Musée virtuel du protestantisme

Założyciel ruchu reformowanego

Urodził się w kantonie Saint-Gall w Szwajcarii i zdobył solidne wykształcenie uniwersyteckie. Związał się z humanizmem i studiował Nowy Testament w języku greckim w wydaniu Erazma. Czytał także Stary Testament po hebrajsku.

Był kolejno wikarym w wiejskim miejscu pielgrzymkowym, a następnie kapelanem armii szwajcarskiej w czasie wojen z Włochami.

W 1519 r. został wikarym w Zurychu i rozpoczął reformowanie miasta – lokalne władze stopniowo przyjmowały jego poglądy i stanęły po jego stronie przeciwko biskupowi Konstancji. Jego reformacja rozprzestrzeniła się na Bazyleę i Berno, a także na francuskojęzyczną Szwajcarię, dzięki reformatorowi Guillaume’owi Farelowi.

W 1531 r. Zwingli zginął w bitwie pod Kappel, będąc kapelanem wojsk zuryskich. Konflikt ten przeciwstawiał sześć zreformowanych kantonów pięciu innym, które chciały pozostać katolickie.

Zrozumienie Biblii

Studiując Nowy Testament, Zwingli odkrył, że doktryna i praktyka Kościoła często różniły się od tego, co było powiedziane w Biblii, a nawet były z nią sprzeczne. Pisma Lutra utwierdzały go w tym przekonaniu, chociaż Luter skupiał się głównie na zbawieniu, a Zwingli na pełnym zrozumieniu i uczciwym wprowadzeniu w życie nauk biblijnych. W Zurychu rozwinął studium biblijne, w którym porównywał tekst oryginalny z różnymi tłumaczeniami. W 1523 r. napisał Sześćdziesiąt siedem tez i otrzymał od miasta pozwolenie na głoszenie kazań wyłącznie na podstawie Pisma Świętego.

Reformacja w Zurychu

Zwingli zreorganizował Kościół i kształcenie pastorów – nazwę nadaną ministrom zreformowanego kultu po kazaniu Zwinglego o „pasterzu” w 1523 r. (pastor oznacza pasterza).

Luter i Zwingli

Luter i Zwingli spotkali się w Marburgu w 1529 roku. Spotkanie zostało zorganizowane przez księcia Filipa Heskiego, który pragnął, aby różne nurty reformowane się sprzymierzyły. Luter napisał tekst składający się z piętnastu artykułów. Co do piętnastego, dotyczącego Ostatniej Wieczerzy, obaj reformatorzy zgodzili się w kilku kwestiach, takich jak eucharystia w dwóch rodzajach, idea sakramentu w przeciwieństwie do idei zasłużonej pracy; ale nie zgodzili się co do rzeczywistej obecności Chrystusa w chlebie i winie. Ciężka konfrontacja uniemożliwiła jakiekolwiek porozumienie.

Luther uważał, że chleb i wino reprezentują i przechowują obecność Chrystusa. Zwingli uważał, że Chrystus był duchowo obecny (przez Ducha) w życiu, sercach i umysłach wierzących. Eucharystia była manifestacją Jego obecności, którą oni publicznie głosili. Dla Lutra chleb i wino były narzędziami obecności Chrystusa, podczas gdy dla Zwingli’ego były znakami.

Od Zwingli’ego do Kalwina

Podobno Kalwin nie spotkał ani nie czytał Zwingli’ego. Był jednak pod jego wpływem poprzez Farela i Bullingera (następca Zwinglego w Zurychu), z którymi podpisał Consensus Tigurinus („porozumienie z Zurychu”), które zjednoczyło ruchy reformowane.

Kilka tez Zwingli’ego można znaleźć w ideach Kalwina, takich jak absolutna suwerenność Boga, znaczenie Biblii i działania Ducha w sercach i umysłach, predestynacja, odrzucenie materialnej obecności Chrystusa w chlebie i winie Eucharystii.