W One and Three Chairs (Jedno i trzy krzesła) Joseph Kosuth przedstawia jedno krzesło na trzy sposoby: jako wyprodukowane krzesło, jako fotografię i jako kopię hasła słownikowego dla słowa „krzesło”. Instalacja składa się więc z obiektu, obrazu i słów.
Kosuth nie zrobił krzesła, nie zrobił fotografii, ani nie napisał definicji; on je wybrał i złożył razem. Ale czy to jest sztuka? I która reprezentacja krzesła jest najbardziej „dokładna”? Te otwarte pytania są dokładnie tym, o czym Kosuth chciał, abyśmy myśleli, kiedy mówił, że „sztuka jest tworzeniem znaczenia”. Składając te trzy alternatywne reprezentacje, Kosuth zmienia proste drewniane krzesło w obiekt debaty, a nawet konsternacji, platformę do odkrywania nowych znaczeń.
Obraz, zwłaszcza odbitka pozytywowa, zarejestrowana przez naświetlenie powierzchni światłoczułej, zwłaszcza w aparacie fotograficznym.
Wizualne przedstawienie kogoś lub czegoś.
Forma sztuki, rozwinięta w późnych latach 50. XX wieku, polegająca na stworzeniu otulającego doświadczenia estetycznego lub sensorycznego w określonym środowisku, często zapraszająca widza do aktywnego zaangażowania lub zanurzenia.
.