Co to jest zaburzenie mitochondrialne PDCD?
PDCD to skrót od słów pyruvate dehydrogenase complex deficiency, genetyczne zaburzenie mitochondrialne u dzieci, które często wiąże się z kwasicą mleczanową i objawami neurologicznymi/neuromięśniowymi. Dołącz do nas w piątek 7 listopada 2014 r. z dr Peterem Stacpoole z University of Florida, aby dowiedzieć się o testowaniu, diagnozowaniu i leczeniu PDCD.
(Ze strony Benefunder Research dr Stacpoole’a)
Mitochondria są wewnątrzkomórkowymi „siłowniami” naszych komórek. Są one odpowiedzialne za generowanie energii potrzebnej każdej tkance i organowi w naszym ciele do wykonywania ich normalnych funkcji. Energia jest niezbędna do życia, a gdy produkcja energii jest zaburzona, pojawiają się choroby. PDC jest enzymem kluczowym dla utrzymania dostaw energii do organizmu. Zespół naukowy kierowany przez dr Petera Stacpoole’a z Uniwersytetu Florydy w Gainesville na Florydzie powiązał szereg stanów chorobowych z możliwością ich leczenia za pomocą leku – dichlorooctanu (DCA). DCA stymuluje PDC, zwiększając jego zdolność do promowania produkcji energii komórkowej. DCA okazał się obiecujący w leczeniu kilku chorób zagrażających życiu, w tym raka, tętniczego nadciśnienia płucnego i wrodzonego niedoboru PDC u dzieci.
Potrzebne są rozwiązania, aby dostarczyć owoce nauki do pacjentów, dla których są przeznaczone. Dzięki DCA, zespół dr Stacpoole’a opracował unikalnie działający związek, który jest prototypem nowej klasy leków zwiększających wydajność normalnych procesów metabolicznych niezbędnych do przeżycia komórek. Historia DCA jest rzeczywiście uderzającym przykładem, w którym udzielono odpowiedzi na podstawowe pytania naukowe, przeprowadzono badania na zwierzętach, a nawet badania kliniczne we wczesnej fazie. Jednak DCA jest zbyt prostą cząsteczką, aby można ją było opatentować. Ten problem uniemożliwił tradycyjne wsparcie farmaceutyczne dla prowadzenia badań na ludziach z DCA w chorobach, w których obecnie zatwierdzona terapia jest albo nieodpowiednia, albo nie istnieje.
O prelegencie
Dr Stacpoole otrzymał tytuł doktora w 1972 roku na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco. Otrzymał jego MD stopień w 1976, od Vanderbilt University w Nashville, Tennessee. Ukończył również staż i rezydenturę (1976-1978) w zakresie medycyny wewnętrznej oraz Endocrinology Fellowship (1978-1980) na Vanderbilt University. W 1980 r. dr Stacpoole został członkiem Wydziału Medycyny na Uniwersytecie Florydy, gdzie obecnie jest profesorem medycyny, biochemii i biologii molekularnej.
Interesy badawcze
Badania dr Stacpoole’a sponsorowane przez państwo koncentrują się na dwóch obszarach: metabolizmie pośrednim i opracowywaniu nowych leków. On prowadzi badania zorientowane na pacjenta w Szpitalnym Centrum Badań Klinicznych Shands (CRC) i współpracuje z badaczami przez N. Amerykę do przyczyn i leczenia genetycznych chorób mitochondrialnych, z powodu jądrowego DNA albo mitochondrialnego DNA mutacji w genach , które kodują enzymy metabolizmu węglowodanów albo oksydacyjnej fosforylacji. Badania te angażują również współpracowników z doświadczeniem w neurologii, neurobehawioralnej, farmakologii klinicznej, neurobiologii oraz biologii molekularnej i komórkowej.
Podobne badania obejmują mechanistycznie zorientowane badania laboratoryjne nad molekularnymi i biochemicznymi konsekwencjami mutacji utraty funkcji w mitochondrialnym kompleksie dehydrogenazy pirogronianowej (PDC) oraz interwencje terapeutyczne dla niedoboru PDC. Współpracuje również z innymi wydziałami na Uniwersytecie Florydy w celu zbadania regulacji metabolizmu homocystyny u ludzi w odpowiedzi na różne genotypy lub żywieniowe perturbacje.
W odniesieniu do rozwoju nowych leków, dr Stacpoole i jego koledzy opracowali prototyp dla nowej klasy badanych leków do leczenia nabytych lub wrodzonych błędów mitochondrialnego metabolizmu energetycznego i kwasicy mleczanowej. Prototyp tej klasy, octan dichlorooctanu (DCA), jest w trakcie badań klinicznych na CRC u osób zdrowych oraz u dzieci i dorosłych z wrodzoną kwasicą mleczanową. Jego miejsca i mechanizmy działania są dalej badane w badaniach laboratoryjnych in vitro i in vivo z wykorzystaniem technik komórkowych i molekularnych oraz spektrometrii mas.
.