U 66-letniego mężczyzny z cukrzycą i marskością wątroby spowodowaną przewlekłym zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV RNA >1,000,000 IU/mL) doszło do wzrostu kreatyniny z 0,5 mg/decylitr do 2,6 mg/decylitr. Paznokcie pacjenta wykazywały znaczne zmiany w porównaniu z normalnymi paznokciami, z białym pasmem (lunula) zajmującym ponad 50% łożyska paznokcia proksymalnie, co sugeruje paznokieć Lindsaya. (Ryc. (Ryc. 11 i2)2) Biopsja nerki wykazała glomerulopatię błoniastoproliferacyjną i rozpoczęto hemodializę.
Zdjęcie przedstawiające paznokieć Lindsaya lub paznokieć pół na pół charakteryzujący się bielą proksymalnego łożyska paznokcia i dystalnym czerwonym, różowym lub brązowym pasmem zajmującym 20% do 60% łożyska paznokcia.
Zdjęcie przedstawiające normalny paznokieć u zdrowego osobnika.
Kliniczne rozróżnienie między paznokciem Lindsaya (paznokieć pół na pół) a paznokciem Terry’ego jest trudne. W paznokciu Lindsaya proksymalna część paznokcia jest biała, podczas gdy dystalna część zajmująca od 20% do 60% łożyska paznokcia jest czerwonobrązowa i nie blednie pod wpływem ucisku.1,2 Przyczyna powstawania paznokcia Lindsaya jest niejasna, ale dystalne czerwonobrązowe pasmo może być wynikiem zwiększonego stężenia hormonu stymulującego β-melanocyty.2 Stan ten stwierdza się nawet u 40% pacjentów z przewlekłą chorobą nerek.1 Z drugiej strony paznokieć Terry’ego definiuje się jako 0,5-3,0 mm brązowe do różowego pasmo dystalne z bielą proksymalnego łożyska paznokcia, zajmujące około 80% łożyska paznokcia.3 Stan ten jest często związany z marskością wątroby, przewlekłą zastoinową niewydolnością serca i cukrzycą typu dorosłych.3
.