Rabbit antithymocyte globulin (rATG) is a purified, pasteurized preparation of polyclonal gamma immunoglobulin raised in rabbits against human thymocytes that is indicated for the prevention and/or treatment of renal transplant rejection in several countries worldwide. Indukcja rATG w połączeniu z leczeniem immunosupresyjnym jest bardziej skuteczna w zapobieganiu epizodom ostrego odrzucania przeszczepu nerki u dorosłych biorców przeszczepu nerki niż leczenie immunosupresyjne bez indukcji. Skuteczność indukcji rATG jest generalnie lepsza niż indukcji koniowatą globuliną antytymocytarną (eATG) i generalnie nie różni się od skuteczności indukcji bazyliksymabem lub małą dawką daklizumabu w tej populacji pacjentów. Jednak u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka indukcja rATG była bardziej skuteczna niż indukcja daklizumabem lub bazyliksymabem w zapobieganiu ostremu odrzucaniu przeszczepu nerki. W leczeniu odrzucania przeszczepu nerki u dorosłych biorców przeszczepu nerki, rATG była skuteczniejsza niż eATG pod względem odsetka skutecznych odpowiedzi, chociaż środki te zasadniczo nie różniły się pod względem większości innych punktów końcowych. Zarówno indukcja, jak i leczenie rATG są ogólnie dobrze tolerowane, chociaż zdarzenia niepożądane, takie jak gorączka, leukopenia i trombocytopenia, występują częściej w przypadku rATG niż w przypadku innych preparatów przeciwciał. Ogólna częstość występowania zakażeń związanych z indukcją rATG zasadniczo nie różniła się od obserwowanej w przypadku indukcji eATG lub bazyliksymabem, chociaż była wyższa w przypadku rATG niż bazyliksymabu u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. Częstość występowania choroby wywołanej wirusem cytomegalii (CMV) na ogół nie różniła się między indukcją rATG i eATG i nie było istotnej różnicy między indukcją rATG i daklizumabem w odniesieniu do częstości występowania zakażeń CMV lub odsetka pacjentów, którzy otrzymali leczenie z powodu epizodu lub zakażenia CMV. W porównaniu z bazyliksymabem, częstość występowania zakażeń CMV była ogólnie większa w przypadku rATG, z wyjątkiem pacjentów z grupy wysokiego ryzyka. W leczeniu ostrego odrzucania nerki, charakter i częstość występowania zakażeń były ogólnie podobne w przypadku rATG i eATG. Częstość występowania nowotworów złośliwych jest ogólnie niska w przypadku terapii rATG i zasadniczo nie różni się od częstości obserwowanej w przypadku innych leków. Korzystne byłoby przeprowadzenie dalszych prospektywnych badań porównawczych w celu ostatecznego ustalenia pozycji rATG w stosunku do innych preparatów przeciwciał. W międzyczasie, dostępne dane kliniczne sugerują, że rATG jest skuteczną i ogólnie dobrze tolerowaną opcją zapobiegania i leczenia ostrego odrzucania przeszczepu nerki u biorców przeszczepu nerki.