Pomnik jest rzadkim przykładem starego wzrostu zatokowego lasu liściastego, zróżnicowanego typu unikalnego dla Appalachów. Gatunki dominujące to żółta topola, dąb, basswood, buk i jawor. Niektóre drzewa mają ponad 400 lat, a najstarsze żółte topole są ponad 20 stóp (6.1 m) w obwodzie i stoją 100 stóp (30 m) tall.
Brakuje jest amerykański kasztan, kiedyś dominującym drzewem lasu, ofiarą zarazy kasztanowca przypadkowo wprowadzone z Azji na początku XX wieku. Chociaż ostatnie z kasztanowców Kilmera prawdopodobnie obumarły pod koniec lat trzydziestych, ich drewno jest tak odporne na gnicie, że resztki masywnych kłód i pniaków są nadal widoczne. Inną, bardziej aktualną stratą jest utrata olbrzymich kasztanowców, spowodowana inwazją egzotycznego owada – mączniaka rzekomego. Obawiając się, że spadający konar lub drzewo może zranić zwiedzającego, kierownicy Służby Leśnej postanowili powalić martwe drzewa w pobliżu szlaku pamięci w sposób, który ich zdaniem miał imitować naturalne uderzenie wiatru. W listopadzie 2010 roku, Służba Leśna wysadziła drzewa za pomocą materiałów wybuchowych, czyniąc dolną pętlę szlaku znacznie lżejszą i suchszą, zmieniając tym samym środowisko i tworząc wyzwanie dla opinii publicznej.
.