Llanos, (hiszp. „równiny”) szerokie obszary trawiaste rozciągające się w północnej części Ameryki Południowej i zajmujące zachodnią Wenezuelę i północno-wschodnią Kolumbię. Llanos mają obszar około 220 000 mil kwadratowych (570 000 km kwadratowych), ograniczony od północy i zachodu przez Andy, od południa przez rzekę Guaviare i dorzecze Amazonki, a od wschodu przez dolne Orinoko i Wyżynę Gujańską.
© Victor Englebert
Wzniesienia Llanos, wznoszące się od Llanos Bajos („Low Plains”) na zachód od rzeki Orinoco do Llanos Altos („High Plains”) poniżej Andów, rzadko przekraczają 1000 stóp (300 metrów). Llanos Altos tworzą rozległe platformy między rzekami i wznoszą się od 100 do 200 stóp (30 do 60 metrów) powyżej dna doliny. Llanos są osuszane przez Orinoco i jego zachodnich dopływów, w tym Guaviare, Meta i Apure rzek. Roczne opady koncentrują się między kwietniem a listopadem i wahają się od 45 cali (1 100 mm) w Ciudad de Nutrias na równinach centralnych do 180 cali (4 570 mm) w Villavicencio w pobliżu Andów. Średnie temperatury dzienne w Llanos przekraczają 75 °F (24 °C) przez cały rok.
Większość Llanos to bezdrzewna sawanna, która jest pokryta trawami bagiennymi i turzycami na obszarach nisko położonych oraz trawami o długich łodygach i trawami dywanowymi na obszarach bardziej suchych. Duża część Llanos Bajos jest narażona na sezonowe powodzie. Drzewa koncentrują się wzdłuż rzek i w piedmont Andów; drzewa rozproszone na otwartej sawannie obejmują dąb krzewiasty i palmę karłowatą. Większość ssaków gniazduje w lasach galeriowych i żywi się na pastwiskach; wśród nich znajduje się kilka gatunków jeleni i królików, a także mrówkojad, pancernik, tapir, jaguar i kapibara, która jest największym żyjącym gryzoniem na świecie.
Hodowla bydła jest od dawna podstawą gospodarki Llanos, od czasów kolonialnych Hiszpanii. Od lat pięćdziesiątych XX w. istnieje również znaczące drobne rolnictwo. Znaczenie gospodarcze regionu znacznie wzrosło dzięki złożom ropy naftowej w wenezuelskich Llanos w El Tigre i Barinas.
.