/
W piśmie, interpunkcja sprawia, że łatwo jest zauważyć, kiedy autor cytuje kogoś innego. Co ciekawe, jest to, że mamy wymyślił sposób, aby włączyć, że interpunkcja do naszej mowy.
Ten tydzień temat pochodzi od słuchacza, który zapytał o mówienie „cytat” przed cytatem i „unquote” na końcu. Uważa on, że „koniec cytatu” ma więcej sensu niż „unquote”. Chociaż jest to z pewnością argument, który można zrobić o tym, który zamknięcie jest bardziej logiczne, prawda jest taka, że „unquote” jest teraz bardziej popularne niż „koniec cytatu.”
Możemy użyć „cytat-niecytat” w mowie lub pisemnej interpunkcji w wielu różnych sposobów. Jednym z przykładów jest scare quotes. Pisarz lub mówca użyje cudzysłowu, gdy chcą, aby było jasne, że nie są one odpowiedzialne za konkretny phrase.
Na przykład, angielski profesor Anne Curzan może rozpocząć rozmowę językową z czymś takim, „Niektórzy ludzie wierzą, split infinitives są quot-unquote 'wrong.'” Przez użycie cudzysłowu, Curzan wyjaśnia, że ona sama niekoniecznie wierzy, że split infinitives są złe.
Zauważysz w drugim przykładzie, słowa „cytat” i „unquote” pojawiają się w różnych miejscach w stosunku do tego, co zostało zacytowane niż w poprzednim przykładzie. Każdy z tych sposobów jest akceptowalny. Możesz również powiedzieć „quote-unquote” po cytowanym materiale: „Powiedział, że nie może przyjść, bo jest 'zajęty’, quote-unquote.”
„To, co tu widzimy, to funkcja mówiona, która rozwinęła się z funkcji pisanej”, mówi Curzan. „Próbujemy wziąć coś, co możemy zrobić na piśmie i wymyślić sposób na zrobienie tego w mowie.”
Curzan przeszukała Twittera, aby zobaczyć, jak ludzie używają „quote-unquote” w swoich tweetach. Znalazła przykłady, gdzie ludzie rzeczywiście wypisali „quote-unquote” dla dodatkowego podkreślenia. Jak używasz „quote-unquote?”
via GIPHY
.