzniesienia się ponad własne teksty może być kosztownym błędem w karierze. W przypadku Tappa, wydanie jego dwóch pierwszych albumów zbiegło się w czasie z pobytem w więzieniu, który wyeliminował możliwości koncertowania, współpracy z innymi artystami i promowania jego muzyki w inny sposób.

Tapp odbywał karę więzienia za naruszenie warunków zawieszenia w 1998 roku, kiedy jego pierwszy album, „Give it 2 'Em Raw”, nie sprzedał się w ilości 500 000 egzemplarzy potrzebnych do uzyskania statusu złotej płyty. Problemy prawne Tappa zakłóciły również promocję jego albumu z 2001 roku, „The Streets Made Me”, chociaż sprzedał się on w nakładzie ponad 200,000 tylko dzięki temu, że został wydany przez znaną w całym kraju wytwórnię Master P’s No Limit.

W 2002 roku, Tapp był na swoim, kiedy wydał „Years Later.” Chociaż wyprodukowany niezależnie, sprzedał się w zdumiewającej ilości 30,000 egzemplarzy dzięki przekazowi ustnemu. To właśnie sukces tego albumu przekonał Koch Records do podpisania kontraktu z Tappem i ponownego wydania albumu w zeszłym roku, tuż przed jego śmiercią.

„Wejście na krajową listę przebojów z niezależną wytwórnią, to prawie niespotykane. Może 1 procent artystów może to zrobić”, powiedział Lee Rea z Peaches Records, specjalistycznego sklepu hip-hopowego w Gentilly.

Rea i inni z lokalnej sceny hip-hopowej powiedzieli, że jednym z kluczowych elementów sukcesu Tappa była jego surowa persona. To przenikało jego sztukę. I to mogło skazać jego życie.

„Możesz powiedzieć, czy raper jest prawdziwy, a w przypadku Slima nie było żadnych wątpliwości”, powiedział KLC. „To właśnie uczyniło go takim bohaterem na ulicach. On przeszedł przez to wszystko. Nie było w nim nic studyjnego.”

Jakkolwiek centralny dla jego muzyki, kryminalne drogi Tappa ostatecznie zniszczyły jego potencjał zarobkowy, chociaż jest kilka przykładów raperów cieszących się życiem po śmierci.

Najlepiej zarabiający artysta rapu wszech czasów, Tupac Shakur, nie żyje od ośmiu lat. Do czasu, gdy Tupac został śmiertelnie postrzelony w Las Vegas w 1996 roku, przeszedł drogę od aktora w Baltimore’s High School of Performing Arts do ostatecznego złego chłopca hip-hopu. Mimo, że zarobił wiele miliardów i cieszył się sukcesem, który obejmował nominacje do nagród Grammy i główną rolę w filmie u boku Janet Jackson, jego życie osobiste zaczęło odbijać się echem słów, które miał wytatuowane na swoim ciele: „Thug Life” i „Outlaw.”

Tupac był u szczytu swojego sukcesu w 1993 roku, kiedy został oskarżony w brutalnej sprawie o pobicie na tle seksualnym. Podczas jego procesu, został postrzelony w nowojorskim studiu nagraniowym i okradziony z biżuterii wartej 40 000 dolarów. Po wyjściu ze szpitala został skazany i trafił do więzienia. Trzy lata później, był na wolności na obligacji apelacyjnej, kiedy został zastrzelony, gdy opuszczał walkę o nagrodę Mike’a Tysona.

Despite Tupac’s less-than-glamorous demise, a może częściowo z tego powodu, jego legenda nadal rośnie. W zeszłym roku, sprzedał 2.7 miliona albumów i zajął 10 miejsce wśród najlepiej zarabiających zmarłych celebrytów. Według magazynu Forbes zgarnął 7 milionów dolarów, wyprzedzając Marilyn Monroe i Jerry’ego Garcię, a plasując się tuż za Jimim Hendrixem.

Spadkobiercy Tappa raczej nie poradzą sobie nigdzie w pobliżu tak dobrze. Chociaż raper pozostawił po sobie niewielki dorobek, prawa własności są już przedmiotem nierozwiązywalnych sporów. A niektóre zyski z pracy Tappa mogą okazać się niemożliwe do wyśledzenia: Jedna z nowych piosenek, nad którą pracował, zapisana na laptopie, który został skradziony z jego studia po jego śmierci, pojawiła się w mieście jako popularny bootleg.

W tym momencie jedyną rzeczą, na jaką liczy matka Tappa w związku ze spuścizną syna, są dwa przedmioty, które przechowuje w sejfie: jego zegarek Rolex i diamentowy pierścionek na palec.

Wyglądając na rolę

Street cred — wiarygodno¶ć — jest bardzo ważna w subkulturze gangsta rapu, dając początek tatuażom, złotym zębom, krzykliwej biżuterii i innym atrybutom gatunku Na tym tle, Tapp był prawdziwym artykułem: jego ciało pełne tatuaży, w tym surowy więzienny krzyż między oczami, „grill” pełen złotych zębów, inkrustowany diamentami Rolex i kartoteka, która zawierała wyroki za napad z bronią w ręku, kradzież samochodu, posiadanie marihuany i pobicie funkcjonariusza.

