Kilkadziesiąt lat temu naukowcy zauważyli, że skóra ośmiornicy zrobiła coś dziwnego. Kiedy badacze świecili na nią jasnym światłem, a następnie usuwali światło, chromatofory – małe, okrągłe, wypełnione pigmentem struktury – osadzone w skórze rozszerzały się, a następnie rozluźniały. Głowonogi takie jak kałamarnice, ośmiornice i mątwy używają chromatoforów do radykalnej zmiany koloru, kształtu i faktury skóry, dlatego naukowcy zaczęli się zastanawiać, czy mogą one również wyczuwać światło. Obecnie dwa nowe badania wykazały obecność rodopsyny – wrażliwego na światło białka, które zwykle znajduje się w siatkówce oka – w skórze głowonogów. Chociaż większości innych mięczaków, w tym przegrzebkom i ślimakom, brakuje umiejętności zmiany kształtu głowonogów, mogą one również wyczuwać światło za pomocą swojej skóry. Odkrycia te, opublikowane dziś online w The Journal of Experimental Biology, sugerują, że zdolność do wyczuwania światła mogła pochodzić od przodka mięczaka, którego z czasem głowonogi przekształciły, by ułatwić sobie unikalne zachowanie. Stopień, w jakim zdolność ta przyczynia się do ich szybkich zmian w wyglądzie, pozostaje jednak nieznany.