Rescue in the Royal Palace
Księżniczka Alice urodziła się w zamku Windsor w 1885 roku jako księżniczka Victoria Alice Elizabeth Julia Marie. Jej rodzicami byli książę Louis z Battenbergu i księżniczka Wiktoria z Hesji, wnuczka królowej Wiktorii. Księżniczka była spokrewniona z większością europejskich rodzin królewskich.
Kiedy była małym dzieckiem, jej głuchota została zdiagnozowana i do ósmego roku życia stała się płynnie czytającą z ruchu warg. To upośledzenie mogło uczynić ją szczególnie wrażliwą na los osób upośledzonych i wyrzuconych poza nawias społeczeństwa.
Księżniczka Alicja poślubiła księcia Grecji Andrzeja w 1903 roku. Para miała pięcioro dzieci: cztery córki i syna – przyszłego księcia Edynburga i konsorta angielskiej królowej Elżbiety II.
Podczas II wojny światowej księżniczka Alicja mieszkała w ateńskim pałacu swojego szwagra, księcia Jerzego z Grecji, i współpracowała ze Szwedzkim i Szwajcarskim Czerwonym Krzyżem. Znalazła się w trudnej sytuacji, mając zięciów walczących po stronie niemieckiej i syna (przyszłego księcia Filipa) w brytyjskiej Royal Navy.
Ratowanie Rachel Cohen i jej dzieci
Grecka rodzina królewska dobrze znała rodzinę Haimaki Cohen, Żyda i byłego członka parlamentu, z Tricala, w północnej Grecji. W 1941, gdy Niemcy najechali Grecję, rodzina uciekła do Aten – wtedy jeszcze pod rządami włoskimi, gdzie anty-żydowska polityka była bardziej umiarkowana. Okres względnego bezpieczeństwa trwał jednak tylko do września 1943 r., kiedy to po kapitulacji Włoch przed aliantami Niemcy zajęli Ateny i rozpoczęło się polowanie na Żydów. W tym czasie Haimaki Cohen już nie żył. Wdowa po nim, Rachel, i jej pięcioro dzieci szukali schronienia. Czterech synów rodziny chciało przedostać się do Egiptu i dołączyć do greckiego rządu emigracyjnego, który znajdował się w Kairze. Ale podróż okazała się zbyt niebezpieczna dla Rachel i ich siostry. Księżniczka Alicja usłyszała o rozpaczliwej sytuacji rodziny i zaoferowała Rachel i jej córce, Tilde, schronienie w swoim domu. Później dołączył do nich jeszcze jeden syn, który nie był w stanie odbyć podróży do Egiptu i musiał wrócić do Aten.
Coenowie pozostali w rezydencji księżniczki Alicji aż do wyzwolenia. Były chwile, kiedy Niemcy stali się podejrzliwi, a księżna Alicja była nawet przesłuchiwana przez Gestapo. Wykorzystując swoją głuchotę, udawała, że nie rozumie ich pytań, aż zostawili ją w spokoju.
W styczniu 1949 roku księżniczka założyła zakon opiekuńczy greckich prawosławnych zakonnic – Chrześcijańskie Siostry Marty i Marii. Postanowiła wycofać się ze świata i zamieszkała na wyspie Tinos. Po zamachu stanu pułkowników w Grecji w 1967 r. wróciła do Anglii i zamieszkała w pałacu Buckingham, aby być blisko syna i jego rodziny. Zmarła w Londynie w grudniu 1969 roku, w wieku 84.
Na długo przed śmiercią księżniczka Alicja wyraziła życzenie, aby być pochowana w Jerozolimie, obok swojej ciotki, Wielkiej Księżnej Elżbiety Fiodorowny, która, podobnie jak księżniczka Alicja, została zakonnicą i założyła klasztor. Wielka Księżna Fiodorowna zginęła w czasie rewolucji rosyjskiej, a jej szczątki pochowano w kościele Marii Magdaleny w Ogrodzie Getsemani w Jerozolimie. W 1988 roku, dziewiętnaście lat po śmierci, trumna księżnej Alicji została przeniesiona do krypty w Getsemani na Górze Oliwnej w Jerozolimie.
W 1993 roku Yad Vashem nadał księżnej Alicji tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Rok później jej dzieci, książę Filip – książę Edynburga – i księżniczka Jerzy z Hanoweru pojechali do Yad Vashem i zasadzili drzewo na jej cześć. Podczas ceremonii książę Filip powiedział:
„Podejrzewam, że nigdy nie przyszło jej do głowy, że jej czyn był w jakikolwiek sposób wyjątkowy. Była osobą o głębokiej wierze religijnej i uznałaby to za całkowicie ludzkie działanie na rzecz bliźnich w niebezpieczeństwie.”
.