Życie
Ale tradycja nakazuje, że Mahawira urodził się około 599 roku p.n.e., wielu uczonych uważa, że ta data jest aż o 100 lat wcześniejsza, ponieważ Mahawira prawdopodobnie żył mniej więcej w tym samym czasie co Budda, którego tradycyjna data urodzenia również została ponownie ustalona. Syn rodziny Kshatriya (kasta wojowników), dorastał w Kshatriyakundagrama, na przedmieściach Vaishali (współczesne Basarh, stan Bihar), gdzie wywodzi się zarówno dżinizm jak i buddyzm. Jego ojcem był Siddhartha, władca z klanu Nata, lub Jnatri. Według jednej tradycji dżinijskiej, jego matką była Devananda, członkini kasty bramińskiej (kapłańskiej); inne tradycje nazywają ją Trishala, Videhadinna, lub Priyakarini i umieszczają ją w kaście Kshatriya.
Although konta życia Mahavira różnią się dla dwóch sekt Jain, on najwyraźniej został wychowany w luksusie, ale ponieważ był młodszym synem nie mógł odziedziczyć przywództwa klanu. W wieku 30 lat, po (zgodnie z sektą Shvetambara) poślubieniu kobiety z kasty Kshatriya i urodzeniu córki, Mahavira wyrzekł się świata i został mnichem. Nosił jedno ubranie przez ponad rok, ale później rozebrał się do naga i nie miał żadnego dobytku – nawet miski do otrzymywania jałmużny lub picia wody. Pozwalał owadom pełzać po swoim ciele i gryźć go, znosząc ból z cierpliwością. Ludzie często obrzucali go wyzwiskami i bili z powodu jego nieokrzesanego i szpetnego ciała, ale on znosił obelgi i urazy fizyczne ze spokojem. Medytując dzień i noc, mieszkał w różnych miejscach – w warsztatach, na cmentarzach kremacyjnych i grzebalnych, u stóp drzew. Starając się unikać wszelkiego grzesznego działania, szczególnie unikał ranienia jakiejkolwiek formy życia, rozwijając w ten sposób doktrynę ahimsy, czyli niestosowania przemocy. Często pościł i nigdy nie jadł niczego, co było specjalnie dla niego przygotowane. Chociaż wędrował nieprzerwanie przez większą część roku, Mahawira spędzał porę deszczową w wioskach i miastach. Po 12 latach skrajnej ascezy osiągnął kewalę, najwyższy etap percepcji.
.