Nursery web spiders (Pisauridae) to rodzina pająków araneomorficznych po raz pierwszy opisana przez Eugène’a Simona w 1890 roku. Przypominają one pająki wilcze (Lycosidae) z wyjątkiem kilku kluczowych różnic. Pająki wilki mają dwoje bardzo wydatnych oczu oprócz pozostałych sześciu, podczas gdy oczy pająków przedszkolnych są tej samej wielkości. Ponadto samice pająków żłobkowych noszą woreczki z jajami za pomocą szczęk i palców u nóg, zamiast przyczepiać je do kolców, jak to robią pająki wilki. Gdy jaja mają się wykluć, samica buduje „namiot” żłobkowy, umieszcza w nim woreczek jajowy i stoi na straży na zewnątrz, stąd potoczna nazwa tej rodziny. Podobnie jak pająki wilcze, pająki żłobkowe są jednak wędrownymi łowcami, którzy nie używają sieci do chwytania ofiar. Mają szeroką gamę ofiar, a większe gatunki mogą żerować na kręgowcach, zwłaszcza płazach i rybach.
| Pająki pajęcze
Zasięg czasowy: Paleogen-obecnie
|
|
|---|---|
 |
|
| Nilus albocinctus, samica Sabah, Borneo |
|
 |
|
| Dolomedes fimbriatus ze swoim żłobkiem niemowląt | |
Klasyfikacja naukowa  |
|
| Królestwo: | Animalia |
| Phylum: | Arthropoda |
| Subphylum: | Chelicerata |
| Class: | Arachnida |
| Order: | Araneae |
| Infraorder: | Araneomorphae |
| Family: | Pisauridae Simon, 1890 |
| Różnorodność | |
| 51 rodzajów, 508 gatunków | |
 |
|
Gatunki występują na całym świecie z wyjątkiem środowisk skrajnie suchych lub zimnych, i są pospolite właściwie wszędzie. Wiele z nich może chodzić po powierzchni nieruchomych zbiorników wodnych, a nawet tymczasowo nurkować pod powierzchnię, aby uciec przed wrogami. Mogą skakać na odległość od 5 do 6 cali (130 do 150 mm), ale mają problemy z pokonywaniem bardzo gładkich powierzchni, takich jak szkło.
Nazwa „pająk sieciowy” jest szczególnie nadana europejskiemu gatunkowi Pisaura mirabilis, ale ta rodzina obejmuje również pająki rybackie i pająki tratwowe. Dorosłe osobniki mogą osiągać do 15 mm długości, łącznie z odnóżami. Nogi samca są dłuższe w stosunku do wielkości ciała niż samicy.
Samica pająka czasami próbuje zjeść samca po kryciu. Samiec, aby zmniejszyć ryzyko, że tak się stanie, często wręcza samicy prezent, taki jak mucha, gdy się zbliża, w nadziei, że to zaspokoi jej głód. Czasami prezent ten jest fałszywy i ma na celu oszukanie samicy. Samce mogą owinąć fałszywy prezent w jedwab, aby zwodzić samicę do kopulacji. Samice mogą wykryć fałszywy prezent i przerwać krycie, negując oszustwo samca, który nie dał prawdziwego prezentu.