W krytyce literackiej, proza purpurowy jest tekst prozy, który jest tak ekstrawaganckie, lub ozdobne, lub kwieciste, aby złamać przepływ i zwrócić nadmierną uwagę na siebie. Purpurowa proza charakteryzuje się nadmiernym użyciem przymiotników, przysłówków i metafor. Kiedy jest ograniczona do pewnych fragmentów, mogą być określane jako purpurowe łaty lub purpurowe fragmenty, wyróżniające się od reszty pracy.
Purpurowa proza jest krytykowana za desaturowanie znaczenia w tekście autora poprzez nadużywanie melodramatycznych i fantazyjnych opisów. Ponieważ nie ma precyzyjnej reguły ani absolutnej definicji tego, co stanowi purpurową prozę, decyzja, czy dany tekst, fragment lub całe dzieło padło jej ofiarą, jest w pewnym sensie subiektywna. Według Paula Westa: „Trzeba mieć trochę odwagi, by opowiedzieć się za prozą, która jest bogata, soczysta i pełna nowości. Purpura jest niemoralna, niedemokratyczna i nieszczera; w najlepszym razie artystyczna, w najgorszym – jest aniołem zagłady deprawacji.”
.