Legends of America

The Oregon Trail stał się jednym z kluczowych szlaków migracyjnych, że pionierzy przekroczyli na ich drodze do ogromnego zachodu. Obejmując ponad połowę kontynentu, szlak przebiegał ponad 2170 mil na zachód przez terytoria, które później stały się Missouri, Kansas, Nebraska, Wyoming, Idaho i Oregon. Długa podróż przez bezkresne równiny, falujące wzgórza i górskie przełęcze rozpoczęła się w Independence w stanie Missouri, a zakończyła nad rzeką Columbia w Oregonie.

„Kiedy wyruszysz przez te szerokie równiny, niech nikt nie będzie w niczym zależny od swego najlepszego przyjaciela; Jeśli to zrobisz, na pewno będziesz miał wybuch, zanim dotrzesz daleko.”

– John Shivley, 1846

Trasa Szlaku Oregońskiego zaczęła być wytyczana już w 1823 roku przez handlarzy futer i odkrywców. Do lat trzydziestych XIX wieku była regularnie używana przez górali, handlarzy, misjonarzy i ekspedycje wojskowe.

W tym samym czasie małe grupy osób i sporadyczne rodziny próbowały podążać szlakiem, a niektórym udało się dotrzeć do Fort Vancouver w stanie Waszyngton.

16 maja 1842 roku z Elm Grove w stanie Missouri wyruszył pierwszy zorganizowany pociąg z ponad 100 pionierami. 22 maja 1843 roku, co znane jest jako Wielka Migracja, z 1000 osadników, żywym inwentarzem i nie tylko, w ogromnym pociągu wagonowym, wyruszyła tą samą trasą z Independence Missouri, przybywając do Doliny Willamette. Setki tysięcy więcej pójdzie, zwłaszcza po złoto zostało odkryte w Kalifornii w 1849.

While kilka pierwszych partii zorganizowanych i wyruszył z Elm Grove, Missouri, Oregon Trail’s ogólnie wyznaczony punkt wyjścia był Independence lub Westport, Missouri. Szlak kończył się w Oregon City w Oregonie, które w tamtym czasie było proponowaną stolicą Terytorium Oregonu. Jednak wielu osadników odgałęzienia lub wzrosła wyczerpany krótki od tego celu i osiedlili się w dogodnych lub obiecujących miejscach po drodze.

W wielu miejscach wzdłuż szlaku, alternatywne trasy zwane „odcięcia” zostały ustanowione, albo w celu skrócenia szlaku lub obejść trudny teren. Odcinki Lander i Sublette zapewniały krótsze trasy przez góry niż główna trasa, omijając Fort Bridger, Wyoming. W późniejszych latach odcięcie Salt Lake zapewniało trasę do Salt Lake City.

Szlak Oregonu był zbyt długi i uciążliwy dla standardowych wozów Conestoga używanych we wschodnich Stanach Zjednoczonych do przewozu większości towarów. Te wielkie wozy miały reputację zabijania swoich drużyn wołów około dwie trzecie wzdłuż szlaku i pozostawiania ich niefortunnych właścicieli na odludnym, odizolowanym terytorium. Jedynym rozwiązaniem było porzucenie całego dobytku i podążanie dalej z zapasami i narzędziami, które można było przenieść lub przeciągnąć. W jednym przypadku w 1846 roku, Donner Party, w drodze do Kalifornii, utknęła w listopadzie w Sierra Nevada i musiała uciec się do kanibalizmu, aby przeżyć.

Doprowadziło to do szybkiego rozwoju szkunera preriowego. Choć wagon ten wyglądał podobnie, był o połowę mniejszy od dużych Conestogów i również był produkowany w dużych ilościach przez braci Conestoga. Został on zaprojektowany do warunków i był cudem inżynierii w swoim czasie.

