Kermit Ruffins – Basin Street Records

„And We Live!”

Od grania samego siebie w serialu HBO Treme, do grillowania przed swoim barem, Kermit’s Treme Mother-in-Law Lounge, do siedzenia z Jonem Batiste i Stay Human w The Late Show ze Stephenem Colbertem, trębacz/wokalista utrzymuje się zajęty, kiedy nie jest na scenie, robiąc to, co robi najlepiej – zabawiając i dzieląc się swoją miłością do życia ze światem. Ruffins wciąż odciska swoje piętno na świecie, występując m.in. w programie Bravo’s Top Chef i na ścieżce dźwiękowej do Księgi dżungli Disneya z Billem Murrayem i Christopherem Walkenem. On uosabia laid-back vibe Nowego Orleanu.

Ale on nie przyszedł przez jego dary łatwo. Ruffins odrobił pracę domową i rozwinął swoją sceniczną osobowość i akt muzyczny poprzez studiowanie artystów, którzy byli przed nim. Oglądał filmy z Louisem Armstrongiem i Cabem Callowayem, dopóki nie zużyła się taśma, szlifował swoje umiejętności na ulicach Dzielnicy Francuskiej i terminował na scenach z lokalnymi legendami „Wujkiem” Lionelem Batiste i Dannym Barkerem.

Pomyśl o jego długiej karierze muzycznej. Będąc jeszcze w szkole średniej, był współzałożycielem Rebirth Brass Band – grupy, która zrewolucjonizowała społeczność orkiestr dętych w Nowym Orleanie dzięki utworom takim jak „Do Watcha Wanna”, które stały się hymnami. Wzrost i sukces Rebirth przyczynił się do odmłodzenia nowoorleańskiej kultury drugiego planu, która teraz kwitnie.

Jednakże, po mniej niż dekadzie bycia liderem zespołu i koncertowania po całym świecie, Ruffins zmęczył się drogą. Tak bardzo tęsknił za domową kulturą, że podróżował, podobnie jak ikona Nowego Orleanu Fats Domino, ze sprzętem do gotowania i przygotowywał swoje ulubione potrawy w pokojach hotelowych daleko i szeroko. Podjął odważną i ryzykowną decyzję o opuszczeniu Rebirth i pójściu w świat solo, nie mając gwarancji, że publiczność przyjmie jego nowy kierunek. W tamtych czasach było bardzo niewielu młodych muzyków grających jazz tradycyjny. Prawie wszyscy muzycy wspierający na jego pierwszym albumie byli o dekady starsi.

Teraz Kermit Ruffins i Barbecue Swingers są ukochaną instytucją – obowiązkowym punktem programu dla każdego odwiedzającego Nowy Orlean i ulubieńcem lokalnych krytyków i miłośników muzyki. Tak jak w latach 20-tych przyczynił się do powstania nowych orkiestr dętych, tak od tamtej pory ma wpływ na muzyczny kierunek rozwoju miasta w XXI wieku. Dziesiątki młodych muzyków i zespołów grają w zasadzie tę samą muzykę, którą Ruffins zapoczątkował swoim solowym występem. Śpiewają do retro mikrofonów, ubierają się w eleganckie garnitury i wykonują ponadczasowe utwory, które zdefiniowały minioną o dekady epokę.

Jeszcze Ruffins nie był zadowolony z pozostania muzycznie statycznym. Jego występy na żywo zawierają elementy hip-hopu od czasów jego działalności z Rebirth. Zaczął rapować na albumach na długo zanim stało się to powszechne dla muzyków jazzowych, aby mieć wpływy hip-hopowe.

To nie jest pierwszy raz, kiedy podjął muzyczne szanse. Miał krótko działający zespół grający jazz progresywny, który eksperymentował z aranżacjami utworów z lat 70. Jego album z 2009 roku, Livin’ A Tremé Life, zawierał wersję wielkiego hitu Johnny’ego Nasha z 1972 roku „I Can See Clearly Now”. Znalazły się tam również utwory odzwierciedlające głębokie korzenie Ruffinsa w R&B z Crescent City, jak „Holy Cow” Allena Toussainta.”

W latach 90-tych Ruffins stanął na czele big bandu z aranżacjami wielkiego maestro Wardella Quezergue. Obsadził zespół znakomitymi lokalnymi muzykami, a występy były na równi z wielkimi zespołami z lat 40-tych, unowocześnionymi tak, by odzwierciedlały żywiołową osobowość Ruffinsa. Wydana w 2010 roku płyta „Happy Talk”, z pełną sekcją rogową i wspaniałymi aranżacjami takich utworów jak „If I Only Had a Brain” (z Czarnoksiężnika z Krainy Oz) i przeboju Louisa Armstronga „La Vie En Rose.”

Mając na koncie ponad piętnaście albumów, w tym albumy live, na których uchwycono jego niepowtarzalną obecność na scenie (1998’s The Barbecue Swingers Live i 2005’s Live at Vaughan’s), współpracę z braćmi z Rebirth Brass Band (2005’s Throwback), album świąteczny (Have A Crazy Cool Christmas ), hołd dla nowoorleańskiego jazzu tradycyjnego (We Partyin’ Traditional Style! ), oraz wypełniony imprezowymi hymnami #imsoneworleans (2015), nowoorleański trębacz nie wykazuje żadnych oznak spowolnienia.

2017’s A Beautiful World odkrywa trębacza/wokalistę współpracującego z długoletnim kolegą z wytwórni Irvinem Mayfieldem w centralnym wydawnictwie dla obchodów 20-lecia Basin Street. Dwaj najczęściej nagrywani artyści Basin Street wspomagani są przez blisko 60 muzyków, w tym kilka legend Nowego Orleanu. Album, który stara się uchwycić niepowtarzalną duszę Ruffinsa, zawiera utwory od klasyka Bobby’ego McFerrina „Don’t Worry Be Happy”, przez klasyki Ruffinsa, takie jak „Good Morning New Orleans”, aż po utwory w stylu „Trumpet Bounce”.”

Każdego roku żywiołowa postawa Ruffinsa i miłość do muzyki z rodzinnego miasta umacnia jego reputację jako idola Nowego Orleanu. Poświęcając się zachowaniu i przekazywaniu tradycji jazzu, często porównywany jest do swojego bohatera, Louisa Armstronga.

O swoim podobieństwie do „Satcha” Kermit mówi: „To ktoś, kto naprawdę, naprawdę przewodził jednej z prawdziwych amerykańskich form sztuki. Był prawdziwą wisienką na szczycie muzyki nowoorleańskiej. A teraz widzę, że jest ona przekazywana młodszym dzieciom, a dla mnie mieć w tym rolę i być może robić rzeczy, które on zrobił, jest dla mnie tak duchowe.”

Czy jest on sling barbecue, dodając do swojej kolekcji fedory, lub gra na jednym z jego regularnych cotygodniowych koncertów, Kermit Ruffins robi to z radością i pasją, przykład tego, co to znaczy być prawdziwym New Orleanian.

Kermit Ruffins Merch

.