Keratoacanthoma jest guzem części infundibularnej mieszka włosowego, ale ściśle przypomina konwencjonalnego raka kolczystokomórkowego skóry i dlatego jest przedstawiony w tej sekcji. Niektórzy uważają go za odrębną odmianę raka kolczystokomórkowego. Warianty kliniczne: Keratoacanthoma solitary: Występuje częściej u ras jasnoskórych i jest spowodowany nadmierną ekspozycją na promienie UVB. Występuje głównie na uszkodzonych przez słońce obszarach twarzy, przedramion, nadgarstków i grzbietów rąk. Rzadsze lokalizacje obejmują wargi, błonę śluzową jamy ustnej, język, srom, skórę okołoodbytniczą i prącie. Niektóre przypadki są związane z dermatozami zapalnymi, wrodzonymi zmianami skórnymi, zaburzeniami genetycznymi lub bliznami po przebytych urazach. Większość pacjentów jest w 6. lub 7. dekadzie życia i częściej występuje u mężczyzn (M:F = 4:1). Zmiana pojawia się jako gładka, kopulasta grudka, która szybko rośnie w ciągu 4-6 tygodni do okrągłego, cielistego guzka o średnicy 1-2 cm z centralnie położonym kraterem wypełnionym gruzem rogowym. Rzadkie przypadki mogą mieć wielkość kilku cm (keratoacanthoma giant) lub mieć zmiany mnogie. Typowy przypadek zwykle wykazuje spontaniczną regresję po okresie początkowego wzrostu, pozostawiając po sobie depresyjną, hipopigmentowaną bliznę. Całkowity czas utrzymywania się zmiany wynosi 4-6 miesięcy. Warianty kliniczne – kontynuacja na następnym slajdzie.