Ostatnio podczas czytania książki Tomie dePaoli Strega Nona mojemu synowi, po raz pierwszy coś zauważyłem. Większość kobiet na ilustracjach miała na sobie szmatki, które zakrywały głowę i przechodziły wokół szyi i podbródka, podobne do wimple zakonnicy lub hidżabu. Wiem, że widziałem te nakrycia głowy wcześniej – studiowałem historię średniowiecza – ale nigdy tak naprawdę nie myślałem o nich, dopóki nie zobaczyłem ich tak uroczo zilustrowanych w książce dla dzieci.
Naturalnie moim impulsem jako byłego historyka było wyjście i rozpoczęcie badań. Okazuje się, że mój pierwszy instynkt, aby porównać nakrycia głowy do brodawek i hidżabów był w sam raz na pieniądze. Kiedy europejscy żołnierze wrócili z Bliskiego Wschodu podczas wypraw krzyżowych, przywieźli ze sobą hidżab. Hidżab przekształciła się w wimple, jak to zostało przyjęte przez europejskie kobiety jako konieczność mody. W tym okresie czasu kobiety zamężne były oczekiwane do pokrycia ich włosy jako znak skromności. Wimple pozwolił kobietom na pokrycie ich włosy, szyję, a nawet część ich twarzy, jeśli tak chciał jako sposób na wykazanie ich szacunku.
Oczywiście, jak to często bywa, choć pierwotnie przyjęty z powodów skromności, wimple również stał się sposobem na pokazanie bogactwa z klejnotami zamknięcia lub koronopodobne metalowe kręgi noszone na głowie. Żona z Bath została opisana jako nosząca wimple w Opowieściach kanterberyjskich Chaucera, prawdopodobnie po to, aby podkreślić fakt, że chociaż była uważana za rozwiązłą jak na swoje czasy, będąc wielokrotnie zamężną, nadal uważała się za kobietę godną szacunku.
