Kariera wojskowaEdit
W 1988 roku Sullivan wstąpiła do rezerwy Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych jako oficer oceanografii, odchodząc na emeryturę ze stopniem kapitana w 2006 roku. Stacjonowała w Guam.
Kariera w NASAEdit
Play media
Sullivan dołączyła do NASA w 1978 roku i była częścią pierwszych grup astronautów, w skład których wchodziły kobiety. Wykonała pierwszą aktywność pozawojskową (EVA) przez amerykańską kobietę podczas misji Space Shuttle Challenger STS-41-G 11 października 1984 roku. Sullivan i specjalista ds. misji David Leestma wykonali 3,5-godzinny spacer kosmiczny, w którym obsługiwali system zaprojektowany w celu pokazania, że satelita może być zatankowany na orbicie. Podczas ośmiodniowej misji załoga umieściła na orbicie satelitę Earth Radiation Budget Satellite, przeprowadziła naukowe obserwacje Ziemi za pomocą palety OSTA-3 (w tym eksperymenty z radarem SIR-B, FILE i MAPS) oraz kamery wielkoformatowej (LFC), przeprowadziła demonstrację tankowania satelity przy użyciu paliwa hydrazynowego za pomocą Orbitalnego Systemu Tankowania (ORS), przeprowadziła liczne eksperymenty w kabinie, jak również uruchomiła osiem kanistrów „Getaway Special”. STS-41G zakończył 132 orbity wokół Ziemi w 197,5 godziny, przed lądowaniem w Kennedy Space Center, Floryda, w dniu 13 października 1984.
W kwietniu 1990, Sullivan służył w załodze STS-31, który wystartował z Kennedy Space Center, Floryda, w dniu 24 kwietnia 1990 roku. Podczas tej pięciodniowej misji, członkowie załogi na pokładzie promu kosmicznego Discovery rozmieszczone Kosmiczny Teleskop Hubble’a, i przeprowadził szereg eksperymentów middeck obejmujących badania wzrostu kryształów białek, przetwarzania membran polimerowych, a skutki nieważkości i pól magnetycznych na łuk jonowy. Obsługiwali również różne kamery, w tym kamerę IMAX w ładowni, do obserwacji Ziemi z rekordowej wysokości 380 mil. Po 76 orbitach wokół Ziemi w ciągu 121 godzin, STS-31 Discovery wylądował w Edwards Air Force Base, w Kalifornii, 29 kwietnia 1990 roku. W 1985 roku została adiunktem geologii na Uniwersytecie Rice.
Sullivan służyła jako dowódca ładunku na STS-45, pierwszej misji Spacelab poświęconej Misji NASA do Planety Ziemia. Podczas tej dziewięciodniowej misji załoga obsługiwała dwanaście eksperymentów, które stanowiły ładunek ATLAS-I (Atmospheric Laboratory for Applications and Science). ATLAS-I uzyskał szeroki wachlarz szczegółowych pomiarów chemicznych i fizycznych właściwości atmosfery, które w znacznym stopniu przyczynią się do lepszego zrozumienia naszego klimatu i atmosfery. Ponadto, był to pierwszy raz, kiedy sztuczna wiązka elektronów została użyta do stymulowania wyładowania auroralnego stworzonego przez człowieka.
Sullivan opuściła NASA w 1993 roku. Latała na trzech misjach Space Shuttle i zalogowała 532 godziny w przestrzeni kosmicznej.
 Astronautka Kathryn Sullivan sprawdza antenę SIR-B podczas STS-41-.G
|
 Astronautka Kathryn Sullivan używa lornetki do oglądania Ziemi podczas STS-41-G
|
Kariera cywilnaEdit
Po odejściu z NASA, Sullivan pełniła funkcję głównego naukowca w National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). W 1996 roku została mianowana prezesem i dyrektorem generalnym COSI Columbus, interaktywnego centrum nauki w Columbus w stanie Ohio. Od 2006 do 2011 roku była dyrektorem Battelle Center for Mathematics and Science Education Policy na Uniwersytecie Stanowym Ohio, a także doradcą naukowym COSI. Pod jej kierownictwem COSI zwiększyło swój wpływ na nauczanie przedmiotów ścisłych w klasach i wzmocniło swoją reputację jako innowatora w zakresie praktycznych, opartych na dociekaniu zasobów do nauki przedmiotów ścisłych. Została powołana do National Science Board przez prezydenta George’a W. Busha w 2004 r.
W 2009 r. Sullivan została wybrana na trzyletnią kadencję jako przewodnicząca Sekcji Ogólnego Zainteresowania Nauką i Inżynierią w American Association for the Advancement of Science.
W styczniu 2011 r. Biały Dom przesłał do Senatu nominację Sullivan przez prezydenta Baracka Obamę na asystenta sekretarza handlu. Sullivan została po raz pierwszy nominowana w grudniu 2010 roku, ale ponieważ Senat nie zatwierdził jej nominacji i wielu innych przekazanych późno w grudniu, Biały Dom ponowił formalne wnioski.
W dniu 4 maja 2011 roku Sullivan została potwierdzona jednogłośną zgodą Senatu USA i mianowana przez prezydenta Obamę do pełnienia funkcji asystenta sekretarza handlu ds. obserwacji i prognozowania środowiska i zastępcy administratora Narodowej Administracji Oceanicznej i Atmosferycznej.
Prezydent Obama nominował Sullivan do pełnienia funkcji Podsekretarza Handlu ds. Oceanów i Atmosfery oraz Administratora NOAA 1 sierpnia 2013 r., a ona sama została potwierdzona przez Senat 6 marca 2014 r.
Sullivan została mianowana 2017 Charles A. Lindbergh Chair of Aerospace History, konkurencyjnym 12-miesięcznym stypendium w National Air and Space Museum. Podczas pobytu w muzeum, badania Sullivan skupiły się na Kosmicznym Teleskopie Hubble’a.
W listopadzie 2019 roku, książka Sullivan’s Handprints on Hubble: An Astronaut’s Story of Invention ukazała się nakładem wydawnictwa MIT Press. ”Handprints on Hubble” opowiada o doświadczeniach Sullivan jako części zespołu, który wystrzelił, uratował, naprawił i utrzymywał Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Omówiła książkę i swój udział w rozwoju i uruchomieniu teleskopu Hubble’a w programie BBC Radio 4’s Woman’s Hour oraz w Royal Institution w Londynie w marcu 2020 r.
Wiosną 2020 r. Sullivan udała się na ekspedycję na pokładzie Triton Submarines DSV Limiting Factor na dno Głębi Challengera, najgłębszego znanego punktu w oceanie, stając się pierwszą kobietą, która dotarła do najgłębszego znanego punktu w oceanie i pierwszą osobą, która odbyła podróż zarówno do Głębi Challengera, jak i w kosmos.
W listopadzie 2020 roku Sullivan został nazwany członkiem wolontariuszem prezydenckiego przejścia Joe Biden Agency Review Team, aby wspierać wysiłki przejściowe związane z Departamentem Handlu.
.