Kiedy rozpocząłeś swoją podróż inwestycyjną, być może zetknąłeś się z czymś znanym jako UIT, czyli Unit Investment Trust. Ten przegląd przeprowadzi Cię przez niektóre z podstaw, abyś miał dobrą wiedzę roboczą na temat tego, czym są UIT-y, jak się je tworzy i dlaczego były one tak ważnym elementem portfeli inwestorów przez wiele pokoleń.
Co to jest fundusz powierniczy?
Jak fundusz wzajemny, unit investment trust jest zarejestrowany w United States Securities and Exchange Commission zgodnie z Investment Company Act of 1940. UIT różni się od funduszu wzajemnego tym, że składa się z koszyka pasywnie posiadanych akcji, obligacji, kredytów hipotecznych, REIT-ów, MLP-ów, akcji uprzywilejowanych lub innych papierów wartościowych zebranych razem przez bank inwestycyjny, firmę maklerską, firmę zarządzającą majątkiem lub sponsora, który zebrał pieniądze od inwestorów w celu skonstruowania portfela zgodnie z wytycznymi zawartymi w dokumencie prawnym zwanym Trust Indenture.
Czasami wybór jest dokonywany ilościowo. Czasami jest to wybór jakościowy. W rzadszych przypadkach jest to kombinacja. Na przykład, jeden UIT może składać się z koszyka akcji blue-chip, które zwiększały wypłaty dywidendy każdego roku przez co najmniej 25 lat i mają pewną minimalną wielkość kapitalizacji rynkowej. Inny może składać się z akcji biotechnologicznych z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Jeszcze inny może inwestować wyłącznie w obligacje korporacyjne emitowane przez firmy działające w określonym sektorze lub branży. Właściciel unit investment trust otrzymuje jednostki i zbiera dochód wytworzony przez udziały aż do rozwiązania trustu.
Po utworzeniu, UIT jest w zasadzie „martwym pieniądzem” w tym sensie, że nie ma bieżącego aktywnego zarządzania. Dzięki temu obrót i koszty są niższe niż w przypadku wielu aktywnie zarządzanych funduszy.
Daty wygaśnięcia UIT
Jedną z przeszkód, jakie napotykają nowi inwestorzy przy zetknięciu się z jednostkami funduszy inwestycyjnych jest odkrycie, że mają one daty wygaśnięcia. Po wygaśnięciu, fundusz powierniczy rozwiązuje się. Właściciel zazwyczaj ma jedną z trzech opcji:
- Przyjmij dostawę aktywów bazowych (znanych jako dostawa „w naturze”). Oznacza to, że otrzymujesz swój udział we wszystkich akcjach, obligacjach, REITs lub innych udziałach w funduszu powierniczym przeniesionych na twoje nazwisko. Dla większości ludzi oznacza to zdeponowanie ich na rachunku maklerskim lub bezpośrednie zarejestrowanie ich w celu skorzystania z DRIPs.
- Rollover trustu w nowy, podobny, identyczny lub inny unit investment trust oferowany przez sponsora. W wielu przypadkach sponsorzy oferują zachęty, często w postaci niższych opłat za sprzedaż lub innych opłat.
- Pobierz wartość likwidacyjną gotówki w momencie rozwiązania funduszu powierniczego, gdy bazowe udziały są sprzedawane lub, w przypadku obligacji, stają się wymagalne.
Struktury UIT
Obecne prawo pozwala, aby fundusze powiernicze miały jedną z dwóch struktur. Pierwszy z nich jest znany jako „grant lub trust”, który daje posiadaczowi jednostki proporcjonalną własność w rzeczywistym koszyku papierów wartościowych.
Z praktycznego punktu widzenia, nie ma dużej różnicy dla inwestora, ale ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją regulacyjną, aby wiedzieć dokładnie, który typ nabyłeś i czy czujesz się komfortowo z jego strukturą i ryzykiem. Niektóre nowoczesne fundusze powiernicze są sprzedawane jako Exchange Traded Funds lub ETF.
Jak bardzo są one popularne?
Na wiele sposobów, fundusze powiernicze były jedną z najwcześniejszych form funduszy inwestycyjnych, pomimo posiadania wyraźnie innej struktury prawnej. Choć może się to wydawać zaskakujące, nie było to tak dawno temu, że fundusze powiernicze przewyższały liczebnie fundusze wzajemne.
