Narragansett Brewing Company została założona w 1890 roku z kapitałem 150 000 USD. Ceglana warzelnia została zbudowana w Cranston, Rhode Island, a w grudniu 1890 roku, pierwsze piwo zostało wyprodukowane. W następnym roku firma oficjalnie przystąpiła do spółki.
Podstawy Narragansett Brewing Company obejmowały stodołę, stajnię, kowala, siedemdziesiąt pięć koni, czterdzieści pięć wagonów, ciężarówki napędzane gazem, ciężarówki elektryczne, dwadzieścia pięć wagonów chłodniczych i własną fabrykę lodu.
W 1914 roku, kiedy firma zbudowała najnowocześniejszą rozlewnię w regionie, stała się oficjalna: Narragansett Brewing Company była największym browarem piwa lager w Nowej Anglii. Rudolf F. Haffenreffer, przemysłowiec i filantrop z Rhode Island, posiadający interesy browarnicze w Massachusetts, ostatecznie został prezesem i przewodniczącym Narragansett Brewing Company i pozostał zaangażowany aż do swojej śmierci w 1954 roku. Browar Haffenreffer w Bostonie przetrwał do 1965 roku, w którym to czasie marki Haffenreffer Lager Beer, Pickwick Ale i Pickwick Bock Beer zostały licencjonowane do Narragansett Brewing Company.
Falstaff Brewing Company kupił Narragansett Brewing Company 15 lipca 1965 roku za 17 milionów dolarów w gotówce i 2 miliony dolarów w akcjach zwykłych Falstaff. Plan zakładał, że browar będzie kontynuował działalność jako spółka zależna Falstaffa, pod zarządem Haffenreffera, a marka Narragansett zostanie zachowana i będzie aktywnie promowana. Zakup był bardzo kontrowersyjny i rząd stanu Rhode Island wszczął sprawę antymonopolową przeciwko Falstaff. Sąd Najwyższy orzekł na korzyść Falstaffa w sprawie United States v. Falstaff Brewing Corp. (1973), ale firma nigdy się nie podniosła.
Wielomilionowy specjalista od wykupu lewarowanego Paul Kalmanovitz uzyskał większościową kontrolę nad korporacją macierzystą Narragansett, Falstaff Brewing Co., 28 kwietnia 1975 roku. Poszukiwacz korporacji z San Francisco kupił browar za nieujawnioną kwotę. Wkrótce po zakupie siedziba korporacji Falstaffa przeniosła się z St. Louis w stanie Missouri do San Francisco w Kalifornii.
Browar został oficjalnie zamknięty 31 lipca 1981 roku. Kiedy produkcja piwa przeniosła się do zakładu Falstaff w Fort Wayne, Indiana w 1982 roku, wielu uważało, że jakość piwa nie była taka sama, a spadek sprzedaży przyspieszył. Po ponad dziesięciu latach opuszczenia, 27 października 1998 roku rozpoczęto rozbiórkę głównych budynków browaru. Znajdująca się po drugiej stronie ulicy Trolley Barn, należąca do browaru, została oszczędzona i przeznaczona do przebudowy, ale ostatecznie uległa zniszczeniu w czerwcu 2005 roku. Na miejscu browaru wybudowano budynek sądu miejskiego w Cranston oraz Instytut Sanford-Brown, natomiast działka po trolejbusie nadal pozostaje pusta. Na dużej działce na południe od dawnych terenów browaru znajduje się Cranston Parkade, pierwotnie otwarte w 2000 roku jako Brewery Parkade, plac handlowy, którego głównymi najemcami są Kmart, Lowe’s i Stop & Shop. Oryginalna nazwa była ukłonem w stronę sąsiedniego browaru.
Po kilkukrotnej zmianie właściciela, marka została kupiona w 2005 roku przez zespół lokalnych inwestorów z Rhode Island pod przewodnictwem byłego dyrektora wykonawczego soków Marka D. Hellendrunga, który ogłosił plany zwiększenia udziału w rynku i ożywienia tożsamości marki Narragansett. Od momentu zakupu, marka została ożywiona z pomocą byłego piwowara Billa Andersona oraz dzięki nowym opakowaniom. Piwo Narragansett, obecnie warzone na zlecenie przez Genesee Brewing Company, jest ponownie dostępne w całej południowej Nowej Anglii od wiosny 2006 roku. Lager i jasne piwa warzone są w browarze w Rochester w stanie Nowy Jork, natomiast bock i porter w Providence w stanie Rhode Island i Pawcatuck w stanie Connecticut. Marka produkuje również summer ale, dostępne w sezonie letnim oraz cream ale, ofertę całoroczną. 3 kwietnia 2016 r. ogłoszono, że browar Narragansett Beer zostanie przeniesiony do Pawtucket w stanie Rhode Island. Warzenie w Pawtucket rozpoczęło się na początku 2017 roku, z pierwszą partią wyprodukowaną w marcu 2017 roku, IPA odpowiednio nazwaną, „It’s About Time”.
.