„Sprawdź moją kurtkę,” chwalił się Tapp w wywiadzie dla magazynu. „Nie myślcie, że nie jestem żadnym gangsta, zajmuję się swoimi sprawami. I ain’t gotta put on no helluva front. To nie ja, bracie. I’m regular jugular.”

Ale rodzina i przyjaciele Tappa mówią, że pod koniec odwrócił się od przemocy na poziomie ulicy, która mogła przysporzyć mu wrogów jako nastolatkowi. Jako takie, morderstwo Tappa wzbudziło niepokojące pytania o to, czy pochodziło z wewnątrz biznesu, być może wywodząc się z rapowej rywalizacji, która eskalowała poza typowymi przechwałkami i wyzwaniami, które raperzy wrzucają do swoich tekstów, aby „wyłączyć” konkurencję.

Nie byłby to pierwszy raz, kiedy rapowa rywalizacja okazała się śmiertelna. Najbardziej znanym przykładem jest samospalenie, które ogarnęło gatunek podczas wojen rapowych Wschodnie Wybrzeże-Zachodnie Wybrzeże w połowie lat 90-tych. Uważa się, że ta legendarna już rywalizacja stała za śmiercią Shakura i jego największego rywala, Biggiego Smallsa, zabitego sześć miesięcy później w Los Angeles. Oba zabójstwa pozostają nierozwiązane, ale zrodziły przemysł chałupniczy książek i filmów snujących teorie na temat tego, kto i co stało za rozlewem krwi.

Najpopularniejsza teoria głosi, że pochodzący ze Wschodniego Wybrzeża Smalls zlecił śmierć swojego rywala z supergwiazdy z Zachodniego Wybrzeża po tym, jak Shakur zawarł w jednej ze swoich piosenek słowa o spaniu z byłą żoną Smallsa. Smalls, jak głosi spekulacja, został zastrzelony przez obóz Shakura w odwecie. Fakt, że obaj mężczyźni mieli powiązania z członkami gangów Bloods i Crips sprawił, że sprawa stała się jeszcze trudniejsza do uporządkowania.

While przemoc zawsze dawała muzyce pewien powab, niedawny niepokój wśród głównych wytwórni płytowych i stacji radiowych głównego nurtu wywołał coś w rodzaju kontrrewolucji mającej na celu złagodzenie niektórych bardziej poszarpanych krawędzi rapu. Na przykład, gwiazda-studded rap wytwórnia Murder Inc. niedawno zmienił nazwę na The Inc. i Death Row Records, która urodziła megagwiazdy Dr Dre i Snoop Dog, jest teraz Tha Row.

Jeden z największych nazwisk w biznesie, Sean Combs, znany przez jego rap moniker P. Diddy, został osądzony i uniewinniony od zarzutów nielegalnego posiadania broni i łapówkarstwa w strzelaninie w nowojorskim klubie nocnym w 1997 roku. To służyło jako coś w rodzaju punktu zwrotnego dla założyciela Bad Boy Records, a jako część jego wizerunku makeover niedawno uruchomił Maraton Nowojorski, aby zebrać pieniądze dla dzieci underprivileged.

Even tak, trochę krawędzi nadal pomaga. Jeden z najnowszych gorących towarów, raper znany jako 50 Cent, oczyścił swoje detaliczne albumy i ograniczył swoje hardcorowe teksty do podziemnych „mixtape’ów”, ale rzadko przegapia okazję, by pochwalić się, że został postrzelony dziewięć razy i przeżył, by o tym rapować.

Zanim został śmiertelnie postrzelony, Tapp przeżył kule przy dwóch różnych okazjach, obie podczas odwiedzania swoich starych terenów, kompleksu mieszkań publicznych Magnolia. Za pierwszym razem, pod koniec 1996 roku, ledwo przeżył postrzał w klatkę piersiową i nogę. Cztery miesiące później został trafiony w obie ręce. Nikt nigdy nie został aresztowany w związku z tymi strzelaninami.

Od Jamesa do Soulji

James A’Darryl Tapp zaczął wyrabiać sobie nazwisko, gdy jako wysoki, chudy 13-latek brał mikrofon podczas imprez bounce’owych na świeżym powietrzu na dziedzińcu publicznego kompleksu mieszkaniowego Magnolia, znanego jako „the circle”. KLC był DJ-em na większości tych improwizowanych sesji rapowych i pamięta, kiedy przyjaciele zachęcali Tappa, aby spróbował.

„Kiedy w końcu wstał i zrobił swoje, ludzie mogli zobaczyć, że jest rzadkim gatunkiem,” powiedział KLC. „Doszło do tego, że co tydzień wychodziliśmy na scenę, ludzie szukali Slima.”