Zgodnie z danymi Investment Company Institute, jeszcze w 1994 r. liczba funduszy powierniczych przewyższała liczbę funduszy wzajemnych o 13 310 do 5 325.
W 2012 r. Investment Company Institute podał, że istniało 5 787 trustów, z czego 2 426 to trusty akcyjne, 533 to trusty obligacyjne podlegające opodatkowaniu, a 2 808 to trusty obligacyjne nieopodatkowane. Fundusze typu UIT przeżywały swego rodzaju odrodzenie w latach 2008-2012, kiedy to łączne aktywa wynosiły 71,73 mln USD – liczba ta wzrosła ponad dwukrotnie w tym okresie w wyniku spadku stóp procentowych do zera i wielu inwestorów, którzy z utęsknieniem spoglądali w stronę tego wehikułu inwestycyjnego, ponieważ wielu sponsorów nadaje priorytet dochodowi pasywnemu przy tworzeniu nowej oferty.
Niezależnie od niedawnego renesansu, 71,73 mln USD w UIT-ach jest karłowate w porównaniu z bilionami dolarów w zwykłych funduszach inwestycyjnych i funduszach indeksowych.
Zalety
Jedną z podstawowych zalet UIT-ów jest sposób opodatkowania zysków kapitałowych. W przypadku tradycyjnego funduszu inwestycyjnego możliwe jest poniesienie straty na swojej inwestycji przy jednoczesnym obciążeniu podatkami od cudzych zysków kapitałowych; zysków kapitałowych, z których nigdy nie korzystaliśmy. Może to być prawdziwy problem dla niektórych zorientowanych na wartość, długoterminowych funduszy strategicznych typu „kup i trzymaj”, które siedzą na wysoko wycenionych papierach wartościowych sprzedanych w ciągu roku przed nabyciem jednostek funduszu przez obecnego inwestora.
To nie ma znaczenia, jeśli inwestujesz w fundusz inwestycyjny poprzez schronienie podatkowe, takie jak Roth IRA lub Roth 401(k), ale może to być prawdziwy problem, jeśli kupujesz bezpośrednio lub poprzez zwykłe konto maklerskie. Problem ten nie występuje w przypadku funduszy powierniczych, ponieważ sponsor pakuje razem papiery wartościowe w momencie składania zlecenia, co oznacza, że podstawa kosztowa udziałów bazowych jest unikalna dla pierwotnego nabywcy.
Wady
Gdy fundusz powierniczy pobiera dywidendy i/lub odsetki z bazowych papierów wartościowych, wypłaca gotówkę właścicielowi. Jednakże, w przeciwieństwie do tradycyjnego otwartego funduszu inwestycyjnego, nie jest możliwe natychmiastowe reinwestowanie tych przepływów pieniężnych z powrotem do samego funduszu powierniczego ze względu na sposób, w jaki jest on skonstruowany (przypomnijmy, że UIT jest stałym portfelem wstępnie wybranych papierów wartościowych).
To oznacza, że na rosnących rynkach, tak zwany „cash drag” może się rozwinąć, dzięki czemu zwroty są nieco mniejsze niż byłyby, gdyby dokładnie ten sam portfel był posiadany albo na własność, albo poprzez zwykły fundusz inwestycyjny. Nie jest to zawsze zła rzecz, ponieważ na rynkach spadkowych, działa to w drugą stronę.
Innym potencjalnym minusem funduszy inwestycyjnych jest koszt w momencie nabycia. Widziałem UIT-y skupione na portfelach akcji użytkowych, które wygasają w ciągu roku lub dwóch od utworzenia i pobierają 2,95% opłaty od sprzedaży przy zakupach o wartości 50 000 USD lub mniejszej.
Nie jest to tak złe, jak się wydaje, gdy weźmie się pod uwagę, że w przeciwieństwie do funduszu inwestycyjnego pobierającego porównywalne obciążenie sprzedażą, nie ma wskaźnika kosztów funduszu inwestycyjnego i można przyjąć dostawę akcji po rozwiązaniu funduszu powierniczego; obciążenie sprzedażą służące jako de facto prowizja od 50 do 100 pozycji, co czyni je rozsądnymi. Mimo to, jeśli znasz udziały, które chcesz, często będzie to tańsze, aby zmontować je samodzielnie poprzez zakup akcji outright.
.