Duży Obłok Magellana i jego sąsiad i krewny, Mały Obłok Magellana, są obiektami rzucającymi się w oczy na południowej półkuli, wyglądającymi jak oddzielone kawałki Drogi Mlecznej gołym okiem. Oddalone od siebie o około 21° na nocnym niebie, ich rzeczywista odległość wynosi około 75 000 lat świetlnych. Do czasu odkrycia w 1994 roku karłowatej galaktyki eliptycznej w Strzelcu, były to najbliższe nam galaktyki (w 2003 roku odkryto jeszcze bliższą galaktykę karłowatą w Canis Major, która jest obecnie uważana za najbliższego sąsiada). LMC leży w odległości około 160 tysięcy lat świetlnych, podczas gdy SMC około 200 tysięcy. LMC ma około dwukrotnie większą średnicę niż SMC (odpowiednio 14 000 ly i 7 000 ly). Dla porównania, Droga Mleczna ma około 100 000 ly średnicy.
Całkowita masa tych dwóch galaktyk jest niepewna. Wydaje się, że tylko ułamek ich gazu uległ koalescencji w gwiazdy i prawdopodobnie obie mają duże halo z ciemnej materii. Jedno z ostatnich oszacowań całkowitej masy LMC wynosi około 1/10 masy Drogi Mlecznej. Czyni to z LMC raczej dużą galaktykę w obecnym obserwowalnym wszechświecie. Ponieważ rozmiary relatywnie bliskich galaktyk są mocno pochylone, średnia masa może być mylącą statystyką. Jeśli chodzi o rangę, LMC wydaje się być czwartym najbardziej masywnym członkiem spośród ponad 50 galaktyk w grupie lokalnej. Sugerując, że system Obłoku Magellana historycznie nie jest częścią Drogi Mlecznej, jest dowodem na to, że SMC była na orbicie wokół LMC przez bardzo długi czas. System Magellana wydaje się najbardziej podobny do wyraźnego systemu NGC 3109, który znajduje się na skraju Grupy Lokalnej.
Astronomowie od dawna zakładali, że Obłoki Magellana krążyły wokół Drogi Mlecznej w przybliżeniu w swoich obecnych odległościach, ale dowody sugerują, że rzadko kiedy zbliżały się do Drogi Mlecznej tak bardzo jak teraz. Obserwacje i dowody teoretyczne sugerują, że oba Obłoki Magellana zostały znacznie zniekształcone przez oddziaływanie pływowe z Drogą Mleczną, gdy się do niej zbliżają. LMC zachowuje bardzo wyraźną strukturę spiralną na radioteleskopowych obrazach neutralnego wodoru. Strumienie neutralnego wodoru łączą je z Drogą Mleczną i ze sobą nawzajem, przez co obie przypominają zaburzone galaktyki spiralne z poprzeczkami. Ich grawitacja wpłynęła również na Drogę Mleczną, zniekształcając zewnętrzne części dysku galaktycznego.
Oprócz odmiennej struktury i mniejszej masy, różnią się one od naszej galaktyki na dwa główne sposoby. Są bogate w gaz; większy ułamek ich masy stanowi wodór i hel w porównaniu z Drogą Mleczną. Są również bardziej ubogie w metale niż Droga Mleczna; najmłodsze gwiazdy w LMC i SMC mają metaliczność odpowiednio 0,5 i 0,25 razy większą od słonecznej. Obie są znane ze swoich mgławic i młodych populacji gwiazd, ale tak jak w naszej galaktyce, ich gwiazdy są od bardzo młodych do bardzo starych, co wskazuje na długą historię formowania się gwiazd.
Duży Obłok Magellana był galaktyką goszczącą supernową (SN 1987A), najjaśniejszą obserwowaną od ponad czterech stuleci.
Pomiary Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, ogłoszone w 2006 r., sugerują, że Obłoki Magellana mogą poruszać się zbyt szybko, aby być długoterminowymi towarzyszami Drogi Mlecznej. Jeżeli być w orbita, ten orbita brać przynajmniej 4 miliard rok. Prawdopodobnie są one na pierwszym zbliżeniu i jesteśmy świadkami początku galaktycznej fuzji, która może pokrywać się z oczekiwaną fuzją Drogi Mlecznej z Galaktyką Andromedy (i być może Galaktyką Trójkąta) w przyszłości.
W 2019 roku astronomowie odkryli młodą gromadę gwiazd Price-Whelan 1 przy użyciu danych Gaia. Gromada gwiazd ma niską metaliczność i należy do wiodącego ramienia Obłoków Magellana. Istnienie tej gromady gwiazd sugeruje, że wiodące ramię Obłoków Magellana jest oddalone o 90 000 lat świetlnych od Drogi Mlecznej – bliżej niż wcześniej sądzono.
.