Pionierzy na Szlaku Oregonu podążali różnymi rzekami i używali punktów orientacyjnych wzdłuż szlaku, aby poprowadzić swoją drogę i ocenić ich postęp. W Nebrasce, Szlak Oregonu podążał wzdłuż rzeki Platte, a następnie North Platte River do Wyoming. W tej części podróży Wielkie Równiny zaczęły ustępować miejsca urwiskom i wzgórzom, które były prekursorem Gór Skalistych. Po przekroczeniu Gór Skalistych przez Przełęcz Południową, szlak prowadził wzdłuż rzeki Snake do rzeki Columbia. Stamtąd emigranci mogli albo spłynąć tratwą w dół rzeki Kolumbia do Fortu Vancouver, albo udać się Drogą Barlowa do Doliny Willamette i innych miejsc w dzisiejszych stanach Waszyngton i Oregon.

Wiele formacji skalnych stało się słynnymi punktami orientacyjnymi, które pionierzy Oregon Trail wykorzystywali do nawigacji, a także do zostawiania wiadomości dla pionierów podążających za nimi.

Pierwsze punkty orientacyjne, na które natknęli się pionierzy, znajdowały się w zachodniej Nebrasce, takie jak Court House Rock, Chimney Rock i Scotts Bluff (gdzie koleiny wozów można oglądać do dziś). Dalej na zachód, w Wyoming, nadal można przeczytać nazwiska pionierów wyryte na urwisku zwanym Register Cliff.

Inne ścieżki migracji dla wczesnych osadników przed ustanowieniem transkontynentalnych linii kolejowych wiązały się z przejściem na statku okrążającym przylądek Horn w Ameryce Południowej lub do Przesmyku (obecnie Panama) między Ameryką Północną i Południową. Tam na podróżnika czekała żmudna wędrówka na mułach przez niebezpieczne bagna i lasy deszczowe. Statek był zazwyczaj zabierany do San Francisco w Kalifornii.

Szlak był nadal w użyciu podczas wojny secesyjnej, ale ruch zmniejszył się po 1869 roku, kiedy ukończono budowę kolei transkontynentalnej.

Jednakże w ciągu ponad 25 lat regularnego użytkowania, szlak przewiózł około 300 000 emigrantów na rozległy zachód, a podróż trwała około pięciu miesięcy. Szlak był nadal używany do 1890 roku, kiedy nowoczesne autostrady zaczęły zajmować jego miejsce, w końcu równolegle do dużych części szlaku. Dziś U.S. Highway 26 podąża szlakiem Oregon Trail przez większą część jego długości.

Niektóre z oryginalnych tras z początków naszego narodu nadal pozostają dziś jako przypomnienia naszej historycznej przeszłości. Oregon National Historic Trail jest rozszerzony szlak, który podąża wiele z oryginalnej ścieżki Oregon Trail.

W 1968 roku, Kongres uchwalił ustawę National Trails System, a w 1978 roku, National Historic Trail oznaczenia zostały dodane. Narodowy Historyczny System Szlaków upamiętnia te historyczne szlaki i promuje ich zachowanie, interpretację i uznanie.

W 1995 roku, Służba Parków Narodowych ustanowiła Biuro Narodowego Systemu Szlaków w Salt Lake City, Utah. Salt Lake City Trails Office zarządza Oregon, California, Mormon Pioneer Trail i Pony Express National Historic Trails.

Narodowy System Szlaków nie zarządza zasobami szlaków na co dzień. Odpowiedzialność za zarządzanie zasobami szlaków pozostaje w rękach obecnych zarządców szlaków na poziomie federalnym, stanowym, lokalnym i prywatnym.

Narodowe Szlaki Historyczne rozpoznają różne aspekty historii, takie jak wybitne dawne szlaki eksploracji, migracji, handlu, komunikacji i działań militarnych. Szlaki historyczne zazwyczaj składają się z pozostałości i odcinków szlaków, a zatem niekoniecznie są przyległe.

Informacje kontaktowe:

Biuro Systemu Szlaków Narodowych
P.O. Box 45155
Salt Lake City, Utah 84145-0155
801- 741-1012

© Kathy Weiser/Legends of America, aktualizacja luty 2020.

Zobacz także:

California Trail

The Mormon Trail

Oregon Trail Photographs

Overland Trails of Nebraska

Westward Expansion & Manifest Destiny

.