Nizina rozciąga się od gór Pirenejów i francuskiego wybrzeża Zatoki Biskajskiej na zachodzie do rosyjskiego Uralu na wschodzie. Jej brzegi od zachodu i północnego zachodu obmywają wody basenu atlantyckiego, od północnego wschodu – basenu arktycznego, a od południowego wschodu – basenu śródziemnomorskiego, w tym Morza Czarnego. Na południe od Niziny Środkowoeuropejskiej rozciągają się centralne wyżyny i płaskowyże Europy, wznoszące się na szczyty Alp, Karpat i Bałkanów. Na północnym zachodzie przez Kanał La Manche leżą Wyspy Brytyjskie i ich niziny, a przez kilka cieśnin na północ od Półwyspu Jutlandzkiego leży Nizina Środkowo-Szwedzka na Półwyspie Skandynawskim, która jest częścią ekoregionu Fennoskandia.
Większa część Niziny leży w umiarkowanym biosferze lasów liściastych i mieszanych, podczas gdy jej dalekowschodnia część rozciąga się na stepy ekoregionu Stepy Euroazjatyckie.
Oprócz Wielkiej Niziny Europejskiej istnieją inne, mniejsze europejskie równiny, takie jak Kotlina Panońska lub Równina Środkowo-Dunajska, która leży w Europie Środkowej, Równina Padańska, która znajduje się w dolinie rzeki Pad, Równina Tracka z rzeką Maricą i niziny Wysp Brytyjskich.
Wielka Nizina Europejska dzieli się na Nizinę Północnoeuropejską (Nizinę Środkowo-Środkowoeuropejską) i Nizinę Wschodnioeuropejską. Podział ten jest raczej historyczny niż geomorfologiczny: rosyjska część Niziny Wschodnioeuropejskiej znana jest również jako Równina Rosyjska, która obejmuje prawie całą (Europejską Rosję).
W Europie Zachodniej, równina jest stosunkowo wąska (przeważnie w promieniu 200 mil lub 320 kilometrów szerokości) w północnej części Europy, ale poszerza się znacznie w kierunku wschodniej części Zachodniej Rosji.