Tapp przyjął pseudonim Magnolia Slim i w wieku 14 lat zaczął pojawiać się jako gość na lokalnych albumach rapowych. Kiedy podpisał kontrakt z No Limit i wydał swoje dwa pierwsze solowe albumy, zmienił nazwisko na Soulja Slim w świadomym wysiłku, aby „wejść na rynek krajowy.” I udało mu się do pewnego stopnia, chociaż jego podróże tam i z powrotem do więzienia wyraźnie go powstrzymywały.

Najnowszy odcinek Tappa w więzieniu, jednak pomógł mu skupić się na jego muzyce, rodzina i przyjaciele powiedzieli. Jego matka, Linda Tapp Porter, powiedziała, że wszczynał bójki, aby zostać wysłanym do „dziury” – celi izolacyjnej – w celu zapełnienia stron i kartek żółtych notatników prawnych tekstami piosenek, które krążyły mu po głowie. Nawet po tym jak Tapp wyszedł na wolność, mając dostęp do najwyższej klasy sprzętu nagraniowego i komputerów, używał żółtych bloczków do pisania swoich piosenek.

Rok lub coś koło tego przed śmiercią Tappa był jego najbardziej płodnym. Opuścił No Limit po sporze finansowym i założył swoją własną wytwórnię płytową, Cut Throat Committy (wymawiane jako „committee”). W wywiadzie dla Murder Dog chwalił się, że usunął diamenty ze swojego medalionu No Limit – przedstawiającego czołg wojskowy, logo wytwórni – i użył ich do stworzenia miecza, który jest logo Cut Throat. Ostatniego lata podpisał kontrakt z Koch Records i nagrał „Years Later. . .A Few Months After, ” zaktualizowaną wersję albumu, który wcześniej sam wprowadził na rynek.

„Był ogromny. Gigantyczny. Wszyscy o nim mówili. On był naprawdę o wysadzić na scenie krajowej, ” Rea said.

W swoim życiu osobistym, Tapp miał wyprostowany jego akt, rodzina i przyjaciele powiedzieli. W wywiadzie dla magazynu powiedział: „Kiedy wyszedłem z więzienia, zająłem się swoimi sprawami… Jak się ma, to się ma. Lepiej to wykorzystać, póki jest jeszcze dobre.”

Tapp nadal palił duże ilości zioła, ale twarde narkotyki należały do przeszłości, powiedzieli jego współpracownicy. I chociaż rzadko chodził gdziekolwiek bez broni, robił to dla własnej ochrony, według rodziny i przyjaciół. Większość czasu Tapp spędzał podróżując, występując, nagrywając muzykę i szerząc swoją charakterystyczną markę ulicznej charyzmy, Murray powiedział.

„Slim mógł wejść do pokoju pełnego ludzi i wszyscy wiedzieli, że tam jest. W górę, w dół i na boki, był gwiazdą,” powiedział Murray. „Wiele osób nie rozumiało, co ten koleś mówi, mieszając wszystkie te dialekty i rymy i półzdania. Ale naprawdę nie trzeba było słyszeć wszystkiego, ponieważ, ze Slimem, czułeś go.”

Życie skrócone

W dniu, w którym został zabity, Tapp był w szczególnie dobrym nastroju, powiedziała jego matka. Właśnie otrzymał kopię teledysku, który Koch zamierzał wykorzystać do wylansowania swojego albumu i miał zamiar obejrzeć go z grupą przyjaciół, którzy często przebywali z nim w jego mieszkaniu na piętrze – studiu muzycznym. Najpierw jednak pojechał załatwić kilka spraw swoim srebrnym Cadillac Escalade, tym, którego wyposażył w telewizor, cyfrowy odtwarzacz CD i logo Cut Throat wygrawerowane na wszystkich siedzeniach.

Kiedy Tapp wrócił do domu około 17:45, został trzykrotnie postrzelony w twarz i raz w klatkę piersiową na trawniku. Co nietypowe, jego broń wciąż była w SUV-ie, powiedział Porter. Jeszcze zanim karetka zabrała martwe ciało Tappa, telefony komórkowe i beepery w całym mieście huczały od wiadomości.

„Kiedy ktoś powiedział mi, że został postrzelony, zjechałem na pas awaryjny (na I-10), aby się tam dostać,” powiedział Murray. „Potem ktoś inny zadzwonił i powiedział, 'On odszedł.’

„Cóż, gdzie on poszedł?” zapytał Murray.

„Nie ma go, nie ma go. Nie żyje.”

„Odbiło ci, człowieku. Nikt nie zabija Slima.”

Murray powiedział, że kiedy w końcu dotarł do domu, rzucił jedno spojrzenie na ciało Slima i zdał sobie sprawę, że to koniec: „Nie leżał prawidłowo, jego ramiona były źle skrzyżowane. Znałem Slima i znałem jego psychikę i mogłem powiedzieć, że go tam nie ma. W Slimie było zbyt wiele życia, żeby to mógł być on.”

.