Wstęp: Choroba Gravesa-Basedowa jest wieloczynnikową autoimmunologiczną chorobą tarczycy, charakteryzującą się obecnością typowych krążących autoprzeciwciał, które mogą aktywować receptory hormonów tarczycy, powodując nadczynność tarczycy, wole i oftalmopatię. Toczeń rumieniowaty układowy jest wieloukładową chorobą autoimmunologiczną, która obejmuje prawie wszystkie narządy ludzkiego organizmu i charakteryzuje się powstawaniem autoprzeciwciał. W kilku badaniach stwierdzono, że autoimmunologiczne choroby tarczycy i choroby reumatyczne mogą wykazywać niezwykły związek.
Zarys przypadku: Zgłaszamy przypadek kobiety w średnim wieku, która przedstawiła toczeń rumieniowaty układowy rok po rozpoznaniu choroby Gravesa-Basedowa. Prednizon i cyklofosfamid podawano w celu opanowania rozwoju tocznia rumieniowatego układowego. Ponadto wykonano przezskórną biopsję tarczycy w celu dalszego potwierdzenia choroby Gravesa-Basedowa. Do schematu terapeutycznego włączono metimazol zamiast propylotiouracylu. Miesiąc później uzyskano znaczną poprawę obrazu klinicznego i wyników badań laboratoryjnych, z wyjątkiem pojawienia się nowych zaburzeń czynności tarczycy, przeciwstawnych do pierwotnych. Zaprzestano podawania leków przeciwtarczycowych. Po okresie zmniejszonego podawania prednizonu czynność tarczycy stopniowo powróciła do normy, bez konieczności substytucji lewotyroksyną.
Wnioski: Podsumowując, kliniczne stosowanie prednizonu i leków przeciwtarczycowych może powodować niestabilność osi podwzgórze-przysadka-tarczyca, a czynność tarczycy powinna być starannie monitorowana u takich pacjentów.