Manipulacja w znieczuleniu (MUA) jest nieinwazyjną procedurą leczenia przewlekłego bólu niemożliwego do opanowania innymi metodami. MUA ma na celu nie tylko złagodzenie bólu, ale również rozbicie nadmiernej tkanki bliznowatej. Tkanka bliznowata często gromadzi się po operacjach ortopedycznych, utrudniając ruch tkanek miękkich i stawów, dlatego MUA jest cenna w przywracaniu optymalnego zakresu ruchu. Przed poddaniem się zabiegowi MUA pacjent zwykle przechodzi serię badań, w tym badania obrazowe i laboratoryjne. Testy te są niezbędne do precyzyjnego określenia obszaru docelowego i zapewnienia zdolności pacjenta do skorzystania z procedury. MUA może być wykonywana przez wiele różnych rodzajów profesjonalistów medycznych, ale tylko tych, którzy studiowali MUA i otrzymali certyfikat w tej technice.
Powody wykonywania MUA
Chociaż może być czasami stosowana do łagodzenia ostrego bólu, MUA jest najczęściej zalecana pacjentom cierpiącym na przewlekłe problemy mięśniowo-szkieletowe pleców, ramion i kolan. Kiedy bardziej konserwatywne metody leczenia nie rozwiązały problemu, MUA może być rozważana w przypadku następujących schorzeń:
- Przewlekły ból mięśniowo-szkieletowy
- Zwyrodnienie lub przepuklina krążka międzykręgowego
- Mięśniowo-powięziowy zespół bólowy
- Kręczu szyi u niemowląt
- Przewlekłe skurcze mięśni.
- Zamrożone stawy lub ograniczony zakres ruchu
- Ciągłe bóle lub ograniczony ROM po operacjach ortopedycznych
- Kompresja nerwów z powodu tworzenia się zrostów
- Przewlekły zespół pourazowy/poZespół pourazowy/hiplash
- Uwięźnięcie nerwu
- Nieudana operacja kręgosłupa
Zalety MUA wiążą się z faktem, że ciało pacjenta może być manipulowane terapeutycznie w stopniu, który byłby zbyt bolesny, gdyby pacjent nie był znieczulony.
Procedura MUA
MUA jest zabiegiem multidyscyplinarnym, wykonywanym przez co najmniej dwóch współpracujących specjalistów w ambulatoryjnym środowisku chirurgicznym. Uczestniczący w nim lekarze, w tym chirurdzy ortopedzi, chiropraktycy, osteopaci i anestezjolodzy, muszą posiadać certyfikat w zakresie MUA. MUA jest podawany w celu poprawy ruchu stawów i tkanek miękkich przy użyciu kontrolowanego uwalniania, manipulacji mięśniowo-powięziowych i technik mobilizacji. Wszystkie te manipulacje są wykonywane podczas gdy pacjent jest uspokojony przy użyciu monitorowanej opieki anestezjologicznej (MAC). Pacjent może być w znieczuleniu ogólnym, znieczuleniu miejscowym podawanym przez zastrzyki rdzeniowe lub może być uspokojony dożylnie.
Procedura MUA różni się długością w zależności od liczby leczonych obszarów ciała. Podczas zabiegu stawy pacjenta są sztucznie artykułowane i wprowadzane przez ich pełne zakresy ruchu, a kończyny są rozciągane. Powtarzające się rozciąganie o niskiej intensywności zwykle pomaga w rozbiciu wewnętrznej tkanki bliznowatej. W niektórych przypadkach jednak, w celu przełamania barier dla ruchu, mogą być wykonywane pchnięcia o dużej prędkości impulsu. W miarę rozbijania tkanki bliznowatej, ograniczenia stawowe ulegają zmniejszeniu, a włókna mięśniowe ulegają rozciągnięciu, co skutkuje zwiększeniem zakresu ruchu. W niektórych przypadkach pacjent poddaje się zabiegowi ponownie w innym dniu. MUA może być powtarzana do czterech razy, jeśli jest to konieczne dla uzyskania maksymalnych korzyści.
Rehabilitacja po MUA
Po zabiegu MUA, pacjent doświadczy natychmiastowego wzrostu mobilności, ale prawdopodobnie będzie czuł się wyczerpany i obolały. Jest to spowodowane tym, że podczas MUA ciało poddawane jest sesji intensywnych ćwiczeń, nawet jeśli są to ćwiczenia pasywne, wykonywane przez inne osoby. Rehabilitacja powinna rozpocząć się tak szybko jak to możliwe po MUA, zazwyczaj w ciągu tygodnia do 10 dni, z programem fizykoterapii odpowiednim dla danego pacjenta. Programy rehabilitacyjne zazwyczaj obejmują elektrostymulację, ultradźwięki, ogrzewanie i masaż, jak również ćwiczenia fizykoterapeutyczne. W wielu przypadkach rehabilitacja obejmuje również stosowanie maszyny do ciągłego ruchu biernego (CPM) oraz krioterapię.
Przeciwwskazania do MUA
Pomimo, że MUA może być niezwykle korzystne, istnieją pewni pacjenci, którzy nie powinni otrzymywać tego zabiegu. Dotyczy to pacjentów w zaawansowanym wieku, którzy przebyli udar mózgu oraz tych, którzy:
- Osteoporozę
- Rak kości lub inny nowotwór
- Niekontrolowaną cukrzycę
- Chorobę serca lub niekontrolowane nadciśnienie
- Ostre Zapalenie stawów
- Zakażenie gronkowcem
- Złamanie kości
W przypadku pacjentów, u których wystąpiły wcześniej złamania kompresyjne, podczas leczenia należy unikać miejsc dotkniętych złamaniem.